Στρατηγική απελευθέρωσης για την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας

του Γιώργου Κολοκασίδη*

Σε ένα αβέβαιο και ναρκοθετημένο σκηνικό συμπληρώνει φέτος 62 χρόνια η Κυπριακή μας Δημοκρατία. Ένα κράτος που επιβίωσε όλα αυτά τα χρόνια παρόλο που οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του. Η σύντομη περίοδος ειρήνης (1960-1963) ήταν ενδεικτική για το τι θα ακολουθούσε. Η ίδια η Τουρκία δεν ήταν διατεθειμένη να επιτρέψει στους κατοίκους της νήσου να δημιουργήσουν ένα ευημερές και ανεξάρτητο μέλλον. Η Κυπριακή Δημοκρατία είχε δημιουργηθεί με τις παρεμβάσεις των ξένων μετά από έναν ανεπανάληπτο εθνικοαπελευθερωτικό αντιαποικιακό αγώνα. Αυτόν της ΕΟΚΑ. Με ένα δοτό σύνταγμα και αρκετά βαρίδια. Η κατάληξη δεν ήταν ιδεατή. Το κράτος εγκλωβιζόταν στις συνθήκες εγγυήσεως, τις βρετανικές βάσεις και σε ρυθμίσεις δύσκαμπτες και δυσλειτουργικές. Δινόταν όμως η ευκαιρία στον τόπο και στον λαό να αξιοποιήσει μια προοπτική ελευθερίας και ευημερίας. Η τουρκοκυπριακή ανταρσία έδειξε ότι θα ακολουθούσαν πολύ δύσκολα χρόνια για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η δεκαετία 1964-1974 ήταν μια σκοτεινή δεκαετία την οποία εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία για να προωθήσει τα σχέδια που είχε από το 1956. Η δημιουργία θυλάκων, οι βομβαρδισμοί στην Τηλλυρία, ο εξοπλισμός της τρομοκρατικής ΤΜΤ και τελικά η παράνομη εισβολή του 1974 ήταν μέρος ενός τουρκικού σχεδίου με στόχο τη δορυφοροποίηση της Κύπρου. Η πραγματικότητα της τουρκικής κατοχής του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι αυτό που πληγώνει το κράτος μας από τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974. Είναι αυτό που δεν μας επιτρέπει να προχωρήσουμε και να εδραιώσουμε την Κύπρο ως ένα ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και χωρίς κηδεμόνες κράτος στο νοτιοανατολικότερο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μόνο με μια δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του εθνικού μας ζητήματος, μέσα από μια καθολική στρατηγική απελευθέρωσης, θα υπάρξει μέλλον για την Κυπριακή Δημοκρατία. Τέτοια λύση δεν μπορεί να είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που εμπεριέχει και συνοψίζει πολλές από τις παραχωρήσεις που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα και οι οποίες αναιρούν τις προϋποθέσεις που θέτουμε εμείς για την επίλυση του Κυπριακού:

1. Δικαίωμα επιστροφής προσφύγων με εγγύηση των δικαιωμάτων τους.
2. Εφαρμογή τριών ελευθεριών εγκατάστασης, νομής και απόκτησης περιουσίας σε όλη την επικράτεια.
3. Ισχυρή κυβέρνηση η οποία να ασκεί αποτελεσματική εξουσία σε όλη την επικράτεια.
4. Άρση της διχοτόμησης που επέβαλε ο Τούρκος εισβολέας με την εισβολή και την κατοχή.
5. Αποχώρηση εποίκων και αποκατάσταση της δημογραφικής ισορροπίας που υπήρχε στον τόπο πριν την εισβολή.
6. Αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων.
7. Διακοπή συστήματος εγγυήσεων και δικαιώματος επέμβασης.
8. Μηχανισμός εποπτείας της λύσης ή της διακοπής της κατοχής από χώρες ΕΕ με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα.
9. Πρόβλεψη για κυπριακό στρατό.
10. Οικονομική ενίσχυση για ένταξη των πρώην κατεχομένων περιοχών ή και άλλων δυσπραγουσών περιοχών υπό κεντρικό έλεγχο.

Οι προϋποθέσεις αυτές δεν αποτελούν μια ρομαντική αντίληψη των πραγμάτων. Είναι μια ρεαλιστική αποτίμηση ότι μόνο με την τήρηση αυτών των προϋποθέσεων μπορεί να υπάρξει βιώσιμη και δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να ζήσει υπό τον εκβιασμό του όποιου τουρκικού καθεστώτος, όπως απέδειξαν τα 62 χρόνια της και όπως καθημερινά αποδεικνύει η Τουρκία του Ερντογάν, αντιμετωπίζοντας τους γείτονές της ως «κομμάτια» της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η θωράκιση, επομένως, του κράτους μας αποτελεί τον καλύτερο τρόπο βελτίωσης των διαπραγματευτικών δεδομένων ώστε να υπάρξει δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του εθνικού θέματος. Μέχρι την επίτευξη τέτοιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης αλλά και προς αύξηση των πιθανοτήτων επίτευξης τέτοιας λύσης θα πρέπει να γίνουν τα ακόλουθα:

1. Ενίσχυση του κύρους και προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό με εξυγίανση των θεσμών και ενίσχυση του ρόλου των πολιτών.
2. Ενίσχυση των σχέσεων με την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα και συντονισμός ενεργειών σε επίπεδο ΕΕ, σε όλα τα διεθνή βήματα.
3. Ουσιαστική αναβίωση του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου. Ενίσχυση της Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας με εκσυγχρονισμό και ανανέωση των οπλικών μας συστημάτων, επανεκπαίδευση των μονάδων ασφαλείας, βελτίωση των όρων απασχόλησης και αναπτέρωση του ηθικού.
4. Ενίσχυση των διεθνών ερεισμάτων και συμμαχιών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ενίσχυση των τριμερών συμμαχιών με Ελλάδα, Ισραήλ και Αίγυπτο καθώς και προώθηση του αγωγού Eastmed.
5. Ενίσχυση της οικονομίας μας μέσα από μια αναπτυξιακή εκμετάλλευση του παραγόμενου πλούτου, δημιουργία ίσων ευκαιριών απασχόλησης και σωστά στοχευμένα προγράμματα για προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
6. Αφαίρεση κυπριακών διαβατηρίων από πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίοι προβάλλονται ως αξιωματούχοι του ψευδοκράτους.
7. Σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Στρατηγικής κάτω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με περίληψη ακαδημαϊκών αλλά και εκπροσώπων των αρμόδιων υπουργείων.
8. Αναδόμηση Εθνικού Συμβουλίου: ενίσχυση του με τεχνογνωσία και αυστηρή εφαρμογή κανόνα εμπιστευτικότητας.
9. Εκστρατεία ενημέρωσης και διαφώτισης των ξένων για τις θέσεις αρχών μας και ανάδειξη του προβλήματος ως προβλήματος εισβολής και κατοχής.
10. Ανάδειξη της πειρατικής και παράνομης φυσιογνωμίας του ψευδοκράτους. Σύσταση ειδικής ομάδας (task force) στο υπουργείο Εξωτερικών για καθοδήγηση της διαφώτισης από όλες τις πρεσβείες καθώς και εντοπισμό γεγονότων που χρήζουν άμεσης διπλωματικής αντιμετώπισης.
11. Επανεξέταση του κανονισμού της πράσινης γραμμής και υιοθέτηση αυστηρού ελέγχου στα σημεία διέλευσης ώστε να αποτραπεί η διέλευση απαγορευμένων προϊόντων καθώς και προϊόντων από την Τουρκία.
12. Αγορά ειδικών συστημάτων επιτήρησης και ελέγχου της πράσινης γραμμής με σκοπό να αποτραπεί η ανεξέλεγκτη είσοδος στις ελεύθερες περιοχές.
13. Εγκατάλειψη της συζήτησης ΜΟΕ που προάγουν τη λογική του κυπριακού προβλήματος ως δικοινοτική διαφορά και διεκδίκηση μέτρων κατά της Τουρκίας για τη συνεχιζόμενη κατοχή του κυπριακού εδάφους.
14. Άμεση καταγγελία σε όλα τα διεθνή βήματα και επιμονή σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας από την ΕΕ για τον εποικισμό της Αμμοχώστου.
15. Επαναφορά με ένταση του ζητήματος του εποικισμού και των σχετικών εκθέσεων Γκλάξο και Κουκό οι οποίες καταδικάζουν τον παράνομο εποικισμό των κατεχομένων.
16. Προώθηση πολιτικής ενίσχυσης της τουρκοκυπριακής κοινότητας ως πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και ανάδειξη της καταπίεσης που δέχονται από τη συνεχιζόμενη κατοχή.
17. Εκδήλωση ετοιμότητας διαπραγμάτευσης με τον εισβολέα επί τη βάσει ορθών αρχών που θα διαλαμβάνουν αποχώρηση του από την Κύπρο και διακοπή των εγγυήσεων.
18. Αμφισβήτηση της υποτιθέμενης κυριαρχίας των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο και αξιοποίηση της απόφασης για τα νησιά Τσάγκος με προσφυγή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υπό το άρθρο 96 του Χάρτη του ΟΗΕ.

Πρωτίστως όμως, οφείλουμε να συγκροτήσουμε Ελλάδα και Κύπρος ένα κοινό αδιαίρετο και ισχυρό μέτωπο. Ένα μέτωπο απέναντι στον κοινό εχθρό, την Τουρκία, η οποία απειλεί την επιβίωση του Ελληνισμού από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη και όχι μόνο. Για το σκοπό είναι αναγκαία η χάραξη μιας πανεθνικής πολιτικής η οποία θα αντιμετωπίζει την κοινή απειλή και θα ανατρέπει το ισοζύγιο ισχύος.

Υλοποιώντας μια στρατηγική απελευθέρωσης, που δεν θα ναρκοθετείται από τους συμβιβασμούς και την πολιτική της ήττας, θα προστατέψουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για να ζήσει επιτέλους ελεύθερη και ευημερούσα. Με πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας και με πυξίδα τις ιστορικές μας καταβολές, μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Ενωμένοι είμαστε πανίσχυροι.

* Υποψήφιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ