της Σουζάνα Φράνσες*
Απογοητευμένη και προβληματισμένη, ανοίγω τις ειδήσεις και κλείνω την τηλεόραση… Μπαίνω στα social και αμέσως θέλω να βγω… Πού πάμε, είπαμε;
Το Θέατρο του Παραλόγου
Ζούμε μέσα σε ένα θέατρο του παραλόγου. Ο κόσμος έχει χάσει την μπάλα. Τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και την εντύπωση έχουν θολώσει. Κυριαρχούν τα συνθήματα, η ανάγκη να είσαι “αρεστός”, και μια παράλογη τάση να ακολουθείς τη μόδα της στιγμής — ακόμα και όταν πρόκειται για αξίες.
Στην πολιτική, οι συμμαχίες δεν βασίζονται πια σε αρχές αλλά σε συμφέροντα. Βλέπουμε επισκέψεις εγκληματιών σε χώρες που αυτοπροσδιορίζονται ως πολιτισμένες. Και αντί να προκαλείται αποτροπιασμός, βλέπουμε σιωπή. Ή ακόμα χειρότερα, χαμόγελα και δημόσιες σχέσεις. Κι εμείς μένουμε να αναρωτιόμαστε: μπορούμε πραγματικά να λέμε ότι είμαστε άνθρωποι με αξίες;
Η κοινωνική μας πυξίδα μοιάζει να έχει απορυθμιστεί. Κάποια θύματα γίνονται σύμβολα, άλλα αγνοούνται. Η δικαιοσύνη δεν είναι πια καθολική. Είναι επιλεκτική. Ανάλογα με το ποιος πονάει, ποιος το μεταδίδει και ποιο αφήγημα “βολεύει”.
Ακόμα και στη Eurovision, το τραγούδι, η φωνή, η τέχνη έχουν υποχωρήσει μπροστά στον υπαινιγμό και το πολιτικό μήνυμα. Δεν έχει σημασία η μουσική. Έχει σημασία τι συμβολίζεις και αν το μήνυμά σου ταιριάζει με αυτό που “πρέπει να αρέσει”.
Και κάπου εκεί, ο αντισημιτισμός είναι παρών — με τρόπο ξεκάθαρο. Όχι κατά λάθος, όχι επειδή πέρασε απαρατήρητος, αλλά γιατί κάποιοι θέλουν να υπάρχει. Γιατί εξυπηρετεί. Γιατί είναι βολικός.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν αναζητά την ουσία, την αλήθεια ή τη δικαιοσύνη. Έναν κόσμο που παίζει ρόλους σε μια παράσταση χωρίς νόημα, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πυρήνα.
Και τελικά, το ερώτημα επιστρέφει πιο έντονο από ποτέ: Πού πάμε, είπαμε;
Ας μιλήσουμε καθαρά:
Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή αμύνεται. Όχι, δεν είναι το Ισραήλ που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο. Ήταν μια οργανωμένη τρομοκρατική επίθεση που σκότωσε, βασάνισε και απήγαγε αθώους ανθρώπους – παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους. Αυτό έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Αυτό δεν είναι «αντίσταση». Αυτό λέγεται τρομοκρατία.
Το Ισραήλ δεν επιτίθεται για να κατακτήσει. Υπερασπίζεται την ύπαρξή του. Απαντά σε επίθεση. Και σε κάθε πόλεμο, η εικόνα πονάει, οι απώλειες είναι τραγικές. Αλλά μην μπερδεύουμε τον τρομοκράτη με τον στρατιώτη. Τον εισβολέα με τον αμυνόμενο.
Δεν υπηρετούμε τη δικαιοσύνη ούτε βοηθάμε την ειρήνη όταν εξισώνουμε το κράτος του Ισραήλ με μια τρομοκρατική οργάνωση. Δεν είναι όλοι ίδιοι.
Αντί να απορρίπτετε, προσπαθήστε να κατανοήσετε.
Αντί να φωνάζετε συνθήματα, κοιτάξτε τα γεγονότα.
Αντί να διαγράφετε το Ισραήλ, ακούστε και την πλευρά του.
Η ειρήνη δεν έρχεται με μποϊκοτάζ και μίσος.
Shabbat Shalom με αλήθεια και θάρρος.
*Διευθύντρια Ελληνοϊσραηλινού Επιμελητηρίου Εμπορίου και Τεχνολογίας
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
