της Σουζάνας Φρανσές
Στις 7 Οκτωβρίου 2023, η Χαμάς εξαπέλυσε μια απρόκλητη και αιματηρή επίθεση στο Ισραήλ, στοχεύοντας αθώους πολίτες. Χιλιάδες ρουκέτες εκτοξεύτηκαν σε πόλεις και χωριά, εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες κρατήθηκαν όμηροι. Ήταν μια επίθεση που στόχευε όχι στρατιωτικούς, αλλά οικογένειες, παιδιά και κοινότητες — μια προσπάθεια να τρομοκρατηθεί και να διαταραχθεί η ίδια η ύπαρξη της χώρας.
Από τότε, το Ισραήλ έχει σταθεί όρθιο και αποφασιστικό. Οι πολίτες του, οι ένοπλες δυνάμεις και οι αρχές εργάζονται αδιάκοπα για να υπερασπιστούν την ασφάλεια και τη ζωή των ανθρώπων τους, παρά τις συνεχείς προκλήσεις. Η χώρα δεν λύγισε. Η αντίσταση και η αντοχή της είναι παράδειγμα για όλον τον κόσμο.
Πριν από περίπου έναν μήνα είχα μια συζήτηση με έναν πολύ καλό μου φίλο, που δεν είναι εβραϊκής καταγωγής και είναι έντονα ευαισθητοποιημένος. Μου είπε: «Λυπάμαι — φυσικά — για τα παιδάκια του Ισραήλ, αλλά νοιάζομαι και για τα παιδάκια της Γάζας». Του απάντησα: αν όλος ο κόσμος σκεφτόταν πρώτα σαν γονιός, μήπως θα είχαμε ένα διαφορετικό μέλλον; Μήπως η απάντηση σε αυτόν και σε κάθε πόλεμο ξεκινά από το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;
Σκέφτομαι πως, αν θέλουμε πραγματικά ένα μέλλον όπου τα παιδιά δεν θα γίνονται στόχοι, πρέπει να το χτίσουμε από το σπίτι. Να διδάξουμε σε κάθε παιδί — ανεξαρτήτως θρησκείας ή εθνικότητας — τον σεβασμό για τη ζωή, το δικαίωμα στην ασφάλεια και την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αν όλα τα παιδιά της γης μάθαιναν να σέβονται και να προστατεύουν το ένα το άλλο, ίσως κάποια μέρα θα μεγάλωναν μαζί με αλληλεγγύη, αντί να στρέφονται το ένα εναντίον του άλλου.
Φαντάζομαι έναν κόσμο όπου όλοι θέλουν την ειρήνη, έναν κόσμο με ίσες αξίες, ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες, έναν κόσμο που δεν κλείνει τα μάτια στον πόνο του ενός για να υπερασπιστεί τον πόνο του άλλου. Δυστυχώς, αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί.
Θέλω να σημειώσω δύο πράγματα: πρώτον, μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε όλο αυτό — η βίαιη επίθεση της Χαμάς που στόχευσε αθώους και προσπάθησε να διαταράξει την ύπαρξη της χώρας. Δεύτερον, ας αναλογιστούμε τι έκαναν ή δεν έκαναν τα υπόλοιπα κράτη για να αποτραπεί η συνέχεια και η σημερινή θλιβερή κατάληξη. Η διεθνής κοινότητα είχε την ευκαιρία να δράσει, αλλά δεν το έκανε.
Η 7η Οκτωβρίου είναι μέρα μνήμης, αλλά και υπενθύμισης: το Ισραήλ παραμένει όρθιο, υπερασπίζεται την ασφάλεια και την ύπαρξή του και συνεχίζει να μάχεται για την ελευθερία των ομήρων του. Και ταυτόχρονα, όλοι εμείς οφείλουμε να δουλέψουμε για ένα μέλλον όπου τα παιδιά θα μεγαλώνουν χωρίς φόβο και με αλληλεγγύη. Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα για όλους μας.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
