Του Τάσου Παπαδόπουλου
Η επίσκεψη αστραπή στην Αθήνα του Ταγίπ Ερντογάν δημιούργησε κλίμα κάποιας ευφορίας στην Ελληνική πρωτεύουσα. Οι 15 συμφωνίες της λεγόμενης χαμηλής πολιτικής, καθώς και η διακήρυξη φιλίας και καλής γειτονίας, σε συνδυασμό με την επταήμερη βίζα για Τούρκους, που θα επισκέπτονται 10 ελληνικά νησιά του Α. Αιγαίου, δημιούργησαν μια θετική ατμόσφαιρα μετά από μια τριετία έντασης σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο.
Θα ήταν αφέλεια να έλεγε κανείς ότι ανοίγει ο δρόμος για την λύση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Όμως οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι είναι ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Όμως αν γυρίσει κάποιος τον χρόνο πίσω, θα δει ότι από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και με νωπή την πληγή της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και συγκεκριμένα στη συνάντηση Καραμανλή – Ντεμιρέλ στις 31 Μαΐου του 1976 στην συνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, υπήρξε συμφωνία, που αποτυπώθηκε σε κοινό ανακοινωθέν για παραπομπή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη.
Πριν στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, ένα μήνα μετά, η Άγκυρα έκανε πίσω και ζήτησε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο βάζοντας μαξιμαλιστικούς στόχους, που απέρριψε όπως ήταν φυσικό η ελληνική πλευρά.
Παρά την αρνητική στάση της Άγκυρας στο θέμα παραπομπής στη Χάγη, τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή άρχισαν οι λεγόμενες διερευνητικές, οι ιδιότυπες αυτές επαφές, προκειμένου οι δύο πλευρές να συνεχίσουν να συνομιλούν.
Ο Κ. Καραμανλής δεν πίστευε ότι οι άτυπες αυτές συνομιλίες θα οδηγήσουν σε κάποιο αποτέλεσμα. Συναίνεσε όμως να διεξαχθούν, πιστεύοντας ότι θα αποτρέψει μια σύρραξη ανάμεσα στις δύο χώρες.
Και στο βάθος του χρόνου δικαιώθηκε, μια και ακολούθησαν εξήντα και πλέον άκαρπες διερευνητικές. Όταν το Αιγαίο ανέβαζε μποφόρ είχαμε διακοπή των άτυπων διαβουλεύσεων, που στην ουσία δεν ήταν διαπραγματεύσεις αλλά διερεύνηση προθέσεων.
Η διακυβέρνηση Ερντογάν, που ξεκίνησε πριν 20 χρόνια στην Τουρκία αρχικά ήταν ανέφελη για την Ελλάδα. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, άλλαξε ρώτα, αφού ξεδοντιασε κυριολεκτικά κάθε αντίπαλο. Ξήλωσε στρατιωτικούς, δικαστές, έκλεισε ΜΜΕ, φυλάκισε πολιτικούς αντιπάλους.
Χαρακτήριζε όλους συλλήβδην, είτε γκιουλενιστές, στους οποίους χρέωσε την απόπειρα πραξικοπήματος, είτε τρομοκράτες. Παράλληλα δημιούργησε εχθρούς σε όλο τον περίγυρό του.
Άφησε πίσω του, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας τον Κεμάλ Ατατούρκ και άρχισε να ερωτοτροπεί με το οθωμανικό παρελθόν της χώρας. Θεώρησε ότι η ιστορία έχει αφετηρία τη μάχη του Ματζικέρτ του 1071, στην οποία οι προερχόμενοι από τις στέπες νίκησαν τους Βυζαντινούς.
Ταυτόχρονα άρχισε να στήνει την εικόνα μιας δύναμης ισάξιας των ΗΠΑ. Έκτισε το Σαράι του τεραστίων διαστάσεων, για να θυμίζει χίλιες και μια νύχτες της ανατολής, με απίστευτη χλιδή, για να προκαλεί δέος σε κάθε επισκέπτη.
Και δεν έμεινε εκεί. Διαθέτει ένα στόλο αεροπλάνων για τις μετακινήσεις του και μεταφέρει με ένα τεράστιο μεταγωγικό αεροπλάνο τα δυο προεδρικά αυτοκίνητα, μιμούμενος τους Προέδρους των ΗΠΑ. Στην Αθήνα ήρθε με τρία αεροπλάνα. Το προσωπικό του Airbus 340-200 έχει ικανότητα να μεταφέρει στις εμπορικές πτήσεις, πάνω από 300 επιβάτες.
Μια χώρα με τεράστια οικονομικά προβλήματα και πληθωρισμό πάνω από 60%, έχει έναν ηγέτη που κινείται και διάγει μιαν απίστευτη χλιδή. Όλα αυτά δεν συνιστούν ευρωπαίο ηγέτη. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, θυμίζουν ανατολίτη.
Βεβαίως ο Ερντογάν δεν το κρύβει και με τα όσα λέει και με τον τρόπο που διάγει. Θέλει να αποτελέσει την συνέχεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και επιφυλάσσει για τον εαυτό του το ρόλο του σουλτάνου. Γι αυτό και δεν παύει κάθε λίγο και λιγάκι να μας θυμίζει τα σύνορα της καρδιάς του, τα οποία ξεπερνούν τα όρια της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας των προγόνων του.
Τώρα στο ερώτημα αν ο λύκος έγινε αρνάκι απέναντι στην Αθήνα, που μέχρι χθες την είχαν στο στόχαστρό τους οι Ταϊφούν, είναι μια άλλη ιστορία δυσεξήγητη, παρά τις πάμπολλες αναλύσεις, που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά από τα ΜΜΕ.
Πριν έρθει στην Αθήνα τα είπε όλα σε συνέντευξή του στην Καθημερινή. Απλώς τα παρουσίασε με όμορφο περιτύλιγμα, χωρίς την επιθετικότητα του παρελθόντας. Κομψά που λένε. Και πολλοί πίστεψαν ότι ο Μανωλιός άλλαξε, επειδή έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Όσοι εφησυχάζουν μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα πλανώνται πλάνην οικτράν. Κι αυτό αφορά τις δεύτερες σκέψεις που κάνουν στο Μαξίμου για αγορές μεταχειρισμένων φρεγατών από τις ΗΠΑ, για περιορισμό των Belharra στις τρεις, αντί των τεσσάρων και για εγκατάλειψη της προμήθειας κορβετών.
Τα ξύλινα τείχη του χρησμού δηλ. τα σύγχρονα πλοία ολοκληρώνουν την δύναμη αποτροπής. Διαφορετικά μπορεί να ξυπνήσουμε μια μέρα και να δούμε ότι το… μια νύχτα ξαφνικά, δεν ήταν εφιάλτης ή ένα κακόγουστο αστείο…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
