Η Διπλωματική Ιστορία της Μέσης Ανατολής… κάνει κύκλους

της Άννας Κωνσταντινίδου

Παραθέτω το κλίμα αραβικών ειδησεογραφικών μέσων, όπως το αποτύπωσε το ισραηλινό jpost https://m.jpost.com/middle-east/article-855050?fbclid=IwY2xjawKeM6xleHRuA2FlbQIxMQABHv7Zcqk6O9SMJHn7lw5ApkcCUPxtUfccotLHbc-dyK2TC70CUQCydPAYsbU0_aem_cc7VQJbOzel0lkER33anLA, τα οποία αναφέρονται στη νέα στρατηγική που αναπτύσσεται στη Μέση Ανατολή μετά την επίσκεψη Τραμπ στις χώρες του Κόλπου και κυρίως όσον αφορά τη διαχείριση της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, την επόμενη ημέρα από τον τερματισμό του πολέμου.

Αρχικά, μήπως οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί ο Τραμπ στην πρώτη εκτός των αμερικανικών συνόρων επίσκεψη ως πρόεδρος των ΗΠΑ επισκέφθηκε χώρες του Κόλπου και επίσης, γιατί δεν ολοκλήρωσε την εν λόγω περιοδεία του με τη επίσκεψη σε αραβικές χώρες που γειτνιάζουν με το Ισραήλ, και οι οποίες έχουν ισχυρό αποτύπωμα στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα έμμεσα και άμεσα στην γεωγραφική περιοχή μας;

Οι απαντήσεις των δύο ερωτημάτων είναι πολύ πιο εύκολες από ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε και φυσικά θεωρώ, ότι ευθύς εξαρχής και ειδικά στην δεύτερη οφείλαμε όσοι ασχολούμαστε με τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής, να επικεντρωθούμε, ήδη όταν γνωστοποιήθηκε το πρόγραμμα του Αμερικανού προέδρου.

Πρώτα και κύρια, πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες, ακόμα κι αν στρατιωτικά “παροπλιστεί” η Χαμάς σε εύλογο χρονικό διάστημα με την βοήθεια απέναντι σε ΗΠΑ και Ισραήλ των αραβικών χωρών, ότι οι αυτοαποκαλούμενοι Παλαιστίνιοι “θα πάρουν το δρόμο της ειρήνης και των αρχών της αλληλεγγύης, της φιλίας ” κτλ κτλ (… όλων αυτών των ιδεών, που διέπουν έναν αγγελικά κόσμο πλασμένο). Οι αυτοαποκαλούμενοι Παλαιστίνιοι έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακόμα και τα αραβικά Κράτη δεν τρέφουν αυταπάτες για το ζήτημα ότι ο εν λόγω λαός θα αλλάξει συμπεριφορά. Ακόμα κι αν η Χαμάς εκπέσει, σύντομα θα αναδυθεί, μία άλλη τρομοκρατική οργάνωση εντός των παλαιστινιακών ομάδων. Γιατί θα γίνει αυτό; Γιατί πολύ απλά, ο συγκεκριμένος λαός θεώρησε ότι οι Άραβες (… και εννοούμε τον Αραβικό Κόσμο που δημιουργεί την Πολιτική) δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων όσον αφορά τις σχέσεις τους με το Ισραήλ.Γιατί, εάν ανατρέξουμε στα αρχεία διεθνούς πολιτικής των δεκαετιών 1960-1970, όταν προκλήθηκαν οι δύο αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι, άσχετα με το “φαίνεσθαι και το λέγεσθαι”, η πραγματικότητα είναι ένα σύμπλεγμα παραγόντων που ξεκινά από την ίδρυση του ΟΠΕΚ (Οργανισμός Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών) και ενσωματώνει τη διάσταση του νεο-αποικισμού, όπως οι ΗΠΑ θέλησαν να διαμορφώσουν σε όλη την περιοχή, μετά τη Συμφωνία της Βαγδάτης και την ίδρυση του Οργανισμού CENTO (την ίδια χρονιά, ήτοι το 1955), ενός οργανισμού που στην πραγματικότητα προστάτευε τα συμφέροντα των αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών από τις επιχειρηματικές επεμβάσεις τρίτων κρατών στα πετρελαιοπαραγωγά κράτη της Μέσης Ανατολής που οι 5 μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες (TEXACO, MOBIL, ESSO, CHEVRON και GULF) δραστηριοποιούνταν. Το “τουρλουμπούκι” που συνέβαινε ανάμεσα σε ΗΠΑ και Μ.Βρετανία (…ναι, συνέβαινε) και στις εταιρείες πετρελαίου τους, έβρισκε πεδίο αποσόβησης μεταξύ τους κραδασμών (…ας μην ξεχνάμε ότι ήταν περίοδος Ψυχρού Πολέμου, ας μην ξεχνάμε δε, τον ανταγωνισμό Αγγλίας και Γαλλίας, με την απόφαση της τελευταίας μέχρι και να αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ) στο περιβάλλον της Μέσης Ανατολής.Οι ΗΠΑ έκαναν στραβά τα μάτια στην αγγλική απαίτηση της Συμφωνίας της Βαγδάτης, ιδρύοντας τον CENTO.

Επίσης, ας σκεφτούμε ποιες χώρες αραβικές ήταν αυτές που ίδρυσαν το 1960 τον ΟΠΕΚ στην Βαγδάτη.Το Ιράν, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία (… και για την Ιστορία η Βενεζουέλα στη Λατινική Αμερική) ήταν τα κράτη αυτά που τον οργάνωσαν κι αργότερα χρονικά προσχώρησαν και άλλες χώρες, όπως πχ η Ρωσία.Δηλαδή, όπως αντιλαμβανόμαστε χώρες κλειδιά τόσο για τους Ισχυρούς, όσο και τον μουσουλμανικό Κόσμο. Και ενώ, η Σαουδική Αραβία τους Αδελφούς Μουσουλμάνους τούς αποστρέφεται όπως ο “διάολος το λιβάνι”, ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το Κράτος του Σαούντ έδινε δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου τη ριζοσπαστικοποιηση των μουσουλμανικών κοινοτήτων που ιδρύθηκαν στη Δύση, μετά τις δύο δεκαετίες αποαποικιοποίησης. Εν ολίγοις, αυτό που βλέπουμε και πράττει εδώ και δύο δεκαετίες η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία με “μοναδική τέχνη” έκανε ήδη από το 1960… ακόμα και στα αραβικά περιβάλλοντα, όταν χώρες όπως η Ιορδανία είχαν αμερικανόστροφο προσανατολισμό.

Οπότε, αυτό που γίνεται αντιληπτό, αραβικά κράτη που διαμόρφωσαν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την ιδεολογία της ριζοσπαστικοποίησης στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, πάντα θα είναι το φόβητρο για τη Δύση πώς αυτά θα κινηθούν. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει Σαουδική Αραβία, τι σημαίνουν χώρες του Κόλπου (… άλλωστε μπλέχτηκαν στον πόλεμο του Κόλπου), οπότε πάντα για την Αμερική θα είναι μία “συνθήκη” που όχι μόνο την απασχολεί, αλλά πρέπει να “τιθασεύσει”.

Κι αν τιθασεύσει, τότε πώς γράφω παραπάνω, ότι τρομοκρατικές οργανώσεις θα συνεχίσουν να “ξεπηδούν” ιδιαίτερα από τους αυτοαποκαλούμενους Παλαιστινίους; Γιατί πολύ απλά, οι Άραβες έχουν μεταξύ τους ζητήματα, όπως όλοι γνωρίζουμε, και το θέμα που οφείλει να λύσει η Αμερική, είναι πώς όλους αυτούς θα τους βάλει σε μία “κοινή οδό”, που θα είναι ευχαριστημένοι. Γίνεται; Όχι, φυσικά. Γιατί τα αραβικά κράτη που κείτονται και γειτνιάζουν με τη Μεσόγειο δέχονται τόσο επιρροές των Ευρωπαίων όσο και των Ρώσων. Είναι μία πολύ δύσκολη εξίσωση όλο αυτό, που ειλικρινά δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα τελειώσει ποτέ.

Και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα που έθεσα παραπάνω, δόθηκε ήδη. Οι ΗΠΑ έκαναν “παιχνίδι” με τις χώρες του Κόλπου (…που ειδικά αυτές κι αν δεν έχουν μεταξύ τους ζητήματα, ας μην ξεχνάμε το “διπολικό” Κατάρ), γιατί στην “άλλη περιοχή” των Αράβων, όπως γράφω, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει μία Ιορδανία που “ο κόσμος να καίγεται” είναι δυτικόφιλη και όποτε εμπόδιο για πολλές κινήσεις των υπολοίπων αραβικών χωρών, της περιοχής της.

Οι ΗΠΑ πάνε να παίξουν το παιχνίδι του IMEC, όπως έπαιξαν το παιχνίδι του CENTO το 1955, που εμμέσως πλην σαφώς εξανάγκαζαν (τότε) τους δύο μεγάλους Ευρωπαίους (καθώς το 1957 ιδρύθηκε η ΕΚ) να συνεναίσουν. Και ο IMEC δεν παύει να είναι ένας εμπορικός δρόμος που επωφελείται αμεσότατα η ΕΕ. Η Ιστορία και η Διπλωματία κάνει κύκλους.. Γι’αυτό και όσοι γνωρίζουν Διπλωματική Ιστορία και ειδικά της συγκεκριμένης περιοχής, αυτά τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην περιοχή μας, αντιλαμβάνονται ότι θα έχουν και “συγκεκριμένο επίλογο”.Τότε, ο “επίλογος” των αραβοϊσραηλινών πολέμων ήταν οι Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ. Σήμερα, οι ΗΠΑ στοχεύουν τις Συμφωνίες του Αβραάμ να τις κάνουν (ως διαφαίνεται)… ένα αναβαθμισμένο θεσμικό όργανο.

… και καθώς, οι ενδιαφερόμενοι είναι πολλοί (Ρωσία, και τώρα και Κίνα, πάντοτε ευρωπαϊκά κράτη)… τα πράγματα δυσχεραίνουν με συνέπεια το κομμάτι της ισλαμικής τρομοκρατίας να είναι μία μέγγενη που δύσκολα “χαλάει”…

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ