«Η σκέψη κι ο λογισμός μας πρέπει να στρέφεται σε εκείνους και εκείνες που θυσιάζοντας τη ζωή τους έδωσαν σε εμάς το προνόμιο να υπάρχουμε και να διεκδικούμε ένα καλύτερο αύριο»
61 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Ανακήρυξη και Εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κυπριακή Δημοκρατία, παιδί εκείνου του επικού και ανεπανάληπτου Αγώνα.
Του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1955-΄59 κατά Άγγλων κατακτητών.
Έναν αγώνα τον οποίον μπορεί μεν να μην ακολούθησε η ευόδωση του αρχικού στόχου για τον οποίο έγινε, όμως, την ίδια ώρα, είχε ως αποτέλεσμα την απαλλαγή της μικρής-μεγάλης μας πατρίδας από τον βρετανικό ζυγό και την ανακήρυξη σε ανεξάρτητο κράτος.
Η Κύπρος μας αναγνωρίστηκε διεθνώς και έγινε μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του Συμβουλίου της Ευρώπης καθώς και άλλων διεθνών οργανισμών.
Η απαλλαγή του τόπου από την αποικιοκρατία και η δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτέλεσε το βάθρο πάνω στο οποίο οικοδομήσαμε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο.
Ο Κυπριακός λαός, με ανεξάντλητες εσωτερικές δυνάμεις και αρετές κάτω από την ομπρέλα της κρατικής υπόστασης και κυριαρχίας, απέδειξε ότι μπορεί να δημιουργεί και να διαμορφώνει ένα καλύτερο αύριο.
Όμως, το όραμα της ειρήνης και της δημιουργίας έτυχε της απόλυτης υπόσκαψης και έτσι το νεοσύστατο κράτος κλήθηκε σε άμεσο χρόνο να αντιμετωπίσει απρόβλεπτες καταστάσεις και εξελίξεις αλλά παράλληλα να ενηλικιωθεί.
Πρώτα οι δικοινοτικές ταραχές του ΄63-΄64 και τελικώς τα τραγικά γεγονότα του ΄74 αποδόμησαν τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τα όνειρα για μία πορεία ειρήνης, ασφάλειας, δημιουργίας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και ευημερίας.
Ο τούρκος εισβολέας πάτησε το νησί στις 20 Ιουλίου του 1974 και από τότε, 47 ολόκληρα χρόνια μετά, οι συνέπειες παραμένουν ζωντανές, σκληρές και οι πληγές ανεπούλωτες.
Κι όλα αυτά παρά τη δική μας βούληση. Όλα αυτά παρά τη δική μας αδιάλειπτη και πολλές φορές ακόμη και απροϋπόθετη ετοιμότητα για απεγκλωβισμό από τα αδιέξοδα και τις αποτυχίες που εδώ και 47 ολόκληρα χρόνια προκύπτουν σε και μετά από κάθε προσπάθεια για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού προβλήματος.
Είναι στιγμές που η δική μας πλευρά, η πλευρά που υπόκειται τις συνέπειες της εισβολής και της κατοχής, δικαιωματικά αισθάνεται την κατάφορη και αναντίλεκτη αδικία με παράλληλη έκφραση απορίας πώς είναι δυνατόν οι αρχές και αξίες που όλοι επικαλούνται να μην μπορούν να βρουν πεδίο και πλαίσιο υιοθέτησης και εφαρμογής για το δικό μας, για το πανέμορφο μικρό νησί στην άκρη της Ανατολικής Μεσογείου.
Η απάντηση σ’ αυτό το καθημερινό αλλά και μάλλον προφανές ερώτημα που συχνά – πυκνά καλούμαστε ν’ απαντήσουμε, είναι η παραπομπή στη νέα αλλά και παλαιά τάξη πραγμάτων που όριζε διαχρονικά τις εξελίξεις, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά στην περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα στον κόσμο.
Και αυτή η απάντηση κανέναν από εμάς δεν ικανοποιεί. Αλλά την ίδια ώρα δεν μπορεί αυτή η παραπομπή να απενεργοποιεί την ευθύνη, την υποχρέωση αλλά και τις δυνάμεις και δυνατότητές μας.
Γιατί μπορεί η Κύπρος μας να είναι ένα μικρό νησί αλλά την ίδια στιγμή το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να υπάρχουμε και να ενεργούμε ως κράτος είναι τόσο ευρύ και τόσο κρίσιμα μεταβαλλόμενο που ο ρόλος μας αποδεικνύεται καθημερινά ότι μπορεί να είναι δραματικά αντίστροφος με το μέγεθός μας.
Η ιδιότητα του κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι σταθερές και συνεχώς θεμελιούμενες σχέσεις και συνεργασίες με ισχυρά κράτη της περιοχής και όχι μόνο, ο γεφυρωτικός ρόλος που δύναται να διαδραματίζουμε μεταξύ χωρών της περιοχής και Ευρώπης καθώς και η σταθερή, συνεκτική, ιστορική, αδελφική και θεμελιωμένη σε αρχές και αξίες συμπόρευση και παράλληλες στοχεύσεις με την Ελλάδα, αποτελούν τους κρίσιμους λόγους για τους οποίους μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να ελπίζει ότι θα συνεχίσει να εμβαθύνει και να θεμελιώνει ακόμη περισσότερο τη σημαντικότητα της παρουσίας της στους πιο πάνω πυλώνες, αλλά παράλληλα και πιο σημαντικά να αποτρέπει την υπόσκαψη και παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την Τουρκία, η οποία δεν αρκείται στα 47 χρόνια κατοχής αλλά συνεχίζει με όλους τους τρόπους και όλες τις μεθόδους να δικαιώνει όλους όσοι την θεωρούν ως μια χώρα ταραξία για την περιοχή και όχι μόνο.
Όλα τα πιο πάνω δεν συνθέτουν δυστυχώς σκηνικό αισιοδοξίας αναφορικά με την απελευθέρωση και επανένωση του νησιού μας και απαλλαγή από την κατοχή σύντομα, όμως το χρέος μας είναι αυτό να το ανατρέψουμε. Η ευθύνη μας είναι να συνεχίσουμε ακόμη πιο εντατικά την προσπάθεια να πείσουμε ότι πρέπει να ασκηθεί τέτοια πίεση και με τέτοια επιχειρήματα προς την Τουρκία ώστε να οδηγηθεί στη θέση ότι η λύση του Κυπριακού θα αποτελέσει το βάθρο και το θεμέλιο ευημερίας και ενός καλύτερου αύριο για όλους στην περιοχή.
Και μία τέτοια λύση και τέτοιες συνθήκες, ήτοι ευημερίας και ειρήνης, δεν μπορεί να προκύψουν παρά μόνο στην περίπτωση που οικοδομήσουμε μία λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική. Δίδοντας περιεχόμενο στις έννοιες και όχι προτάσσοντάς τις μόνο συνθηματικά.
Τιμώντας σήμερα τη γιορτή Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας η σκέψη κι ο λογισμός μας πρέπει να στρέφεται σε εκείνους και εκείνες που θυσιάζοντας τη ζωή τους έδωσαν σε εμάς το προνόμιο να υπάρχουμε και να διεκδικούμε ένα καλύτερο αύριο.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
