της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου*
Σε αντιδιαστολή με άλλα μέσα, που θέτουν σε προτεραιότητα την εικόνα και τον ήχο, το βιβλίο επί της ουσίας έχει να κάνει με την ορθολογική χρήση του μυαλού την ίδια ώρα που εξελίσσει τη φαντασία, τη γλώσσα διευρύνοντας τα όριά της, ενώ παράλληλα αναγκάζει την εστίαση του νου και της προσοχής σε ένα παρόν που εμπεριέχει την ίδια στιγμή παρελθόν και μέλλον. Η αντιληπτική λειτουργία παράλληλα με τη συνθετική ικανότητα θέτουν σε εγρήγορση τη μνήμη, την κρίση, το λεξιλόγιό μας, ενώ μέσω του γραπτού τυπωμένου λόγου παρέχεται και η δυνατότητα σύγκρισης, συσχετισμών και αντιπαραβολής, ώστε να ανιχνευτεί η αλήθεια που συχνά κρύβεται πίσω από την πραγματικότητα. Η μοναχική συνθήκη της ανάγνωσης είναι συνάντηση του εαυτού με τον χρόνο ως διαδρομή ανεξάντλητη, μια πορεία που απαιτεί ειρήνη εσωτερική και διαθεσιμότητα, προκειμένου να παραδοθείς στο άγνωστο των σελίδων που δεν ανακυκλώνουν το αναμενόμενο αλλά εισάγουν στο νέο και ανεξερεύνητο. Η νέα γενιά, δεν είναι επαρκώς διαβασμένη, με την έννοια της επαφής της με παλαιότερους αλλά και σύγχρονους ποιητές και συγγραφείς. Η εισβολή της εικόνας και η προσήλωση στο διαδίκτυο κάνουν το διάβασμα να φαντάζει ως ιδιαίτερα αργή και χρονοβόρα διαδικασία. Αναμφισβήτητα, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, εκείνοι που ευτύχησαν να συναντήσουν εμπνευσμένους δασκάλους ή προέρχονται από οικογένειες που βάζουν το βιβλίο στην καθημερινότητά τους. Τελευταία, έχει κάνει την εμφάνισή του και το ηλεκτρονικό βιβλίο. Μακάρι να στραφούν κάποιοι έστω και έτσι στη λογοτεχνία. Αρκεί βέβαια προηγουμένως να έχει αναπτυχθεί το αισθητήριο που θα οδηγήσει στη διάκριση της γνήσιας λογοτεχνίας από τις εύπεπτες ευκολίες.
Νομίζω ότι η αποθέωση του αποσπασματικού και του τεμαχισμένου που προωθείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει διαρρήξει τη σχέση με το βιβλίο. Το διάβασμα όπως και η γραφή είναι αγώνισμα εσωτερικού χώρου. Θέλει περίσκεψη και σιωπή, σοβαρότητα και δέος. Η ταχύτητα και η προχειρότητα αντενδείκνυνται στη δίαιτα του νου και της ψυχής. Στα μαθήματα δημιουργικής γραφής στην Ελλάδα και στην Κύπρο προσπαθώ να επισημάνω το έλλειμμα και να αναδείξω την αναγκαιότητα επαφής με τη μυρωδιά και τον ήχο των σελίδων. Ο ρυθμός της ανάγνωσης ρυθμίζει τον εσωτερικό χρόνο και ο ευκίνητος νους μαγικά μεταφέρεται έξω από το περιχαρακωμένο και ελεγχόμενο σύμπαν του πραγματικού. Αναφέρομαι σε αυτό που έγραψε ο Σινόπουλος:
«Αν ζει αν υπάρχει ακόμα η ποίηση τούτο το χρωστάμε σε κείνη την ασήμαντη την ταπεινή ρωγμή που λησμόνησαν οι θεοί στο σφαλισμένο παράθυρο της σιγουριάς και της άμυνας των ανθρώπων».
*Η Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου είναι ποιήτρια
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.