της Σοφίας Γερμανού
Επί θύρας λοιπόν οι πολυσυζητημένες βουλευτικές εκλογές, για την ανάδειξη της νέα πολιτικής ηγεσίας η οποία θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας για την επόμενη τετραετία. Οι κάλπες είναι ήδη έτοιμες και θα στηθούν την Κυριακή 21 Μαίου 2023. Το τι θα επιλέξει ο κάθε ψηφοφόρος είναι φυσικά προσωπική του υπόθεση. Το αποτέλεσμα της προσωπικής μας επιλογής όμως, στο τέλος έχει θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις για όλη τη χώρα.
Είδαμε κι ακούσαμε πάλι πολλά. Δεν νομίζω ότι κανένας αρχηγός και κανένα κόμμα έπεισε κάποιους τρίτους πέρα από το κομματικό τους ακροατήριο. Αυτό φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, όπου το ποσοστό των αναποφάσιστων λίγες μέρες πριν τις εκλογές είναι ακόμη μεγάλο.
Αυτό που διαπιστώσαμε και οφείλουμε να καταγράψουμε, είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Είδαμε υποψήφιους να διαφωνούν για το ποιος δικαιούται να χρησιμοποιεί το σύνθημα του παρελθόντος για “Αλλαγή”. Είδαμε ολόκληρες παρατάξεις να διεκδικούν την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, και επιπλέον ακούσαμε πολλές υποσχέσεις και ακόμη περισσότερη παροχολογία… Η παροχολογία αυτή βέβαια προκάλεσε την αντίδραση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος έσπευσε να “τραβήξει το χαλινάρι” και να προειδοποιήσει πως δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για όλες τις εξαγγελίες που ακούγονται.
Οι υποψήφιοι μελλοντικοί ηγέτες και επίδοξοι σωτήρες της χώρας, κατέφυγαν σε όλα τα παλιά κόλπα για να διεκδικήσουν την ψήφο μας, και να εξασφαλίσουν μία από τις 300 καρέκλες του ελληνικού κοινοβουλίου.
“Είναι, όλοι αυτοί οι υποψήφιοι άξιοι και ικανοί;” αναρωτιέται κανείς. “ Έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και τις δυνατότητες για να γίνουν βουλευτές και υπουργοί; Μπορούν να ασκήσουν εξουσία; Έχουν τα αντανακλαστικά να αντιδράσουν και να αντιμετωπίσουν σοβαρές κρίσεις όπως τα Ίμια, τα Μάτι, η Εύβοια, τα Τέμπη, ή μια πιθανή κρίση στο Αιγαίο ή την Κύπρο;”
Αν πραγματικά όσοι πέρασαν από την βουλή, ή κυβέρνησαν την χώρα αυτά τα 201 χρόνια από την απελευθέρωση της, ασκούσαν με σύνεση το καθήκον τους προς την πατρίδα, τότε η χώρα μας με όλον τον πλούτο που διαθέτει δεν θα χρωστούσε σε κανένα, και ο Ελληνισμός δεν θα μετρούσε πληγές. Δυστυχώς απουσίαζε πάντοτε η ενότητα, ο πατριωτισμός και η μαχητικότητα και το όραμα για μια δυνατή κι ελεύθερη Ελλάδα, γι αυτό χάσαμε τόσα πολλά και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να χάσουμε άλλα.
Φυσικά δεν αμφιβάλλει κανείς ότι ανάμεσα στις εκατοντάδες που ζητάνε την ψήφο μας υπάρχουν σε κάθε κόμμα και εκείνοι που είναι ικανοί και διαθέτουν και τα πιο πάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Εδώ όμως τίθεται και το άλλο ερώτημα. Τι κάνουν και πως ενεργούν οι ψηφοφόροι κάθε κόμματος; Επιλέγουν να στείλουν στα έδρανα της βουλής άτομα ικανά, ή τελικά ψηφίζουν αναλόγως και των δικών τους προσωπικών συμφερόντων, ευελπιστώντας ότι θα εξαργυρώσουν τις υπηρεσίες τους την επομένη των εκλογών;
Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος, ότι γίνονται πράγματα στη χώρα και ο τόπος πάει μπροστά.
Σίγουρα γίνονται αρκετά πράγματα στη χώρα. Δεν θα μηδενίσουμε τα πάντα. Όντως γίνονται αλλά με ποιους ρυθμούς και με τι κόστος; Ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν, όταν π.χ. ένα έργο όπως το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης ξεπέρασε την εικοσαετία και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε θα ξεκινήσει να λειτουργεί. Ποιος δείκτης που μετράει την ανάπτυξη, μπορεί να καμουφλάρει την εικόνα μιας κοινωνίας, όπου η ανώτερη αρχή του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να βρει ένα γήπεδο για να διοργανώσει με ασφάλεια τον τελικό κυπέλλου, και στρέφεται σε ξένες χώρες; Όπου οι γονείς στα ακριτικά νησιά δεν μπορούν να βρουν νοσοκομείο για το παιδί τους, και αναγκάζονται να περάσουν τα σύνορα και να αναζητήσουν περίθαλψη στην Τουρκία! Μια πολιτεία που στερεί ουσιαστικά το δικαίωμα ψήφου από χιλιάδες πολίτες που την ημέρα των εκλογών θα πρέπει να εργάζονται μακρυά από τον τόπο κατοικίας τους. Και για να μην παρεξηγηθούμε, αυτά τα παραδείγματα που αναφέρουμε, δεν έγιναν μόνο μια φορά, ούτε έγιναν μόνο επί μίας κυβερνήσεως…
Ας μην εθελοτυφλούμε. Τα προβλήματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση την επόμενη ημέρα των εκλογών παραμένουν πολλά, και βασανιστικά για τους πολίτες της..
Τί θα γίνει με την οικονομία, την ακρίβεια στα βασικά αγαθά, την συνεχή υποβάθμιση της παιδείας, την ανυπαρξία οσυιαστικής δημόσιας υγείας για μεγάλο μέρος του πληθυσμού; Τι θα γίνει με τους μισθούς, τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς; Τι θα γίνει με την κλιμακούμενη βία στα γήπεδα, στις πλατείες, στις αυλές των σχολείων; Τι θα γίνει με το περιβάλλον; Τί θα γίνει με το Αιγαίο, την Θράκη, την Κύπρο; Αλήθεια, θα υπογραφεί η ΑΟΖ με την Κύπρο; Αν όχι, θα βγει κάποιος να πει το γιατί;
Σημασία λοιπόν έχει η νέα κυβέρνηση, η οποία θα αναδειχθεί μέσα από την κάλπη (κατά πάσα πιθανότητα όχι από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση, αλλά πιθανόν από τη δεύτερη) είτε αυτοδύναμη θα είναι, είτε κυβέρνηση συνεργασίας, να αποτελείται από ικανά και άξια στελέχη, με αξίες και με όραμα, που θα είναι αποφασισμένοι ότι θα εργαστούν για την πρόοδο, την ανάπτυξη, την επίλυση των προβλημάτων και την ενότητα του λαού.
Κι αυτό είναι στα δικά μας χέρια. Τουλάχιστον την ημέρα των εκλογών η ευθύνη είναι δική μας. Να εμφανιστούμε στα εκλογικά κέντρα, και να ψηφίσουμε με γνώμονα το κοινό μας συμφέρον και το μέλλον των παιδιών μας!
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
