Ζωντανό μνημείο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και της φημισμένης «Μάχης των Οχυρών»
Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος
Γράφει ο Bill Siscoglou
Η ιστορική μνήμη και το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής αναβιώνουν στο μυαλό και τα μάτια κάθε επισκέπτη που πατάει το πόδι του στον ιερό χώρο των οχυρών Ρούπελ.
Εκεί, στην κατάφυτη πλαγιά του Ρούπελ, όπου η ιστορία και το φυσικό περιβάλλον συνυπάρχουν αρμονικά, κάτω από τη σκιά του μαρμάρινου μνημείου των ηρωικώς πεσόντων στρατιωτών, αξιωματικών, υπαξιωματικών και επιστράτων, ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να μη συλλογιστεί την υπέρτατη θυσία των Ελλήνων απέναντι στα ναζιστικά στρατεύματα.
Σε υψόμετρο 1.339 μέτρων, το ανθρώπινο βλέμμα ατενίζει ανεμπόδιστα το μεγαλύτερο μέρος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, κατά μήκος του όρους Άγκιστρο, κοντά στον ποταμό Στρυμόνα. Εκεί, όλα είναι καθάρια, διαυγή, σχεδόν ιερά, λουσμένα από το φως του ήλιου. Όπως καθάριος και ιερός ήταν ο αγώνας των υπερασπιστών του οχυρού πριν από ογδόντα ολόκληρα χρόνια, στη φημισμένη «Μάχη των Οχυρών», κατά μήκος της λεγόμενης «Γραμμής Μεταξά».
Επισκεπτόμενος το Ρούπελ δε γνωρίζεις μόνο μια μεγάλη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Θαυμάζεις από κοντά τα έργα των ανθρώπων που καθόρισαν μια ιστορική πραγματικότητα. Θαυμάζεις τους αγώνες που έδωσαν μικροί και μεγάλοι στρατιώτες, επώνυμοι και ανώνυμοι αξιωματικοί, προκειμένου να κρατήσουν ζωντανές αξίες και ιδανικά, πάνω απ’ όλα όμως για να διαφυλάξουν την ελευθερία της πατρίδας.
Το βουνό κρύβει στα σπλάχνα του ένα μουσείο
Η πρόσβαση στο οχυρό εύκολη και γρήγορη από τον μεγάλο αυτοκινητόδρομο, τμήμα της Εγνατίας που οδηγεί στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και στο τελωνείο του Προμαχώνα. Καθώς ο επισκέπτης ανεβαίνει το λόφο του οχυρού Ρούπελ δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Το φθινόπωρο και το χειμώνα η πρωινή πάχνη σχηματίζει ένα πυκνό σύννεφο που μπορεί να εμποδίζει την ορατότητα στις γύρω περιοχές, την ιδία στιγμή όμως δίνει τη μοναδική αίσθηση ότι βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι η φύση αποκαλύπτεται μεγαλόπρεπα, θυμίζοντας ότι μέσα σε αυτό το μεγαλείο της πριν από ογδόντα χρόνια έχασαν τη ζωή τους δεκάδες στρατιώτες και από τις δυο μεριές.
Η 10η Απριλίου 1941, μια ημερομηνία καθοριστική όχι μόνο για τη μοίρα των οχυρών αλλά και της Ελλάδας, αποτυπώνεται φωτογραφικά και δεσπόζει στην είσοδο της κεντρικής στοάς όπου ξεκινάει και η καταλήγει η ξενάγηση. Είναι η μέρα της παράδοσης των οχυρών από το διοικητή τους, αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο στους γερμανούς κατακτητές αξιώνοντας ταυτόχρονα «κανείς Γερμανός να μην ανέβει στο οχυρό έως ότου και οι τελευταίοι αποχωρήσουν» όπως και συνέβη. Είχε προηγηθεί μια τριήμερη σκληρή πολεμική αναμέτρηση καθ’ όλη τη διάρκεια της «Μάχης των Οχυρών» κατά μήκος της «Γραμμής Μεταξά» ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς στρατιώτες, όπου μπορεί να τελείωσε με τη νίκη των τελευταίων, όμως, οι απώλειές τους ήταν σχεδόν διπλάσιες από αυτές των Ελλήνων.
Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό, έδωσε συγχαρητήρια στον διοικητή εκφράζοντας το θαυμασμό του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα που απέδωσε τιμές. Στη συνέχεια αξιωματικοί και στρατιώτες αναχώρησαν πεζοί για το Σιδηρόκαστρο και τις Σέρρες.
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται»
Τα ιστορικά λόγια του αντισυνταγματάρχη Δουράτσου: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται», βρίσκονται στην είσοδο της στοάς αποδίδοντας το μέγεθος του ηρωισμού των ελλήνων στρατιωτών. Οι σφοδροί βομβαρδισμοί από την μεριά των Γερμανών δεν είχαν κάμψει το ηθικό των υπερασπιστών των οχυρών.
Στο οχυρό Ρούπελ υπήρχαν μόνο 27 αξιωματικοί, 950 οπλίτες και μόλις οκτώ πυροβόλα. Οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν πάνοπλες με εξοπλισμό που υπερτερούσε αριθμητικά και τεχνολογικά έναντι των Ελλήνων.
Σε 14 νεκρούς και 38 τραυματίες ανήλθε ο αριθμός των απωλειών του οχυρού Ρούπελ στις συνολικά τέσσερις μέρες που διήρκησαν οι βομβαρδισμοί των γερμανικών στρατευμάτων. Τα οχυρά δεν καταλήφθηκαν ποτέ χάρη στο ηρωισμό των Ελλήνων υπερασπιστών που μέχρι την τελευταία στιγμή πολεμούσαν με αυτοθυσία. Παραδόθηκαν όταν η διοίκηση των οχυρών είχε ήδη πληροφορηθεί για τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τους Γερμανούς.
Η περιήγηση στη στοά του οχυρού συγκινητική, σχεδόν καθηλωτική. Η στοά αποτελεί άριστο δείγμα μηχανικής, άρτιας οργάνωσης, εφευρετικότητας, προνοητικότητας και κυρίως πίστης για την επιβίωση και την υπεράσπιση της πατρίδας. Κι όλα αυτά κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, πολιτικές, κυρίως οικονομικές αλλά και κοινωνικές.
