Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν οι διασκεδαστές της τηλεόρασης αυτοανακηρύσσονται σε βαρύγδουπους σχολιαστές της επικαιρότητας, τότε η γελοιότητα τους γίνεται
γίνεται τραγελαφική. Ο λόγος για κάποιους, που μπροστά στο τραγικό δυστύχημα είδαν τον εαυτό τους σε ρόλο αυστηρού δικαστή.
Κι επειδή το θράσος περισσεύει στη χώρα μας, άρχισαν να λοιδορούν όσους τους άσκησαν κριτική. Όμως παράλληλα με τους ρεπόρτερ που έκαναν έρευνα για τις συνθήκες του δυστυχήματος, εμφανίστηκαν και ορισμένοι που “έπαιξαν” με το συναίσθημα, των πληγωμένων ανθρώπων, νομίζοντας ότι μπορούν εύκολα να μετακινηθούν από την κωμωδία στο δράμα.
Ένας από αυτούς που κάνει καθημερινά τον καραγκιοζάκο, με βαρύγδουπο ύφος μας είπε, με δήθεν πονηρά υπονοούμενα για την τραγωδία των Τεμπών: Αλλιώς ακούγεται ο αριθμός των 57 νεκρών κι αλλιώς των 114 αφήνοντας έτσι να εννοηθεί, ότι οι άλλοι τόσοι χάθηκαν και δεν ανακοινώνονται μια και είναι αγνοούμενοι.
Ένας άλλος διασκεδαστής σε ρόλο εισαγγελέα αναφώνησε επιτιθέμενος στους δημοσιογράφους “Δεν βρέχει, σας φτύνουν”. Συνειδητά έμπλεξε το πρόγραμμα ενός καναλιού με την δουλειά των δημοσιογράφων, είτε βρίσκονται νυχθημερόν στα γεγονότα, είτε εκφράζουν από κάποιο Μέσο την άποψή τους.
Από την άλλη μεριά τα ΜΜΕ έχουν υποχρέωση σε κρίσιμες στιγμές, όπως αυτή της σύγκρουσης των τρένων να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, αντί να βλέπουν το γεγονός ως ευκαιρία για να αυξήσουν την τηλεθέαση τους.
Το ανεξέλεγκτο που υπάρχει στη χώρα μας, με χαμένο στο διάστημα το ΕΣΡ και με τις άδειες βορά συναλλαγής, ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τους μιντιάρχες, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τύποι έφαγαν την ουσία.
Το ιδιαίτερα δυσάρεστο, το συναντά κανείς, όταν κάποιοι συνειδητά επιχειρούν να κάψουν τα χλωρά με το πρόσχημα ότι καίνε τα ξερά. Για να μην πάμε στα λεγόμενα social media όπου κάθε άσχετος έβγαζε άναρθρες κραυγές, μετατρέποντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ζούγκλα, όπου τα ζώα ουρλιάζουν.
Η τραγικότητα της σύγκρουσης τρένων, πέρα από τους 57, των οποίων ξαφνικά κόπηκε το νήμα της ζωής, έγινε ακόμα πιο δυσβάσταχτη, μια και η μοιραία αμαξοστοιχία ήταν γεμάτη από νέους ανθρώπους, που μόνο όνειρα και φυσικό ήταν, έκαναν για την ζωή τους.
Ο θυμός που κατακλύζει όλη την κοινωνία βλέπει ως μοναδικό υπεύθυνο τους ανθρώπους της εξουσίας. Το είδαμε και στις δημοσκοπήσεις. Αν όμως κανείς επιστρατεύσει την λογική θα δει ότι πολλοί είναι εκείνοι, που άφησαν στην τύχη τους τα τρένα, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν.
Πέρα από τον άπειρο σταθμάρχη, ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του επιθεωρητή που τον έβαλε βάρδια πέντε συνεχόμενες νύχτες, προκειμένου να απαλλάξει τους παλαιότερους, για να περάσουν ανέμελα το τριήμερο της αποκριάς;
Και δεν έφτανε αυτό, έβαλε τον φίλο του τον γιατρό να του γράψει άδεια ένα μήνα λίγες ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα, χωρίς καν να τον εξετάσει, αφού πήγε και είδε τι είχε συμβεί και έκανε και μια δήλωση σε τοπικό ΜΜΕ. Στη συνέχεια θέλησε να κάνει τον ψόφιο κοριό.
Αλλά και οι δύο σταθμάρχες που έληγε η βάρδια τους στις 23:00 και την κοπάνησαν νωρίτερα, με τον ένα από αυτούς να διορθώνει με blanco την ώρα αναχώρησής του και να λέει στο τηλέφωνο λίγα λεπτά πριν την σύγκρουση των τρένων “τι να κάτσω να τον φυλάω”, πόση άραγε ευθύνη του αναλογεί;
Για να πάμε και στους πιο πάνω. Ποιοι είναι αυτοί που ενέκριναν ένας 59χρονος πρώην αχθοφόρος να εκπαιδευτεί για την θέση του σταθμάρχη; Και ποιοι τον πέρασαν; Τι ρόλο έπαιξε η Ανεξάρτητη Αρχή των Σιδηροδρόμων, που του έδωσε τα διαπιστευτήρια, προκειμένου να αναλάβει αυτή την άκρως υπεύθυνη δραστηριότητα;
Τι έκανε η διοίκηση και ο επικεφαλής του ΟΣΕ; Έβλεπε απλά τα τρένα να περνούν; Και μετά από όλα αυτά να πάμε στις πολιτικές ευθύνες, που αρχίζουν από τις συμβάσεις του 2014, περνούν από τις αναθεωρήσεις και καταλήγουν στις συνεχείς παρατάσεις παράδοσης της τηλε – διοίκησης.
Μιλάμε για μια περίοδο εννέα ετών, αντί των δύο που όριζε η αρχική σύμβαση. Ποιοι δεν κήρυξαν έκπτωτη την εταιρεία και γιατί πλήρωσαν και πόσα για ένα έργο, που δεν είχε παραδοθεί στο σύνολό του.
Και το κερασάκι, είναι αλήθεια ότι στην αναθεώρηση του ποινικού κώδικα λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του 2019, το κακούργημα για την κλοπή καλωδίων χαλκού από τις γραμμές των τρένων, έγινε πλημμέλημα.
