Ένα τσιγάρο δρόμος!
του Άγγελου Κολοκοτρώνη
Διασχίζοντας την Βασιλίσσης ΄Ολγας προχθές, καθώς έκανα τη συνηθισμένη καθημερινή βόλτα στη γειτονιά μου, κατά σύσταση των γιατρών(…), βρέθηκα ξαφνικά ανάμεσα σε ένα σμάρι μαθητόκοσμου, Σωστά οι καθηγητές τους αποφάσισαν να οδηγήσουν...
Ημέρα του Ραδιοφώνου, λέει, κι εγώ αναστορούμαι
του Μιχάλη Στρατάκη
Έζησα την εποχή εκείνη και την αναπολώ με αγάπη και με συγκίνηση.
Την εποχή, που ο δείκτης, ο μέσος και ο αντίχειρας της δεξιάς παλάμης είχαν αγκαλιάσει το δεξί στρογγυλό κουμπί και το...
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
του Δημήτρη Προβάρδου
Νύχτα παραμονής πρωτοχρονιάς. Ένα καράβι τρικάταρτο, πλησίστιο πλέει σε πέλαγος ονείρων, ολόφωτο.
Δεν ήθελε δέντρα με μπάλες και στολίδια, δεν τον γέμιζε αυτό το ξενόφερτο έθιμο όπως έλεγε κάθε που έρχονταν τα...
ΕΝΑΣ ΓΕΡΟ-ΝΑΥΤΗΣ
Ξύπνησε νωρίς το πρωΐ, ετοιμάστηκε, φόρεσε το ναυτικό κασκέτο του και ξεκίνησε για το καφενείο στο λιμάνι (χρόνια τώρα ήταν το στέκι του). Ο κόσμος λιγοστός εκείνη την ώρα του πρωϊνού. Μερικοί ψαράδες που...
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΡΑΒΙ
του Δημήτρη Προβάδου
Μια φορά κι έναν καιρό σε κάποιο στενό δρομάκι στο κέντρο της Αθήνας ήταν ένα μαγαζί. Μια μικρή τρυπούλα εκεί στο Μοναστηράκι, που το ‘χε ένας γεράκος πολύ παράξενος στ’ αλήθεια. Το...
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ*
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
«Άσπρη, μαύρη η φωτογραφία,
Είχε ένα χαμόγελο μισό,
Στο δεξί πλευρό του η κυρία
Και στο στήθος του ένα φυλαχτό...»
Στεκόταν ακίνητος, ακουμπισμένος στον τοίχο του σαλονιού. Σκούρο γκρι κουστούμι, λευκό πουκάμισο με...
ΕΝΑ ΠΡΩΪΝΟ (Η ΑΡΧΗ)
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
Με ξύπνησε ο ήλιος που έμπαινε ολόλαμπρος από το παράθυρο, η μέρα μου ξεκινούσε με καλούς οιωνούς απ' ότι φαινόταν. Είχα καλή διάθεση και σε αυτό βοηθούσε το ξεκίνημα της άδειας...
ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ (ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ)
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
Με αφορμή το ποίημα του Κ. Καβάφη «Επιθυμίες»
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --
έτσ' οι επιθυμίες...
ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
«Αχ η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου…», τραγουδά η Κατερίνα και σκουπίζει τα δάκρυα που νοτίζουν τα μάτια της. Πλησιάζει Δεκαπενταύγουστος, της Παναγιάς και πρέπει να ετοιμάσει το σπίτι γι’ αυτή...
«Αμοργιανό μου πέραμα, να ‘χεις καλό ξημέρωμα»
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
Το σιγοτραγουδούσε κάθε δειλινό ο Γιακουμής. Καθόταν στην ακτή, κάτω στο Κερατσίνι και κοιτούσε τον ήλιο που βούταγε πίσω απ' τη Σαλαμίνα, βάφοντας μενεξεδιά τα βουνά της. Δεν ήταν από την...
