Οι απαιτήσεις Ετζεβίτ το 1974, τα ψέματα του και η συμπαίγνια των Βρετανών
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός των δύο βάρβαρων εισβολών στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, Μπουλέντ Ετζεβίτ, μαζί με την πολυμελή κουστωδία του, συμφώνησε και συνεννοήθηκε για όλα μέχρι πού θα έφθανε η γραμμή Αττίλα, με τη βρετανική σοσιαλιστική κυβέρνηση Χάρολντ Γουίλσον, στις 17 Ιουλίου 1974 στο 10 Downing Street στο Λονδίνο. Η οποία συμφώνησε ότι το στάτους κβο είχε καταρρεύσει και έπρεπε να αντικατασταθεί…
Όμως, στον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα οι Τούρκοι είχαν πει ψέματα ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε τρεις στόχους: Αποκατάσταση του Μακαρίου, ή διαδόχου του (βάσει των συμφωνιών του 1960), αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών από την Εθνική Φρουρά και δημιουργία ασφαλούς διαδρόμου προς τη θάλασσα για την τουρκική κοινότητα. Το τρίτο βέβαια σήμαινε εισβολή!
Ο Σίσκο βρήκε τις απαιτήσεις Ετζεβίτ για δύο αυτόνομες κυβερνήσεις ακραίες
Τις πραγματικές του προθέσεις όμως σε λεπτομέρεια, ο Ετζεβίτ τελικά εξήγησε και στον Αμερικανό απεσταλμένο, Τζόζεφ Σίσκο, που έφθασε στο Λονδίνο στις 18.7.1974.
Στην πρωινή συνάντησή τους ο Ετζεβίτ τού παρουσίασε συγκεκριμένες ιδέες, ορισμένες από τις οποίες ταυτίζονταν με διχοτόμηση, τις οποίες του ζήτησε να παρουσιάσει στους Έλληνες. Ο Σίσκο τού είπε ότι έπρεπε να αποφευχθούν βεβιασμένες ενέργειες. Αυτό που χρειαζόταν ήταν διάλογος μεταξύ των ενδιαφερομένων, στο πνεύμα των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Ο Ετζεβίτ ζήτησε από τον Σίσκο να πάει στην Άγκυρα. Αλλά όχι το Σάββατο, 20 Ιουλίου, διότι, όπως είπε, θα συζητούσε η τουρκική Βουλή. Αυτό ήταν παραπλάνηση γιατί στις 20 ξεκίνησε η πρώτη εισβολή.
Στην απογευματινή συνάντηση, ο Ετζεβίτ ξεκαθάρισε στον Σίσκο: Δημιουργία δύο αυτόνομων προσωρινών κυβερνήσεων στην Κύπρο, μία για κάθε κοινότητα. Νέο νομικό καθεστώς θα δημιουργείτο με δύο προσωρινές κυβερνήσεις με τους εγγυητές της συνθήκης. Η τουρκική κοινότητα επίσης θα είχε ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα αεροδρόμια και λιμάνια, ή όλα να διοικούνταν από κοινού…
Του είπε επίσης ότι «τα Ηνωμένα Έθνη ίσως να μην ήθελαν να αναλάβουν το καθήκον της επίβλεψης γι’ αυτό έπρεπε οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις να το αναλάβουν. Το πακέτο αυτό θα έθετε τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις σε νέο επίπεδο». Παράλληλα διαβεβαίωνε τον Σίσκο ότι μια ειρηνική διευθέτηση ήταν προτιμητέα από μια στρατιωτική…
Ο Joseph Sisco βρήκε τις απαιτήσεις του Ετζεβίτ ακραίες και ότι οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του χρειάζονταν μήνες διαπραγματεύσεων, αν μπορούσαν να τύχουν διαπραγμάτευσης…
Γενεύη Ι – Ενυπόγραφο έγγραφο για «δύο αυτόνομες διοικήσεις»
Η Διάσκεψη ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 1974 με επικεφαλής τον Τζέιμς Κάλλαχαν και την ομάδα του και τους αξιωματούχους του ΟΗΕ Roberto Guyer και Rémy Gorgé… Με την τουρκική και ελληνική αντιπροσωπία, που αποτελούσαν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Turan Güneş, με τους συμβούλους του, και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Γεώργιος Μαύρος, με τους δικούς του.
Στις 30 Ιουλίου οι τρεις ΥΠΕΞ υπέγραψαν μια νερόβραστη διακήρυξη ότι, για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην περιοχή της Δημοκρατίας που ήλεγχαν αντίθετες στρατιωτικές δυνάμεις (δεν ονόμαζαν τουρκικά στρατεύματα κατοχής), κατέγραψαν κάποιες ενέργειες που έπρεπε να γίνουν κ.λπ., αλλά το κυριότερο: οι τρεις υπουργοί επεσήμαναν την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μία της ελληνοκυπριακής διοίκησης και μία της τουρκοκυπριακής, και ότι στην επόμενή τους συνεδρία, δίχως προκατάληψη, θα συζητούσαν τα προβλήματα που προέκυπταν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων.
Και αυτά ενόσω α) ο ξεριζωμός και οι αγριότητες των Τούρκων συνεχίζονταν και β) ο Τούρκος Υπ. Εξωτερικών απαιτούσε να μην ονομάσουν την Τουρκία ως «εισβολέα»!
22 Ιουλίου 1974 – Τα βρετανικά σχέδια πρότειναν διχοτόμηση ή ομοσπονδιακή λύση
Πριν όμως ξεκινήσει η Γενεύη Ι, στις 22 Ιουλίου ο James Callaghan ζήτησε και πήρε επειγόντως αξιολόγηση από το Φόρεϊν Όφις ως προς τον προσανατολισμό «λύσης» που έπρεπε να ακολουθήσει σχετικά και με τα βρετανικά συμφέροντα. Το έγγραφο ετοιμάστηκε με μεγάλη βιασύνη και σημείωνε ότι θα χρειαζόταν επεξεργασία. Όμως, το περιεχόμενό του είναι υψίστης σημασίας γιατί εκθέτει τη βρετανική πολιτική για το Κυπριακό από τον Ιούλιο του 1974, στο «Σχέδιο Ανάν» μέχρι σήμερα και το δημοψήφισμα. Από τις εναλλακτικές λύσεις η Βρετανία ακολούθησε την «Ανταλλαγή πληθυσμών εντός της Κύπρου: διχοτόμηση ή ομοσπονδιακή λύση», την οποία υποστηρίζει μέχρι σήμερα μέσω της βρετανο-τουρκικής Δι-κοινοτικής, Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας.
Η «λύση» αυτή υποστήριζε «τη συγκέντρωση της τουρκικής μειονότητας στο βορειο-ανατολικό μέρος της νήσου, όταν η ντε φάκτο διχοτόμηση μπορούσε να δημιουργηθεί με την ανταλλαγή πληθυσμών, μιας διαφορετικού είδους ανεξάρτητης Κύπρου, οι δύο κοινότητες ξεχωριστά θα απολαμβάνουν σημαντική αυτονομία, όμως η κάθε μια θα αντιπροσωπεύεται σε μια ομόσπονδη κυπριακή κυβέρνηση με εθνικές ευθύνες». Προνοούσε και δημοψήφισμα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ…
Το έγγραφο ήταν προσαρμοσμένο στις τουρκικές απαιτήσεις για ένα γεωγραφικό διαχωρισμό, και τη δημιουργία δύο συνιστωσών ομόσπονδων κρατών.
27 Ιουλίου 1974: Ο Γλαύκος Κληρίδης προς Βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή: συμφωνεί με τον Ρ. Ντενκτάς, έτοιμος να διαπραγματευθεί ομοσπονδιακή λύση, την θεωρούσε και «ρεαλιστική και σταθερή»!
Γενεύη ΙΙ
Η δεύτερη Διάσκεψη στη Γενεύη ξεκίνησε στις 8 Αυγούστου, προεδρεύοντος και πάλιν του Βρετανού Τζέιμς Κάλλαχαν. Πενταμελής, καθώς συμβαλλόμενα μέρη ήσαν και ο Γλ. Κληρίδης με τους συμβούλους του και ο R. Denktash με τους δικούς του. Οι Ελληνοκύπριοι συμμετέχοντες ήσαν: Γλ. Κληρίδης, Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, Τάσσος Παπαδόπουλος, Κρίτων Τορναρίτης και Πολύβιος Πολυβίου. Ο μόνος επιζών σήμερα είναι ο τελευταίος.
Ο γεωγραφικός διαχωρισμός – τουρκικές απαιτήσεις για αυτόνομες περιοχές
Το βράδυ της 9ης Αυγούστου, ώρα 10 μ.μ., ο Κάλλαχαν ανέπτυξε στον προεδρεύοντα της Δημοκρατίας Γλ. Κληρίδη και τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη, τις τουρκικές απαιτήσεις για μεγάλες αυτόνομες περιοχές και, παρ’ όλο που ο Κληρίδης δεχόταν διοικητικό ομόσπονδο σύστημα, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το πουλήσει στον κόσμο στην Κύπρο, του είπε…
Δυστυχώς, για 47 χρόνια η δική μας πλευρά αντί να απαιτεί και να συζητεί την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από την τουρκική κατοχή, διαπραγματεύεται την αποδοχή των τουρκικών απαιτήσεων βάσει των σχεδίων Δρος Νιχάτ Ερίμ για επανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Μέσω της βρετανο-τουρκικής ΔΔΟ με μεσάζοντες τους συνενόχους της τραγωδίας της νήσου Βρετανούς.
Συμπληρωματικές πληροφορίες
11.2.1974 – Η ελληνική πρεσβεία (Λονδίνο) ανησυχούσε, για το τουρκικό αίτημα για «ομοσπονδία». Η τουρκική κυβέρνηση είπε στους Αμερικανούς ότι ο στόχος της πάντα ήταν «μια ομόσπονδη λύση».
13 Φεβρουαρίου – Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Turan Gunes εξήγησε στον Βρετανό πρέσβη στην Άγκυρα ότι ένα «ομόσπονδο σύστημα» στην Κύπρο εθεωρείτο από την Άγκυρα όχι ως μια συνταγματική διευθέτηση, αλλά ως μια κατάσταση, στην οποία η τουρκική κοινότητα ποτέ ξανά δεν θα θεωρηθεί ως μειονότητα αλλά ως ισότιμη με τους Έλληνες.
27 Φεβρουαρίου – Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε δήλωσή του σε Βέλγο δημοσιογράφο, 20.2.1974: «Οι τουρκικές απαιτήσεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολιτική και γεωγραφική διχοτόμηση». Ο Τούρκος συνταγματολόγος κ. Ινχάν παραδέχθηκε στον Βρετ. Ύπ. Αρμοστή τον τουρκικό στόχο: ένα δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος λόγω του ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στις Συνθήκες του 1960. Η ομοσπονδία δεν μπορεί να δουλέψει δίχως γεωγραφική βάση.
8 Απριλίου – Ο Ετζεβίτ: «Διαρκής λύση στο πλαίσιο ενός ανεξάρτητου ομόσπονδου κράτους».
19 Ιουνίου – Βρετανός Ύπατος Αρμοστής Στίβεν Όλιβερ: «Ο Ρ. Ντενκτάς πάντα είχε βλέψεις για μιαν ανεξάρτητη αυτόνομη διοίκηση και δούλεψε σκληρά τα τελευταία έξι χρόνια για να το κατορθώσει».
4 Ιουλίου – Ο Ντενκτάς διαβεβαίωσε τον βρετανό Ύπατο Αρμοστή ότι «οι δύο συνταγματολόγοι είχαν κατορθώσει αρκετή πρόοδο. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την αρχή των ξεχωριστών δήμων. Το θέμα βρισκόταν υπό συζήτηση κάτω από τον τίτλο «περιοχή αυτονομίας».
10 Ιουλίου – Η κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο παραδίδει στο Φόρεϊν Όφις υπόμνημα με τίτλο «Ανεφάρμοστη η ομοσπονδία». Παρόλα ταύτα δέστε πού βρισκόμαστε σήμερα…
Από το 10ό μου βιβλίο «Διζωνική vs Δημοκρατία – η διζωνική εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2019», Λεμεσός 2019.
*Κεντρική φωτογραφία: Τα κέρδη της κατοχικής Τουρκίας στη Γενεύη 1 μετά την πρώτη εισβολή και καθώς η εισβολή συνεχιζόταν επί του εδάφους. Απόσπασμα από τη Διακήρυξη με τίτλο «DECLARATION BY THE FOREIGN MINISTERS OF GREECE, TURKEY AND THE UNITED KINGDOM OF GREAT BRITAIN AND NORTHERN IRELAND» με υπογραφές των Υπουργών Εξωτερικών των τριών «εγγυητριών δυνάμεων» που σφράγισαν τη Γενεύη 1 αναγνωρίζοντας την ύπαρξη στην Κυπριακή Δημοκρατία δύο αυτόνομων Διοικήσεων. Πριν από τη δεύτερη εισβολή…
Πηγή: Η Σημερινή
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
