ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
«Αχ η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου…», τραγουδά η Κατερίνα και σκουπίζει τα δάκρυα που νοτίζουν τα μάτια της. Πλησιάζει Δεκαπενταύγουστος, της Παναγιάς και πρέπει να ετοιμάσει το σπίτι γι’ αυτή...
«Αμοργιανό μου πέραμα, να ‘χεις καλό ξημέρωμα»
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
Το σιγοτραγουδούσε κάθε δειλινό ο Γιακουμής. Καθόταν στην ακτή, κάτω στο Κερατσίνι και κοιτούσε τον ήλιο που βούταγε πίσω απ' τη Σαλαμίνα, βάφοντας μενεξεδιά τα βουνά της. Δεν ήταν από την...
Το Γράμμα
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
Ήταν εκεί. Στη μέση της τραπεζαρίας, επάνω στο τραπέζι. Μέσα σ' ένα τετράγωνο άσπρο φάκελο. Το φως του μεσημεριάτικου ήλιου φιλτραρισμένο από τα κλειστά παντζούρια, έπεφτε 'πάνω του. Ο Ορέστης καθισμένος ...
Η Μοναξιά
Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
«Δημοτικό Γηροκομείο Δήμου ...» έγραφε η ξεβαμμένη πινακίδα έξω από την πόρτα του νεοκλασικού κτιρίου, με τα σημάδια του χρόνου στην παλιά τοιχοποιία της πρόσοψης του. Συνθήματα και «περίτεχνες» υπογραφές (γκράφιτι)...
