Συνέντευξη στον Ανδρέα Γερμανό
Η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο από λόγια που συνοδεύονται από πράξεις και η ΕΕ θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον Ερντογάν.
Μιλώντας με τον Λουκά Φουρλά, τον Κύπριο Ευρωβουλευτή του Δημοκρατικού Συναγερμού και του Ε.Λ.Κ., συνειδητοποιείς ότι κουβεντιάζεις με έναν άνθρωπο που βίωσε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις και αφού πέρασε μέσα από το καμίνι της επιβίωσης και κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κυπριακού λαού, ο λαός αυτός τον τίμησε με την ψήφο του και τον έστειλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να παλέψει για τις αρχές και τις αξίες του. Σε μια ανθρώπινη συνέντευξη ο Κύπριος Ευρωβουλευτής μιλάει στη SPEAKNEWS και τον Ανδρέα Γερμανό για την πατρίδα του τη Λεμεσό, τη σχέση του με τη Θεσσαλονίκη και την πορεία του ως δημοσιογράφος πριν την κάθοδό του στην πολιτική. Σχολιάζει επίσης τηνδιαχείριση της πανδημίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη στάση της απέναντι στηνΤουρκία, και τη θέση του ως Προέδρου της Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου κατά του καρκίνου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κύριε Φουρλά, θέλω να μιλήσουμε αρχικά για τον Λουκά και τη Λεμεσό. Τον Λουκά και τα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Γεννήθηκα στη Λεμεσό και μεγάλωσα σε μια γειτονιά δίπλα στη θάλασσα αναμεσά σε πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας μου και γονείς που αγωνίζονταν καθημερινά για τα προς το ζην. Φτωχή η οικογένεια μου, όπως άλλωστε όλες οι οικογένειες στη γειτονιά, με τα πράγματα να γίνονται ακόμα πιο δύσκολα για όλους μας με την εισβολή και την προσφυγιά, γεγονότα που βιώσαμε ως μικρά παιδιά καθορίζοντας εν πολλοίς και τον χαρακτήρας μας. Ο παππούς μου, ένας απλός άνθρωπος, βιοπαλαιστής από τους αφανείς αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ένας εκ των ιδρυτών του Απόλλωνα Λεμεσού. Ο πατέρας μου ως έφεδρος υπολοχαγός το 1974 τραυματίστηκε στις μάχες που έγιναν στον τουρκοκυπριακό θύλακα της Λεμεσού. Η θάλασσα με καθόρισε από μικρό και όταν έφτασε η ώρα των σπουδών μου μετά την στρατιωτική μου θητεία, επέλεξα τη Θεσσαλονίκη για να είμαι και πάλι μια ανάσα από τη θάλασσα. Σπούδασα Οικονομικά στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου έχοντας έντονη και ενεργό δράση στο φοιτητικό κίνημα. Διετέλεσα αντιπρόεδρος της ΦΠΚ Πρωτοπορίας και είχα την τιμή να εκλεγώ ως πρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Θεσσαλονίκης, μιας οργάνωσης που ίδρυσε ο Κυριάκος Μάτσης. Αγαπώ και τις δύο πόλεις και τις νοιώθω ως το σπίτι μου.
Από τη Θεσσαλονίκη επιστρέψατε στην Κύπρο και επαγγελματικά ασχοληθήκατε με τη δημοσιογραφία. Ήταν το όνειρο σας να γίνεται δημοσιογράφος; Τι κερδίσατε και τι χάσατε από την 20ετή δημοσιογραφική σας πορεία;
Ως μαθητής και ως φοιτητής πάντα αρθρογραφούσα είτε σε μαθητικά περιοδικά είτε και σε εφημερίδες που φιλοξενούσαν μάλλον από καλοσύνη τα γραφόμενα μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν αυτοσκοπός μου να εργαστώ ως δημοσιογράφος μετά το πέρας των σπουδών μου αλλά μάλλον συνωμότησε το συμπάν για να βρεθώ τη κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο γραφείο και να ξεκινήσω δειλά-δειλά υπό δοκιμασία στο ραδιόφωνο του ΛΟΓΟΥ. Σιγά σιγά με κέρδισε το πολιτικό ρεπορτάζ και σε σύντομο χρονικό διάστημα η τηλεόραση. Σε μερικά χρόνια ήρθε η παρουσίαση των κεντρικών δελτίων ειδήσεων και πολιτικών εκπομπών στη δημόσια και στην ιδιωτική τηλεόραση. Πάντα θεωρούσα ότι η δημοσιογραφία δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, άλλα ένα λειτούργημα που απαιτεί έντονη προσπάθεια, πολύ διάβασμα, απίστευτες ώρες προσήλωσης, χωρίς αργίες γιορτές και με ένα ασταθές ωράριο που δεν σου επιτρέπει να μπορείς να κάνεις πολλά άλλα πράγματα. Παρόλα αυτά, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, η δημοσιογραφία σου προσφέρει εμπειρίες και συγκινήσεις που ίσως καμία άλλη εργασία δεν μπορεί να σου χαρίσει. Έκανα ταξίδια σε χώρες τις οποίες υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσα, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους και ηγέτες που καθόρισαν την ιστορία των χωρών τους. Έμαθα να σέβομαι και να ξεχωρίζω την αλήθεια και να απορρίπτω το ψεύτικό και επιφανειακό. Να βάζω πάνω από τις όποιες σκοπιμότητες αλλά και τα συμφέροντα των εργοδοτών μου την αντικειμενική ενημέρωση την οποία θέλω να πιστεύω ότι υπηρέτησα έντιμα. Νοιώθω περήφανος διότι κατάφερα να κερδίζω όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμουν στη πρώτη γραμμή της ενημέρωσης, την εμπιστοσύνη του κόσμου και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή και παράσημο για ένα δημοσιογράφο.
Τι άλλαξε στη ζωή σας και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να κάνατε στροφή στην πολιτική και τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου;
Αυτό που έμαθα στην ζωή μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματά μου, είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το αύριο και πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Υπήρξα ενεργός πολίτης από τα νεανικά μου χρόνια και έντονα πολιτικοποιημένο άτομο με ανησυχίες για τους συμπατριώτες μου, την Ευρώπη, την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα. Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κύκλους, άλλοτε μεγάλους και άλλοτε μικρότερους. Όταν όμως ένας κύκλος ολοκληρώνεται, προχωράμε στον επόμενο με σκοπό πάντα να γινόμαστε καλύτεροι και πιο ολοκληρωμένοι. Γνώρισα από πρώτο χέρι τα προβλήματα και τις ανησυχίες της κοινωνίας και του απλού μέσου πολίτη. Όταν αγωνίζεσαι από μικρή ηλικία και έχεις την ευκαιρία μέσα από την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών σου να συνεχίζεις να το κάνεις με ακόμη περισσότερα «όπλα» από ένα θεσμικό πλαίσιο, θεωρώ ότι πρέπει να στέκεσαι αντάξιος των περιστάσεων. Για μένα η πολιτική δεν αποτελούσε ουδέποτε αυτοσκοπό και για αυτό δεν μου αρέσουν οι καρέκλες και όσοι γαντζώνονται από αυτές. Η εμπειρία της εκλογής μου, αποτελεί οδοδείκτη για εμένα ως προς το να συνεχίσω να μάχομαι γιατί με έχει διδάξει ότι οι μάχες κερδίζονται και η ψήφος εμπιστοσύνης πρέπει να τιμάται.
Ως νέος ευρωβουλευτής πως νιώθατε την πρώτη περίοδο της παρουσία σας στις Βρυξέλλες και πως σήμερα εν καιρώ πανδημίας;
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα μόνος από το Αεροδρόμιο της Λάρνακας για τις Βρυξέλλες με μία βαλίτσα στο χέρι, δίχως να ξέρω τί και πώς. Η αγωνία μου ήταν ανθρώπινη και λογική, καθώς έμπαινα σε ένα καινούριο χώρο και μακριά από την πατρίδα μου την Κύπρο. Παρόλα αυτά, θεωρώ την Ευρώπη ως μία μεγάλη οικογένεια της οποίας είμαστε μέλη τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα και αυτό κάπως με καθησύχαζε. Είχα φυσικά δίπλα μου τον Λευτέρη Χριστοφόρου, φίλο από τα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και συναγωνιστή στη κοινή μας πορεία στην Πρωτοπορία. Η πραγματική μου έγνοια ήταν να μην απογοητεύσω τους ανθρώπους που με στήριξαν, που με πίστεψαν και είδαν στο πρόσωπό μου έναν άνθρωπο έτοιμο και ικανό να διεκδικήσει και να βάλει ένα μικρό λιθαράκι στην ευημερία των Ευρωπαίων. Στον λίγο καιρό που βρίσκομαι εντός του Ευρωκοινοβουλίου, έχω διαπιστώσει ότι η συνέπεια, η συνεχής παρουσία, η δυναμικότητα όσον αφορά τη διεκδίκηση και η αξιοπιστία διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο. Το να ακούς και να βλέπεις την επιβράβευση στα μάτια των πολιτών είναι ότι πιο σημαντικό, πιστέψτε με. Τώρα, η πανδημία, έχει δυσκολέψει τις ζωές όλων μας και έχει επιφέρει κόπωση και ψυχολογική κούραση. Επιτέλους όμως με τις εγκρίσεις των εμβολίων και την έναρξη των προγραμμάτων εμβολιασμού, βλέπουμε την ακτίδα φωτός και σύντομα θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα αγκαλιάζοντας τους δικούς μας ανθρώπους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να έχει πολύ αργά αντανακλαστικά σε όλα τα θέματα. Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο αναποφάσιστη; Πιστεύετε ότι η σημερινή Ευρώπη μπορεί να αλλάξει ;
Κοιτάξτε, ορισμένοι λανθασμένοι χειρισμοί έχουν οδηγήσει την ΕΕ στο να βάλλεται από παντού. Σχετικά με τις καθυστερήσεις, το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο οι εχθροί της ΕΕ σπεύδουν πάντα να κατηγορήσουν. Για παράδειγμα, όσον αφορά τους εμβολιασμούς, η διαπραγμάτευση αφορά τις τιμές, την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Να υπενθυμίσω, ότι η ανάπτυξη εμβολίων είναι μια πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία που διαρκεί συνήθως δέκα χρόνια. Η ΕΕ χρηματοδότησε την όλη προσπάθεια των εταιρειών με 2,7 δις ευρώ και ένα χρόνο μετά, έχει στη διάθεσή της ήδη τρία εμβόλια. Αυτό από μόνο του, αποτελεί αν μη τι άλλο τεράστια επιτυχία για την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Πρακτικά αυτό που πρέπει να γίνει είναι να εξαπολυθεί μία αντεπίθεση τόσο ουσιαστική όσο και επικοινωνιακή. Μία αντεπίθεση που να αποδεικνύει σε όλους ότι η Ευρώπη είναι εδώ, είναι ισχυρή, είναι μία γροθιά και είναι απολύτως πιστή στις ιδρυτικές της αρχές και αξίες. Ως Κύπρος έχουμε δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις μας και αποδείξαμε ότι είμαστε υπέρ μίας ισχυρής και αλληλέγγυας Ευρώπης. Η καμπάνα έχει χτυπήσει πολύ ηχηρά για την επιβίωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και γι’ αυτό ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα παλέψουμε ώστε να επικρατήσει η λογική και να κρατηθεί η συνοχή. Έχουμε ακούσει την καμπάνα και ξέρουμε ότι αν δεν δράσουμε τώρα, θα το πληρώσουμε σύντομα.
Είστε ένας από τους Ευρωβουλευτές που επιμένουν ότι η Ε.Ε. πρέπει να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για την Κύπρο και για την Ελλάδα; Πιστεύετε ότι τελικά θα επιβληθούν κυρώσεις ή μόνο κουβέντα να γίνεται;
Είμαι απολύτως βέβαιος, ναι. Παρακολουθούμε την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ, στον Έβρο, στη Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στη Λιβύη, στην Αρμενία. Παρακολουθούμε τους μετανάστες με τους οποίους εκβιάζεται καθημερινά η Ευρώπη. Η Τουρκία φτύνει στα μούτρα την Ευρώπη χωρίς να έχει καμία επίπτωση και αυτό την αποθρασύνει. Θέλει μόνο να παίρνει, χωρίς καμία υποχρέωση και μη σεβόμενη τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Στην εισβολή που διαπράχθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις κατά της Ουκρανίας η ΕΕ δεν μπορούσε και δεν κράτησε στάση ουδετερότητας. Μία σειρά από μέτρα και κυρώσεις επιβλήθηκαν στη Ρωσία. Το ίδιο έγινε και με τη Λευκορωσία και τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στο καθεστώς Λουκασένκο. Για όλα όσα κάνει η Τουρκία δεν βλέπουμε να υπάρχει η ίδια αντίδραση. Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι βαρύτατες και η φραστική καταδίκη δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΕΕ στα διεθνή θέματα είναι η απουσία κοινού πλαισίου δράσης. Υπάρχει ανάγκη και αυτό είναι έκδηλο να ασπαστεί η Ένωση μία κοινή εξωτερική πολιτική. Το έχω πει πολλές φορές και αυτό είναι φανερό, ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο από λόγια που συνοδεύονται από πράξεις και η ΕΕ θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον Ερντογάν.
Όσοι σας γνωρίζουν μιλάνε για τις κοινωνικές σας ευαισθησίες. Τι είναι αυτό που σας κάνει τόσο κοινωνικά ευαισθητοποιημένο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου γιατί πιστεύω πώς όλοι κρινόμαστε καθημερινά από την ίδια την κοινωνία, όμως να σας πω ότι προέρχομαι από μία οικογένεια που δούλευε σκληρά για τα προς το ζην. Η ευθύνη που έχουμε όσοι είμαστε στην πολιτική απέναντι σε όλους αυτούς που αναμένουν κάτι από εμάς είναι τεράστια. Κι αν κάτι ο κόσμος δεν συγχωράει, αυτή είναι η προδοσία. Η Ευρώπη μας προσφέρει πάρα πολλά εχέγγυα τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητα των πολιτών και αυτός είναι ο στόχος και η φιλοδοξία μου. Αυτό άλλωστε είναι και το ευχαριστώ στους πολίτες που με επέλεξαν και με τίμησαν με την ψήφο εμπιστοσύνης τους. Μπήκα σε αυτή τη μάχη ως τίποτε άλλο από ένας απλός πολίτης προσπαθώντας να εκπροσωπήσει την κοινωνία και έτσι ακριβώς θα βγω. Η δέσμευση αυτή είναι ιερή και απαράβατη.
Είστε πρόεδρος της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για τον καρκίνο. Μιλήστε μας για τον στόχο και τις δράσεις αυτής της επιτροπής.
Η εκλογή μου στη θέση του Προέδρου της Ομάδας κατά του καρκίνου οφείλεται στη συμπόρευση που είχα με τους συναδέλφους μου Κυπρίους Ευρωβουλευτές, καθώς και με την ελληνική αντιπροσωπεία, οι οποίοι ενώ προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές ομάδες στήριξαν την υποψηφιότητά μου. Αποδείξαμε, ότι όταν είμαστε ενωμένοι, μπορούμε να πετύχουμε πράγματα και μάλιστα σημαντικά. Θα ήθελα να υπογραμμίσω, ότι η καταπολέμηση του καρκίνου είναι μία από τις κύριες προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της υγείας. Για πρώτη φορά, έχουμε πραγματικά ένα ευρωπαϊκό σχέδιο, με σκοπό τη στήριξη των κρατών μελών, προκειμένου να βελτιώσουν τον έλεγχο και την περίθαλψη και να μειωθούν οι επιπτώσεις που προκαλούνται και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά του καρκίνου συνεργάζεται για να βελτιώσει τον έλεγχο και την πρόληψη του καρκίνου στην Ευρώπη, πιστεύοντας ότι η ευρωπαϊκή συνεργασία προσθέτει αξία στις ενέργειες των κρατών μελών. Συνεπώς, η έρευνα για τον καρκίνο απαιτεί δίκτυα διεθνούς συνεργασίας για να έχουμε βέλτιστα αποτελέσματα. Η εργασία σε ένα ευρωπαϊκό δίκτυο μας παρέχει πρόσβαση στο επίπεδο εμπειρογνωμοσύνης που χρειαζόμαστε για να βρούμε νέες θεραπείες. Μέσω του δικτύου της ΕΕ, καθορίζουμε την καλύτερη θεραπεία για τους ασθενείς, είτε στη χώρα τους είτε σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η έρευνα για τη μάστιγα του καρκίνου και η προσπάθεια συνολικής αντιμετώπισής του είναι διαρκής και άοκνη. Απώτερος στόχος η ελαχιστοποίηση των ποσοστών του καρκίνου την επόμενη δεκαετία και ίσως ακόμα και η εξάλειψή του. Αυτό είναι όρκος ζωής.
