Της Άννας Κωνσταντινίδου
Παρατίθεται, ο χάρτης στον οποίο απεικονίζονται τα Στενά του Ορμούζ. Το βέλος δείχνει επακριβώς τον γεωγραφικό χώρο, καθώς είναι το πέρασμα που συνδέει τον Περσικό Κόλπο με την Αραβική Θάλασσα.
Εδώ και λίγες ώρες, το Ιράν απειλεί να κλείσει τον πορθμό από τον οποίο διέρχεται καθημερινά το 1/5 του παγκόσμιου πετρελαίου. Αν και οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές έχουν αποκλείσει το συγκεκριμένο ενδεχόμενο, εστιάζοντας κυριότατα στο γεγονός ότι το Ιράν θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την Κίνα που είναι ο στρατηγικός εταίρος του, καθώς εκτός των άλλων πρέπει να πούμε ότι τρέχει μία Συμφωνία ανάμεσα στα δύο αυτά κράτη από το 2021 που έχει βάθος 25ετίας, προσωπικά θα σταθώ σε άλλες παραμέτρους γιατί το Ιράν δεν θα τολμήσει να πράξει κάτι τέτοιο και οι απειλές του είναι κενά λόγια, όπως με ανάλογο τρόπο απείλησε στο παρελθόν.
1. Το μεγαλύτερο γεωγραφικό μέρος των Στενών ανήκει στο Ομάν, ένα Κράτος με το οποίο το Ιράν έχει πολύ καλές σχέσεις, ωστόσο μία τέτοια μεθοδευμένη ενέργεια, ακόμα και για το Κράτος με εξισορροπητικό ρόλο στον Μουσουλμανικό Κόσμο θα ήταν “αιτία πολέμου” καθώς διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα με κυριότερο αυτών την εθνική ασφάλειά του, ενώ το πιο σημαντικό όλων θα παραβιαστεί εθνική κυριαρχία.
2. Η στρατηγική πόλη του Ιράν που βρέχεται από τον Πορθμό του Ορμούζ είναι το Μπαντάρ Αμπάς, στην οποία κείτεται το Πολεμικό Ναυτικό του Ιράν με τις πλέον σημαντικές εγκαταστάσεις του. Και μόνο από αυτό, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να γίνει αντιληπτό, ότι όχι μόνο η συγκεκριμένη περιοχή θα γινόταν στόχος πλήγματος, αλλά πλήρους διαγραφής από το χάρτη από τις χώρες που φέρουν ζωτικής σημασίας συμφέροντα από τα εν λόγω Στενά.
3. Το Ιράν και αναφέρομαι στο καθεστώς των μουλάδων, ειδικά τη δεδομένη χρονική στιγμή, θέλει συμμάχους και κάθε άλλο παρά εχθρούς από τον Αραβικό Κόσμο. Όταν η διέλευση εκατομμυρίων τόνων αργού πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Κουβέιτ και του Ιράκ εξάγεται από τον συγκεκριμένο δίαυλο, τι πιθανότητες δίνονται το Ιράν να αποτολμήσει κάτι τέτοιο;
4. Τα Στενά του Ορμούζ συνδέουν τον Περσικό Κόλπο με την Αραβική Θάλασσα, η οποία αποτελεί το βορειοδυτικό τμήμα του Ινδικού Ωκεανού, συνδέοντας την Ινδία με την Ανατολική Αφρική. Από την Αραβική Θάλασσα βρέχεται λχ η Υεμένη και η Σομαλία και όπως μπορούμε να καταλάβουμε ο Κόλπος του Άντεν που ανήκει σε αυτήν οδηγεί στην Ερυθρά Θάλασσα. Ας καταμετρήσουμε ποια και πόσα Κράτη έχουν συμφέροντα από την απρόσκοπτη διακίνηση του εμπορίου από το χώρο που περιγράψαμε, γιατί ένα “κλείσιμο” μίας τέτοιας διόδου που συνδέει όλες αυτές τις γεωγραφικές περιοχές εκ των πραγμάτων φέρει στρατιωτική επιτήρηση από το Κράτος που το πράττει. Στο Ιράν δεν φτάνει το ανοιχτό μέτωπο που έχει με το Ισραήλ, πόσο παραπάνω θα επιδίωκε να έχει πρόβλημα και με την Ινδία λχ;;;;
5. Φαντάζεστε, θεωρώ, με πόσους ταχύτατους ρυθμούς μετά όχι μόνο ο IMEC, αλλά και ο EastMed θα έμπαιναν σε φάση ταχύτατης εφαρμογής… βλέποντας δε, και το σύμμαχο των Ιρανών, την Τουρκία να έρχεται σε ευθεία αντίθεση απέναντί τους.
Το Ιράν γνωρίζει πάρα πολύ καλά, μα πάρα πολύ καλά, ότι εάν πράξει ένα τέτοιο σφάλμα, κλείνοντας τη συγκεκριμένη στρατηγική δίοδο, απλά οι επόμενες γενεές των ανθρώπων θα θυμούνται ότι κάποτε στην Παγκόσμια Ιστορία υπήρχε ένα Κράτος που κάποτε ονομαζόταν Περσία μετά ονομάστηκε Ιράν και την τάδε ημερομηνία που έπραξε το μεγαλύτερο λάθος του, έπαψε να υπάρχει από το γεωγραφικό χάρτη… Τόσο μα τόσο απλά…
Εννοείται ότι η κατάσταση αυτή που συμβαίνει ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν πλήττει τις διεθνείς αγορές και όχι μόνο αυτές της ενέργειας. Εννοείται πως η ΕΕ έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα λόγω ενεργειακής ένδειας, αλλά κυρίως ότι δεν ενοποίησε τις ενεργειακές αγορές της με συνέπεια κάθε κράτος -μέλος της να δέχεται σε διαφορετική βάση τις επιπτώσεις από μία τέτοια παγκόσμια κρίση. Εννοείται ότι η Ελλάδα και μετά από αυτό, οφείλει εκτός από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας να δώσει ιδιαίτερη σημασία και στο κομμάτι της πυρηνικής ενέργειας, όπως κάνει η Γαλλία ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 (με αφορμή τους δύο αραβοϊσραηλινούς πολέμους)… αλλά ως φαίνεται και αποδεικνύεται πλέον, ο Κόσμος πρέπει να τελειώνει μια και καλή με τους εκβιασμούς των χωρών που βρίσκονται στον Ο.Π.Ε.Κ. Τις δεκαετίες 1960-1970 ζήσαμε τον εκβιασμό με τα αραβικά πετρελαιοπαραγωγά κράτη, εδώ και κάποια χρόνια ζούμε τον εκβιασμό από τη Ρωσία και το Ιράν.
Οπότε, το Διεθνές Πολιτικό Σύστημα οφείλει μετά το πυρηνικό πρόγραμμα συγκεκριμένων χωρών, να εξετάσει υπό νέο πρίσμα το ρόλο του Ο.Π.Ε.Κ. Και για να γίνει αυτό, ένα πρώτο βήμα είναι τα αραβικά κυριαρχα Κράτη του Οργανισμού να υπογράψουν μία αναβαθμισμένη Συμφωνία του Αβραάμ, ώστε σε δεύτερο βαθμό αυτές οι χώρες, μέλη του Ο.Π.Ε.Κ. να σταθμίσουν το συμφέρον τους και ως εκ τούτου για το πώς ο συγκεκριμένος Οργανισμός οφείλει να επανακαθορίσει το μέλλον του. Φυσικά και είναι μία δύσκολη διαδικασία, γιατί αναφέραμε παραπάνω ποιες χώρες του είναι κυρίαρχες στον Οργανισμό εκτός των αραβικών, ωστόσο η Δύση οφείλει να δημιουργήσει ένα modus vivendi και γιατί όχι ένα modus operandi με το συγκεκριμένο Οργανισμό.
*Δρ Άννα Κωνσταντινίδου: Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σχέσεων Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), εξωτερική διαλέκτρια στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
