Του Χρήστου Καρανικόλα
Μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα, το Μάρτιο του 1821 επαναστάτησε και η Χαλκιδική. Αρχηγός της επανάστασης στην περιοχή είχε οριστεί από τη Φιλική Εταιρεία ο Εμμανουήλ Παππάς. Μετά τη θυσία του καπετάν Χάψα στα Βασιλικά οι επαναστάτες υποχώρησαν στην Κασσάνδρα Τελευταίο οχυρό της Επανάστασης στη Χαλκιδική ήταν η Κασσάνδρα. Ο ψαριανός στόλος υπεράσπιζε την Κασσάνδρα από τη θάλασσα και οι επαναστάτες οχυρώθηκαν στο τείχος της Ποτίδαιας.
Παρά τις μαζικές επιθέσεις οι Τούρκοι δεν κατάφερναν να περάσουν το τείχος. Δυστυχώς η έλευση του χειμώνα και η αναγκαστική αποχώρηση του στόλου επέτρεψε στους Τούρκους να περάσουν με πλοία πίσω από το τείχος και να χτυπούν τους επαναστάτες και από τις δυο πλευρές. Μετά την ήττα των Ελλήνων οι Τούρκοι ξεχύθηκαν στα χωριά και τα κατέστρεψαν ολοσχερώς. Όσοι μπόρεσαν έφυγαν από τη θάλασσα και οι υπόλοιποι σφάχτηκαν. Η περιοχή έμεινε ακατοίκητη για περισσότερο από τριάντα χρόνια και χρειάστηκε να περιμένει ακόμα 90 χρόνια για να ελευθερωθεί.
Είναι χρέος δικό μας να τιμούμε τη μνήμη αυτών που έπεσαν για την ελευθερία και να αναλάβουμε πρωτοβουλία για να ενταχθεί η Κασσάνδρα στο δίκτυο “Μαρτυρικών” περιοχών. Μόνο η ιστορική μνήμη μπορεί να προστατέψει τον πολιτισμένο κόσμο από την τουρκική θηριωδία και τα ολοκαυτώματα. Το κράτος – εγκληματίας συνεχίζει ακόμα και σήμερα τη δράση του.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.