Της Άννας Κωνσταντινίδου
Το κείμενο αυτό αποτελεί μία δημόσια οφειλόμενη “απάντηση” σε σχόλιο μίας Ισραηλίτισσας κυρίας, φίλης σε ΜΚΔ που διαθέτω, το οποίο έγινε στην ανάρτησή μου “ο αντισημιτισμός, η εσχάτη προδοσία… και τα πολιτικά ναυάγια”,
Και πραγματικά με έκανε να αισθανθώ και περισσότερο να συναισθανθώ, τι βιώνουν τα μέλη των ευρωπαϊκών, εβραϊκών κοινοτήτων εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, και ειδικά τον τελευταίο ένα χρόνο που τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε μέτρο.
Το σχόλιο αυτό της συγκεκριμένης κυρίας αυτολεξεί ήταν: “Κυρία Κωνσταντινίδου, το θέμα είναι πώς θα σταματήσει όλο αυτό; ποιες κινήσεις πρέπει να γίνουν για να σταματήσει το κακό, γιατί κάθε ημέρα που περνάει είναι χειρότερη από την προηγούμενη”.
Όσοι τουλάχιστον χωρίς παρωπιδισμό αντιμετωπίζουν τα πράγματα (… και εννοώ όλους εμάς τους υπόλοιπους), αντιλαμβάνονται τον φόβο, το ανθρώπινο αυτό συναίσθημα, που κυριαρχεί στη συγκεκριμένη κοινότητα που θεωρώ ότι έχουν να το ζήσουν από το Β’ΠΠ.
Και ο προβληματισμός αυτός της εν λόγω κυρίας με συγκλόνισε ακόμα περισσότερο, γιατί με έναν φίλο, λίγες ώρες πριν, είχαμε παρόμοια συζήτηση, όταν συνεργάτης του Εβραίος τού είχε εκφράσει παρόμοιο προβληματισμό με το σχόλιο που δέχθηκα στο ΜΚΔ.
Λοιπόν, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η ίδια η Ελληνική Πολιτεία οφείλει να προστατεύσει την Ισραηλιτική Κοινότητας Ελλάδας. Και το προχωρώ ακόμα παραπέρα, όλες οι Κυβερνήσεις όλων των Κρατών του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος οφείλουν να προστατεύσουν τις ευρωπαϊκές ισραηλιτικές κοινότητες. Δυστυχώς, υπάρχουν ηγέτες, όπως λχ. ο Γάλλος πρόεδρος ή ο Ισπανός πρωθυπουργός που δεν μπορούν (… προσωπικά θα γράψω, δεν θέλουν) να αντιληφθούν ότι οι δηλώσεις τους εναντίον του Κράτους του Ισραήλ αποβαίνουν μοιραίες για όλους αυτούς τους Εβραίους που διαμένουν στην Ευρώπη, διαμένουν στο ενωσιακό περιβάλλον. Γιατί αποβαίνουν μοιραίες, οι συγκεκριμένες δηλώσεις; Γιατί πολύ απλά, ο αντισημιτισμός που εδώ και δεκαετίες βρίσκεται σε μία υποβόσκουσα κατάσταση, γίνεται τσουνάμι, ένα τσουνάμι με την υποτιθέμενη βιτρίνα του ανθρωπισμού που ξεσπά στον κόσμο αυτό, στους συμπολίτες μας αυτούς που ζούνε στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα και προσφέρουν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Τι πρέπει να γίνει αυτήν την στιγμή, ώστε όλοι αυτοί οι πολίτες του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος να προστατευτούν;
1. Αρχικά, οι ευρωβουλευτές -και ως Ελληνίδα κάνω κυρίως έκκληση στους εκπροσώπους της Πατρίδας μου στον ενωσιακό Θεσμό – οφείλουν να φέρουν το θέμα του αντισημιτισμού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οφείλουν να το φέρουν στην πραγματική του διάσταση, έτσι όπως σαν γάγγραινα εξελίσσεται στις κοινωνίες μας και να ληφθούν σοβαρά μέτρα και όχι απλά ευχολόγια.
Εβραίοι δεν υπάρχουν μόνο στο Ισραήλ. Το Ισραήλ είναι ένα συντεταγμένο Κράτος, που οι πολίτες του έχουν τα θεσμικά μέσα ώστε να κρίνουν την Πολιτεία τους, αλλά ζούνε και στο ίδιο το Κράτος τους που εκ των πραγμάτων τους προστατεύει. Οι εβραϊκές όμως κοινότητες της Ευρώπης, της ΕΕ είναι ιδιωτικοί φορείς σε μία πολιτειακή οντότητα μακριά από το Ισραήλ, και αυτή η πολιτειακή οντότητα, που εκτός των άλλων, είναι μέρος μίας μεγαλύτερης θεσμικά οντότητας (και εννοώ τον ενωσιακό Θεσμό) οφείλει να τους προστατεύσει με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Γιατί, όλοι αυτοί οι ευρωβουλευτές που υπάρχουν στον ενωσιακό Θεσμό δεν πήραν ψήφους μόνο από τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους που διαμένουν στα κρατικά περιβάλλοντα από τα οποία εκλέγονται, αλλά και από τους πολίτες τού ιουδαϊκού θρησκεύματος.
2. Το ίδιο το ευρωπαϊκό Κράτος της διαμονής τους πρέπει να προστατεύσει τους Ισραηλίτες. Υπάρχει ένας αντιρατσιστικός νόμος που είναι ενεργός σε όλα αυτά τα περιβάλλοντα και κατ’ουσίαν δεν ενεργοποιείται, προκειμένου να προστατευθούν όλοι αυτοί οι πολίτες. Προσωπικά, με αφήνει αδιάφορη η υποτιθέμενη ευαισθησία να τηρηθεί η τάξη εκ των υστέρων, όταν αφού αντισημίτες πράξουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους που είναι από κακουργηματικές (πχ βία λεκτική, σωματική κτλ) μέχρι πλημμεληματικές (πχ οι υποτιθέμενες διαδηλώσεις ανθρωπισμού υπέρ των Παλαιστινίων, που έχουν στόχο να αναμοχλεύσουν τον ρατσισμό εναντίον των Εβραίων), οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων βγαίνουν να καταδικάσουν. Οι συγκεκριμένες Κοινότητες στο ευρωπαϊκό περιβάλλον πρέπει όχι μόνο να περιφρουρηθούν με ουσιαστικό τρόπο, αλλά εξαιτίας του γεγονότος ότι ξέφυγαν τα πράγματα, οι Κυβερνήσεις των χωρών πρέπει να νομοθετήσουν περαιτέρω για την διασφάλιση της ακεραιότητας των συγκεκριμένων ατόμων, αφού εκ των πραγμάτων υφίσταται αντιρατσιστικός νόμος.
Οι εβραϊκές κοινότητες της Ευρώπης, της ΕΕ βιώνουν μία απίστευτα τραγικά συναισθηματική κατάσταση που κάθε άλλο παρά όλο αυτό μας τιμά ως ανθρώπους. Και εάν οι ίδιες οι Κυβερνήσεις των Κρατών- μελών της ΕΕ δεν πράξουν τα δέοντα, τότε οι πολίτες αυτοί μέσω των Συμβουλίων τους οφείλουν στην Ιστορία, στην Εθνολογία τους και προστατεύοντας την ανθρώπινη φύση και αξιοπρέπεια να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Εάν οι Κυβερνήσεις των Κρατών δεν έχουν τη διάθεση να τους προστατεύσουν, εάν οι Κυβερνήσεις των Κρατών, φοβούμενες την ισλαμιστική λαίλαπα της τρομοκρατίας, αρνούνται να δούνε την κρισιμότητα της κατάστασης, οι ισραηλιτικές κοινότητες της Ευρώπης οφείλουν να διασφαλίσουν τα μέλη τους.
*Δρ Άννα Κωνσταντινίδου: Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σχέσεων Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), εξωτερική διαλέκτρια στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
