της Έλενας Χελβατζόγλου
Κανένας φόβος απέναντι στην αξιολόγηση δηλώνουν οι εκπαιδευτικοί, κρίνοντάς την ως ένα πρώτο στάδιο για τη δημιουργία σχολείων δύο ταχυτήτων με αποτέλεσμα τη διαφοροποίησή τους. Με αφορμή την απεργία που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα (11/10) κατά της αξιολόγησης στις σχολικές μονάδες, το SPEAKNEWS μίλησε με εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι πήραν θέση εκφράζοντας την αντίδρασή τους απέναντι στο μέτρο αυτό.
Άρτεμις Μαβίδου (Νηπιαγωγός – Διευθύντρια)
Απεργώ γιατί έφτασε ο κόμπος στο χτένι που λέει κι ο σοφός λαός. Απεργώ γιατί δε συμφωνώ με τη συγκεκριμένη αξιολόγηση που θέλει σχολεία στιγματισμένα σε ανεπαρκή, μέτρια, άριστα. Απεργώ γιατί είμαι παιδαγωγός και όχι γραφειοκράτης να συμπληρώνω ατελείωτες φόρμες εις βάρος του παιδαγωγικού μου έργου. Στερεότυπα εργαστήρια δεξιοτήτων δε ταιριάζουν στο ελεύθερο πνεύμα του νηπιαγωγείου. Κύριο μέλημά μας είναι οι μαθητές μας και να προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για την ολόπλευρη ανάπτυξη τους. Πριν να αξιολογήσουν τους εκπαιδευτικούς ας αξιολογήσουν το δικό τους έργο. Στις πλάτες μας στηρίζεται η καλή λειτουργία των σχολείων παρόλο τις δύσκολες συνθήκες (κτηριακές υποδομές, εξοπλισμός, αριθμός μαθητών) προσπαθούμε να κρατήσουμε το χαμόγελο στα πρόσωπα των μαθητών μας. Απεργώ για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.
Δεν φοβόμαστε την αξιολόγηση, τη συγκεκριμένη δε θέλουμε που στηρίζεται σε πολιτικά συμφέροντα. Ούτε να αξιολογηθούμε φοβόμαστε ούτε να αξιολογήσουμε αυτούς που θέλουν να αξιολογούν και όχι να αξιολογούνται.
Δήμος Χλωπτσιούδης – Φιλόλογος
Απεργώ επειδή αντιδρώ στην αξιολόγηση, επειδή είναι το πρώτο στάδιο για την διαφοροποίηση της χρηματοδότησης των δημοσίων σχολείων, οδηγώντας σε σχολεία δύο ταχυτήτων.
Επιπλέον καλούμαστε να αξιολογήσουμε το εκπαιδευτικό έργο μέσα σε συνθήκες ασφυξίας. Η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων μετακυλεί τις ευθύνες του κράτους και των ΟΤΑ στους εκπαιδευτικούς. Αδιαφορεί για τις ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές και τα προβλήματα υποχρηματοδότησης.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, ειδικά οι νεότεροι, έχουν ήδη αξιολογηθεί από ακαδημαϊκούς, έχουν επιμορφώσεις που πλήρωναν μόνοι τους, μεταπτυχιακά κτλ. Δεν φοβούνται την αξιολόγηση. Αλλά αυτή είναι το όχημα για την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά από μαθητές, γονείς και προϊσταμένους. Είναι αστείο ότι φοβούνται, όταν ήδη έχουν αξιολογηθεί σε σεμινάρια, επιμορφώσεις, μεταπτυχιακα κτλ.
Παπανικολάου Χρήστος (Εκπαιδευτικός – ΠΕ70):
Γιατί, λοιπόν, μπορεί ένας ολόκληρος επιστημονικός κλάδος να αντιτίθεται σθεναρά σε μία μεταρρυθμιστική διαδικασία, η οποία φέρει το όνομα «αξιολόγηση»;Τι συμβαίνει, λοιπόν, εν προκειμένω; Είναι αλήθεια ότι οι εκπαιδευτικοί δε θέλουν να αξιολογηθούν; Αρχικά να υπενθυμίσουμε ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν πολύ υψηλά τυπικά προσόντα και οι διαδικασίες αξιολόγησης δε θα ήταν δυνατόν να τους τρομάζουν. Αν, ωστόσο, υπάρχει κάτι που μπορεί να τρομάζει οποιονδήποτε άνθρωπο, αυτό είναι να “αξιολογηθεί” για κάτι που δεν είναι φύσει και θέσει υπεύθυνος/αρμόδιος. Ειδικότερα, η προσπάθεια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου συνολικά με όρους αγοράς είναι αδύνατη από τη φύση της και μόνο στρεβλώσεις μπορεί να παράγει. Είναι γνωστό ότι στην εφαρμοσμένη τέχνη της παιδαγωγικής επιστήμης η ποσοτική μέτρηση και η εισαγωγή μέτρων και σταθμών από την ελεύθερη αγορά το μόνο που μπορεί να προσφέρουν είναι προφάσεις για αλλαγές μη καινοτόμες και βαθιά αντικοινωνικές. Πιο συγκεκριμένα, η κατηγοριοποίηση των σχολείων και η προσθήκη του θεσμού των χορηγιών αποτελούν μεταπρατισμούς, οι οποίοι έχουν αποτύχει οικτρά και μάλιστα σε χώρες με βαθιά νεοφιλελεύθερη παράδοση, όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ. Αξιολόγηση δίχως την αποδοχή των διεπιστημονικών πορισμάτων της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης, της ψυχολογίας, της παιδαγωγικής και της προηγούμενης εμπειρίας συστημάτων αξιολόγησης τα οποία απέτυχαν οικτρά δεν είναι αξιολόγηση. Αξιολόγηση χωρίς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ διάλογο με τους φορείς υλοποίησης της εκπαίδευσης, τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της και τους επαγγελματικούς/επιστημονικούς φορείς τους δεν είναι αξιολόγηση. Δεν είναι, επίσης, αξιολόγηση η top-down διαδικασία ελέγχου από στελέχη κομματικώς διορισμένα, χωρίς διαδικασίες αξιολόγησής τους! Χωρίς διαφάνεια! Χωρίς εχέγγυα αμεροληψίας. Μια ιεραρχία, η οποία είναι μη σχετική με το αντικείμενο και τις βασικές του αρχές δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει καινοτομίες προς όφελος της κοινωνίας και ιδίως αυτών, οι οποίοι αναζητούν στη μόρφωση την προσωπική και κοινωνική τους αναβάθμιση, τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους.
Απεργούμε, λοιπόν, γιατί δε στηριχτήκαμε ποτέ στο έργο μας, που δεν είναι άλλο από τη μόρφωση των παιδιών μας. Απεργούμε γιατί καλούμαστε να αξιολογήσουμε και να ταξινομήσουμε υλικοτεχνική υποδομή και παραχθέν έργο, για τα οποία ποτέ δε λάβαμε καμία ενημέρωση, ούτε και συμμετείχαμε στη διαμόρφωσή του. Απεργούμε, γιατί φέραμε εις πέρας μια πρωτόγνωρη αποστολή, αυτή της τηλεκπαίδευσης, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή ή επιστημονική καθοδήγηση και με δικά μας μέσα και έξοδα. Απεργούμε, γιατί χωρίς τις, πέραν των καθηκόντων μας, εξωδιδακτικές δράσεις και απασχόληση η καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία θα έβρισκε το τέρμα της πριν ακόμη χτυπήσει το πρώτο κουδούνι της ημέρας. Απεργούμε, γιατί στο διαρκές μας αίτημα για ένα σχολείο πιο δίκαιο, πιο ίσο, πιο ανθρώπινο, πιο κοντά στις συνολικές ανάγκες της σύγχρονης ζωής, λαμβάνουμε ως απάντηση μηνύσεις και δικαστήρια. Απεργούμε γιατί ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ αξιολόγηση κι όχι αυτές τις φαστ τρακ διαδικασίες, οι οποίες θα καταστήσουν εν ριπή οφθαλμού το Δημόσιο Σχολείο ένα παράρτημα πολυεθνικών, επαίτη των χορηγιών και έρμαιο πολιτικάντικων συμφερόντων. Προπέτασμα κοινωνικής δικαιοσύνης και μηχανισμό διαιώνισης της κοινωνικής ανισότητας.Δε φοβόμαστε καμία αξιολόγηση.Φοβόμαστε αυτούς, που δεν έχουν ποτέ αξιολογηθεί και τώρα κόπτονται να αξιολογήσουν…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.