Της Άννας Κωνσταντινίδου
Χθες, Ισλαμιστής τρομοκράτης χτύπησε ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Δαμασκό, σκοτώνοντας 20 άτομα και τραυματίζοντας 52. Οι πληρεξούσιοι του Ιράν για άλλη μία φορά επί το έργον, καθώς μετά το πλήγμα που υπέστη από τις ΗΠΑ εκ των πραγμάτων τα αντίποινα θα στρέφονταν σε συγκεκριμένους στόχους. Γιατί ωστόσο χτυπήθηκε ελληνορθόδοξη εκκλησία που υπάγεται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και όχι κοπτική εκκλησία ή εβραϊκή συναγωγή, γιατί επιλέχθηκε η Συρία και πώς όλα αυτά τα συγκρουσιακά γεγονότα που εξελίσσονται από χθες μπορεί να έχουν μεταξύ τους σχέση;
Φυσικά, εικασίες και συσχετισμοί στο παρόν τοπίο που διαμορφώνεται και ήδη έχει διαμορφωθεί εδώ και 2 εβδομάδες στη Μέση Ανατολή έχουν άμεση και συμπλεκτική σχέση.
Αρχικά, να παραθέσω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από συριακό ιστολόγιο, ανεξάρτητων φωνών και φιλοκουρδικού ύφους, https://syrianobserver.com/security/the-view-from-damascus-foreign-fighters-in-post-war-syria-between-integration-instrumentalization-and-institutional-collapse.html , στο οποίο εξηγείται πώς μετά την πτώση του Άσαντ και την ανάληψη της εξουσίας από τον Αλ Σάαρα, η Συρία συνεχίζει να αποτελεί “άντρο τρομοκρατίας” και δεν έχει να κάνει με το “βεβαρημένο παρελθόν” τού τελευταίου.
Επίσης, πρέπει να καταθέσουμε ότι ο τρομοκράτης, που χθες έσπειρε το θάνατο,ανήκει στον ISIS και όχι σε Χαμάς, Χεζμπολάχ ή Αδελφούς Μουσουλμάνους. Αν και κάποιοι θεωρήσουν αυτήν την παράμετρο επουσιώδη, καθώς ως γνωστόν όλες αυτές οι οργανώσεις είναι συγκοινωνούντα δοχεία, εντούτοις ειδικά τώρα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς αποδεικνύεται αφενός ότι το Ισραήλ έχει “ξεδοντιάσει” κυριολεκτικά τις οργανώσεις που δρουνε στον “οπτικό ορίζοντά” του αφετέρου Λίβανος και Μαχμούντ Αμπάς κάτω από διαφορετικές συνθήκες προσπαθούν -και κυρίως ο δεύτερος – να δείξουν ότι αντιτίθενται στην τρομοκρατία, με συνέπεια να εμποδίζουν τη δράση των συγκεκριμένων οργανώσεων. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι μία οργάνωση που γεννήθηκε στα σπλάχνα της Αιγύπτου, αποτελεί μία συνθήκη πολύ ιδιαίτερη και αφορά την σχέση και τα όρια της σχέσης ανάμεσα στον εκάστοτε πρόεδρο της Αιγύπτου και τον επικεφαλής του καθιδρύματος του Αλ Αζχάρ. Ο Αλ Σίσι ένας ηγέτης πολύ μεγάλος για τη χώρα του “κρατάει με πολύ σοβαρό τρόπο τα γκέμια” στον εσωτερικό θεοκρατισμό.
Και πάμε στις απαντήσεις των ερωτημάτων που θέσαμε:
1. Η Συρία, ως γνωστόν, μπορεί να εγκαταλήφθηκε φαινομενικά από το ρωσικό παράγοντα, με τη μεταφορά του ρωσικού οπλοστασίου στη Λιβύη και την υποτιθέμενη εγκατάλειψη των βάσεων που δεκαετίες υπήρχαν σε αυτήν, ωστόσο η Ρωσία συνεχίζει και είναι ένα Κράτος που λόγω του μισθοφορισμού του έχει δημιουργήσει σταθερές βάσεις (κοινωνικό – οικονομικές κτλ) στην εν λόγω χώρα. Ιράν και Ρωσία συνδέονται μεταξύ τους με σχέσεις (μπορεί λυκοφιλίας), ωστόσο κάθε άλλο παρά στο ρωσικό Κράτος θα κακοφανεί ότι οι ΗΠΑ έβγαλαν από το κάδρο των υπερδυνάμεων της ανατολικής περιφέρειας το Ιράν. Όμως το Ιράν έχει ανάγκη το ρωσικό παράγοντα μετά το προχθεσινό αμερικανικό χτύπημα. Και πώς συνδέεται το χτύπημα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Προφήτη Ηλία με αυτό που μόλις έγραψα;
2. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας είναι ένα ιδιάζον Πατριαρχείο, και χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό, καθώς ενώ ο επικεφαλής της Εκκλησίας θα πρέπει να είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, είναι ο μόνος από τους επικεφαλής των Παλαίφατων Πατριαρχείων που δεν χρειάζεται να είναι ελληνικής καταγωγής, αλλά αντίθετα Άραβας. Επίσης, άλλη μία ιδιαιτερότητα έγκειται στο ό,τι επιβάλλεται να έχει ελληνική παιδεία και να μιλά ελληνικά. Σε όλους αυτούς τους αιώνες πορείας του συγκεκριμένου Πατριαρχείου τη μοναδική φορά που ο Πατριάρχης Αντιοχείας δεν είχε εναρμονιστεί με τους συγκεκριμένους Κανόνες ήταν ο Ηλίας Δ’ που κάθισε στον πατριαρχικό θρόνο από το 1970-1979 με συνέπεια να αποτελέσει τον πιο ανθέλληνα Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη, βάζοντας τα συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας σε αυτό.
3. Το Αντιοχείας, όπως και τα υπόλοιπα Παλαίφατα Πατριαρχεία χρησιμοποιήθηκαν από το ρωσικό εκκλησιαστικό επεκτατισμό (και χρησιμοποιούνται ακόμα), προκειμένου να παραγκωνιστεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως η πρώτη τη τάξει Εκκλησία της Ορθοδοξίας. Και εννοείται, ότι η χθεσινή επίθεση στην ελληνορθόδοξη εκκλησία δίνει bonus στους Ρώσους, καθώς ως Κράτος δυστυχώς για πάρα πολλές δεκαετίες -μην γράψω αιώνες – τη θρησκευτική διπλωματία την είχαμε όχι μόνο βγάλει από το χάρτη της Πολιτικής Διπλωματίας, αλλά δεν την λαμβάναμε διόλου υπόψη, ενώ αντίθετα η Ρωσία και επί Κομμουνισμού συνέχιζε μέσω αυτής να απλώνει τα πλοκάμια της στον Αραβικό (θεοκρατικό) Κόσμο.
4. Πριν λίγες ημέρες, ο Χάφταρ της Λιβύης σκέφτηκε ξαφνικά να πάρει θέση για τα ελληνικά, ενεργειακά οικόπεδα νοτίως της Κρήτης. Φυσικά, και η στάση του Χάφταρ πρέπει να ερμηνεύεται στη βάση των εντολών που λαμβάνει από τη Ρωσία. Το ρωσικό Κράτος ήδη από το 2022 είναι χώρα εχθρική απέναντι στην Ελλάδα και φυσικά, πέρα από τους εγχώριους ρωσόφιλους και πουτινόφιλους, όπως γίνεται αντιληπτό, αυτό που γράφω το γνωρίζουν ως αποδεικνύεται και οι “πέτρες”. Έγραψα παραπάνω γιατί το Ιράν μέσω του ISIS χτύπησε ελληνορθόδοξη Εκκλησία, καθώς το μόνο βέβαιο είναι, ότι πολιτική και θρησκευτική ηγεσία της Ρωσίας θα βγούνε ως προστάτες να σταθούν στον Πατριάρχη Αντιοχείας.
5. Και με το άρθρο του syrianobserver που παρέθεσα ανωτέρω, θεωρώ ότι γίνεται αντιληπτό, τα περιβάλλοντα που δέχονται τους συγκρουσιακούς κραδασμούς του Διεθνούς Συστήματος είναι τα λεγόμενα “αποτυχημένα κράτη”, όπως είναι η Συρία και η Λιβύη. Γι’αυτό χτυπήθηκε ελληνορθόδοξη Εκκλησία που βρίσκεται στη Δαμασκό και δεν χτυπήθηκε ελληνορθόδοξη εκκλησία που βρίσκεται λχ στο Κάιρο. Το όρος Σινά που δέχεται όλους αυτούς τους κραδασμούς ερμηνεύεται κάτω από το γεωγραφικό και γεωπολιτικό παράγοντα που διαμορφώνει ως μία επικράτεια με ιδιαίτερο διοικητικά καθεστώς.
Το Ιράν και εννοούμε το καθεστώς του καθώς πνέει τα λοίσθια είναι επόμενο με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο όχι μόνο να προσπαθεί να βρει συμμάχους, αλλά και αυτούς που έχει, να ενισχύει με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο τους αναθεωρητισμούς που αναπτύσσουν. Ένα δώρο του Ιράν στη Ρωσία ήταν το χθεσινό χτύπημα εναντίον της Εκκλησίας του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό και φυσικά, το ερώτημα που τίθεται, εάν μία ανάλογη ενίσχυση πράξει και για τον “έτερο Καππαδόκη” σύμμαχό του, την Τουρκία. Έχουμε και πολλούς Δούρειους Ίππους στο εσωτερικό μας που φέρουν δυστυχώς ακόμα και το εθνωνύμιο Έλληνας, οπότε γι’ αυτό και η Ελληνική Κυβέρνηση ορθά έλαβε τα απαραίτητα μέτρα.
*Δρ Άννα Κωνσταντινίδου: Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σχέσεων Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), εξωτερική διαλέκτρια στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
