«Λέμε στους Τούρκους να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και να μην υπερβαίνουν τα όρια του Διεθνούς Δικαίου» δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών κος Δένδιας την περασμένη εβδομάδα. «Να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο η Τουρκία. Δε μπορεί 6 χλμ. από την Κρήτη να θέλει να ξεκινήσει αυτόνομες γεωτρήσεις» συμπλήρωσε, σε διαφορετικό χρόνο, ο Υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου κ. Ζεν Άσελμπορν.
Δηλώσεις, η βαρύτητα των οποίων για την Τουρκία, είναι ίδια με τις αντίστοιχες για την «παγκόσμια ειρήνη», που μονότονα εύχονται τα απανταχού μοντέλα των καλλιστείων εδώ χρόνια.
Η διπλωματική αντεπίθεση της χώρας μας το τελευταίο διάστημα, στα αποτελέσματα της οποίας καταγράφεται η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία και η περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ με φόντο τον EastMed, δείχνουν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το σημαντικότερο βήμα έμπρακτης και με διεθνές βάρος, ακύρωσης του τουρκολιβυκού μνημονίου, αυτό της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, συνεχίζει να εκκρεμεί. Και ειλικρινά, μετά από 17 γύρους συνομιλιών, που χρονίζουν από το 2006 και με τις αιγυπτιακές απαιτήσεις για μειωμένη επήρεια της Κρήτης και του Καστελόριζου στην οριοθέτηση της ΑΟΖ, οι πιθανότητες επιτυχούς έκβασης δείχνουν μειωμένες. Τουλάχιστον όσον αφορά το βραχυπρόθεσμο ορίζοντα που μας καίει.. Οι πολύ καλές σχέσεις της χώρας μας με τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαν να προσφέρουν έναν σημαντικό μοχλό πίεσης προς το Κάιρο, αλλά στη διεθνή διπλωματία οι από μηχανής θεοί λειτουργούν σπάνια.
Αντίστοιχα θα πρέπει να αξιολογηθεί και η στρατηγική σχέση μας με το Ισραήλ, η οποία καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια με κύριο άξονα τον EastMed. Τον αγωγό, ο οποίος αποτελεί την σύγχρονη υλοποίηση του «ζωτικού ομφάλιου λώρου με τη Δύση», τον οποίο ευαγγελιζόταν η Γκόλντα Μέιρ, όταν περιέγραφε πλαίσιο των βασικών πυλώνων που είναι απαραίτητοι για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Η επικείμενη επιλογή του νέου ελληνικού «εθνικού όπλου», για το οποίο το ισραηλίτικο TAVOR θεωρείται κορυφαία υποψηφιότητα, αλλά και του ελληνικού «εθνικού οχήματος», που προφανώς θα κατασκευαστεί από την προς ιδιωτικοποίηση ΕΛΒΟ, με τους ισραηλινούς και πάλι να περιλαμβάνονται ως μια από τις 2-3 κορυφαίες υποψηφιότητες, καταδεικνύουν την προοπτική μιας συνειδητής επένδυσης στη συγκεκριμένη στρατηγική συμμαχία . Βέβαια, στο σημείο αυτό, δε θα πρέπει να μας διαφεύγει η ρήση των ισραηλινών αξιωματούχων, ότι «στην περιοχή μας, κανείς δε θα πολεμήσει τον πόλεμο του άλλου», προκειμένου να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες από την εν λόγω συμμαχία.
Ας μη ξεχνάμε, ότι στη δεκαετία του 1970, επιλέξαμε την αυστριακή Stayer, έναντι της γερμανικής ΜΑΝ για την κατασκευή των φορτηγών του ελληνικού στρατού, με βασικότερο σχεδόν γνώμονα, το ότι ο τότε Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε., ήταν ο αυστριακός κ. Κουρτ Βαλντχάιμ, τον οποίο χρειαζόμασταν με το μέρος μας, στο πλαίσιο της διεθνούς προβολής του Κυπριακού. Κάποια ψηφίσματα, τα οποία επικαλούμαστε μέχρι σήμερα, μπορεί να κερδήθηκαν, το κυπριακό όμως παρέμεινε άλυτο..
Η παράμετρος των Η.Π.Α. παραμένει σημαντική, αλλά δύσκολα θα διαδραματίσει το ρόλο του αποτελεσματικού πυροσβέστη, στη διαφαινόμενη οξεία αντιπαράθεση που δείχνει να επιδιώκει η Τουρκία, αφενός γιατί στον προεδρικό θώκο έχουμε ένα πρόσωπο με “ιδιαίτερες” σχέσεις με τον Ερντογάν, αφετέρου, το βαθύ κράτος του State Department, παρά το δραστήριο κύριο Πάιατ, δείχνει, συνολικά, μάλλον αδύναμο για την ανάληψη αποτελεσματικών πρωτοβουλιών, ειδικά σε μια χρονιά προεδρικών εκλογών.
Και ερχόμαστε στη στενή, δική μας πραγματικότητα. Οι Τούρκοι λειτουργούν στη βάση της λογικής ότι εδώ και χρόνια είμαστε υποχωρητικοί και ότι δεν έχουμε ούτε τις δυνάμεις, ούτε -το κυριότερο- τη θέληση να αντιπαρατεθούμε μαζί τους. Το κλειδί λοιπόν, είναι να τους πείσουμε ότι σφάλουν. Χωρίς να περιμένουμε από μηχανής Θεούς. Ότι θα έχουν μια έμπρακτη απάντηση, ανάλογη αυτής που έδωσε στην τελευταία του συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όταν εξηγώντας πως η χώρα μας θα αντιδράσει σε περίπτωση που αμφισβητηθούν τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ρωτήθηκε -λίγο άγαρμπα- από τον Ντόναλτ Τραμπ : «Κι αν χάσετε;» …
«Δε θα χάσουμε, κ. Πρόεδρε».
Βιογραφικό
Ο Βασίλειος Μάργαρης είναι Οικονομολόγος, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής στο Χρηματιστηριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, είναι μέλος του ευρω-αμερικανικού δικτύου Marshall και παλαιότερα επελέγη από το ΝΑΤΟ ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στο Forum Νέων Ηγετών της Συμμαχίας, που είχε συνέλθει στο Σύνοδο της Ρίγα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα οικονομικού, αμυντικού και γεωπολιτικού περιεχομένου τόσο στον ελληνικό, όσο και στον ξένο τύπο (Σερβία, Ουκρανία, Γεωργία).
