του Στέλιου Παπαντωνίου
Τα Τουρκοκυπριακά παιδάκια μασουλούν καμιά τριανταριά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, για να βοηθηθούν δήθεν οικονομικά και κοινωνικά να ανέλθουν, κυκλοφορούν με τα διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ευρωπαίοι πολίτες, αλλά δεν θέλουν να εμπλέκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στις συνομιλίες για τη λύση του κυπριακού, διότι εμπλοκή της σημαίνει τη δημιουργία ενός κράτους όπως όλα τα άλλα, με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα όλων των πολιτών.
Αλλά οι Τουρκοκύπριοι, θέλοντας να υπερτερούν σε όλα, γιατί δήθεν είναι μειονότητα και πρέπει να προστατευτούν, τα δικά τους μόνο δικαιώματα γαντζώνονται να κατοχυρώνουν, αυτά όμως των Ελληνοκυπρίων πρέπει να παραμένουν καταπατημένα, για να επικρατήσει και πάλι η Τουρκοκρατία, όπως την έχει φανταστεί ο κάθε Τουρκοκύπριος ή ονειρευτεί.
Αν οι ‘Ελληνες της Κύπρου διεκδικήσουν και επιτύχουν να τους αναγνωριστούν τα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών, θα δικαιούνται να εγκατασταθούν στην Κερύνεια, στη Μόρφου και στην Αμμόχωστο και σε όλες τις πόλεις και τα χωριά που έχουν καταλάβει, όπως ισχύει με το δικαίωμα εγκατάστασης στο Παρίσι, για παράδειγμα.
Με μια ευρωπαϊκή λύση δεν μπορούν να παραμένουν τουρκικά στρατεύματα κατοχής σε ευρωπαϊκό έδαφος και όλα αυτά εξοργίζουν τους Τουρκοκύπριους, την μειονότητα του 18% που έχει κατορθώσει με το σύνταγμα του ‘60 να δικαιούται το 30% των δημοσίων θέσεων και το 40% στην αστυνομία και στο στρατό, ενώ το 80% των Ελλήνων θα πρέπει συνεχώς να υποτάσσεται στην μειοψηφία, για να νιώθουν ασφάλεια οι κακοί οι γείτονες, καταραμένη η ώρα.
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προσπαθεί να πείσει ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πείσουν την Τουρκία να παρακαθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού, έστω με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και με όλα εκείνα τα διζωνικά δικοινοτικά. Οι Τουρκοκύπριοι όμως αντιτάσσουν αμέσως την άρνηση, για να μην πούμε το «βέτο» πριν αρχίζει ο χορός.
