Η Πρόεδρος της Ένωσης Σοροπτιμιστριών Ελλάδας, κυρία Μερόπη Ορφανού, μιλάει στο SPEAKNEWS για τη δράση και τους στόχους του Σοροπτιμισμού, σχολιάζει τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών, και το “debate” που έχει ανοίξει γύρω από τον όρο γυναικοκτονία, και καταδεικνύει τα βήματα που πρέπει να γίνουν προκειμένου να εξαλειφθούν στην Ελλάδα οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών
Μιλήστε μας για την δράση των Σοροπτιμιστριών Ελλάδας. Ποιοι είναι οι σκοποί του σοροπτιμισμού;
Η Σοροπτιμιστική Ένωση Ελλάδος ιδρύθηκε πριν 72 χρόνια, κατ’ αρχήν με ομίλους στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη και σύντομα επεκτάθηκε στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας με μεγάλη συμμετοχή και συνεχή δράση. Η ανάγκη να ενώσουν οι γυναίκες τη φωνή και τη δύναμή τους ήταν μεγάλη και εξακολουθεί να είναι. Η λέξη Σοροπτιμισμός είναι Λατινογενής και σημαίνει αδελφή για το καλύτερο, εργάζεται αδιάλλειπτα και εθελοντικά με κύριο και πρωταρχικό σκοπό την ενδυνάμωση της γυναίκας, και την αφύπνιση της κοινωνίας σχετικά με τα δικαιώματα της γυναίκας.
Δεν υπάρχει σήμερα αμφιβολία ότι η γυναίκα αδικείται, και μάλιστα σε πολλούς τομείς αδικείται κατάφωρα. Οι στατιστικές της Ευρώπης μας κατατάσσουν στην τελευταία θέση σε θέματα ισότητας, αυτή η θέση πρέπει να μας προβληματίσει, και να μπούμε στον κόπο να αναρωτηθούμε γιατί, ξεκινώντας από τη βάση της κοινωνίας, και φτάνοντας ψηλά στα σκαλοπάτια της εξουσίας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά.
Οι οργανώσεις έχουμε την υποχρέωση να εντοπίζουμε τα λάθη και να δημιουργούμε ενοχλήσεις και πιέσεις όπου χρειάζεται. Στο σύντομο διάστημα του ενός έτους προεδρίας μου της Σοροπτιμιστικής Ένωσης, και εφόσον βρέθηκα στο δύσκολο διάστημα του κορονοϊού, ήρθα σε επαφή με το Υπουργείο Κοινωνικής Πολιτικής ώστε να καταθέσουμε όλα εκείνα τα προβλήματα τα οποία απασχολούν τη γυναίκα και συχνά ακυρώνουν την παρουσία της. Δεν αρνούμαι ότι η πολιτεία μας δέχθηκε και άκουσε όλο τον προβληματισμό μας, σχετικά με τη θέση της γυναίκας και του κοριτσιού, μολονότι θα έπρεπε να έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό προς την επίλυση. Τα θέματα της ενδοοικογενειακής βίας, τα θέματα του βιασμού και της σεξουαλικής παρενόχλησης, η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και το μπούλιγκ το οποίο εκδηλώνεται σε όλη τη μαθητική και φοιτητική ζωή αποτελούν για την οργάνωσή μας ένα διαρκές πρόβλημα. Η αστυνομία ετοιμάζει ειδικά τμήματα τα οποία να υποδέχονται θύματα βίας και κακοποίησης και σε συνάντηση την οποία επεδίωξα προσωπικά λάβαμε διαβεβαιώσεις ότι εξελίσσεται η αστυνομία και θα προσλάβει ειδικούς ψυχολόγους, καθώς και ότι θα τοποθετηθούν γυναίκες σε θέσεις ευθύνης.
Η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, φτωχές χώρες και πλουσιότερες βιώνουν περίπου τα ίδια προβλήματα στην ισότητα των φύλων. Η ελληνική κοινωνία με τις πατριαρχικές δομές υστερεί πολύ στη συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις σημαντικών αποφάσεων και ακόμη στο να ομολογήσει την κακοποίηση, την κακομεταχείριση και τη βία συντρόφου συζύγου ή πατέρα.
Κατά τη διάρκεια του 2021, σχεδόν κάθε δεύτερη εβδομάδα απασχολεί την κοινή γνώμη ο φόνος κάποιας γυναίκας, από το σύζυγο ή τον σύντροφό της. Υπάρχει όντως έξαρση στη βία κατά των γυναικών, ή απλά τώρα αναγνωρίζουμε και αναδεικνύουμε τα περιστατικά αυτά στην πραγματική τους έκταση;
Αν με ρωτάτε την προσωπική μου γνώμη είμαι απολύτως βέβαιη ότι η βία υπήρχε. Ήταν κραταιή για πολλούς αιώνες, και μάλιστα ακούμε πολλούς άνδρες σήμερα να παρουσιάζονται σαν αρσενικά παλαιάς κοπής. Η βία και οι βιασμοί υπήρχαν σε μεγάλη κλίμακα και η κοινωνία είχε σχεδόν αποδεχτεί την ενδοοικογενειακή βία. Η απομόνωση λόγω της πανδημίας, ενώ στάθηκε σωτήρια για τον περισσότερο κόσμο, και αποφύγαμε να νοσήσουμε, καταδίκασε σε θάνατο τις μέχρι σήμερα 15 αθώες γυναίκες. Πολλές από τις οποίες έπρεπε να μείνουν με τον κακοποιητή και εν συνεχεία δολοφόνο τους. Υπάρχει έξαρση, ή μήπως απλά υποστηρίξαμε λίγο τη γυναίκα να μιλήσει, να φανερωθεί, να τολμήσει και να ξεσκεπάσει τον άνθρωπο ο οποίος τη βασανίζει; Όταν θα αισθανθεί η γυναίκα ότι βρίσκεται σε περιβάλλον ασφάλειας, θα μπορέσει να μιλήσει και να ξεδιπλώσει τις ικανότητές της, τότε η γυναίκα θα φανεί πόσο χρήσιμη είναι για την κοινωνία μας. Στη Θεσσαλονίκη οργανώσαμε μια εκπληκτική έκθεση φωτογραφίας με θέμα τη βία, τα έργα δημιουργήθηκαν από Σοροπτιμίστριες και έχουν μεγάλη αξία γιατί αποτυπώνουν τα πρόσωπά τους και το αποτέλεσμα είναι στα αλήθεια εντυπωσιακό. Μεγάλη σημασία βέβαια έχουν τα μηνύματα τα οποία εκπέμπουν. Πολλοί άντρες επισκέφθηκαν την έκθεση και την περιεργάστηκαν με σκεπτικισμό και θετικό σχολιασμό.
Ο όρος «γυναικοκτονία» προκαλεί έντονο δημόσιο διάλογο. Πιστεύετε ότι υπάρχει όντως ανάγκη να καθιερωθεί ο όρος, και νομικά; Γιατί προκαλεί τόσο έντονες αντιδράσεις, σε μια μερίδα της κοινωνίας η χρήση αυτής της λέξης;
Ο όρος γυναικοκτονία είναι αποδεκτός σε πολλές χώρες, και σε άλλες της Ευρώπης δημιουργούν επιτροπές μελέτης κατά πόσο θα πρέπει να γίνει νομικός όρος. Είναι τόσο μεγάλη η έξαρση των δολοφονιών συζύγων και συντρόφων την τελευταία χρονιά ώστε δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Γυναικοκτονίες είναι και δεν πρέπει να μας τρομάζει η λέξη, η οποία αποδίδει κατά γράμμα το γεγονός. Οι κακοποιημένες γυναίκες εάν είχαν το κουράγιο ή την υποστήριξη να καταδείξουν τον κακοποιητή τους, πολύ πιθανό θα ήταν να μη φτάσουν να χάσουν τη ζωή τους.
Το κίνημα Me too έδωσε τη δύναμη σε πολλές επώνυμες γυναίκες να ομολογήσουν ότι βίωσαν ένα δραματικό περιστατικό παρενόχλησης. Στην αρχή όλοι τρόμαξαν, η καθαρή αλήθεια ενόχλησε, και προσπάθησαν να το υποβαθμίσουν, σήμερα όμως κανείς μας δεν αμφιβάλλει ότι τα θύματα πράγματι πόνεσαν, πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα και εξέφρασαν τα ανομολόγητα.
Η αποδοχή του όρου γυναικοκτονία ως διακριτού νομικού ορισμού, θα συμβάλλει ώστε να ερευνηθεί σε βάθος, και να αντιμετωπιστεί με τον προσήκοντα τρόπο αυτό το ειδεχθές έγκλημα, το οποίο διατρέχει την ιστορία της ανθρωπότητας, ατιμώρητο εν πολλοίς, και να καταδείξει τις πραγματικές του διαστάσεις.
Σήμερα στην Ελλάδα, ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους πρέπει να γίνουν βήματα προόδου, ώστε να εξαλειφθούν οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών;
Σήμερα στην Ελλάδα, έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη ώστε να βαδίσουμε στο δρόμο προς την ισότητα. Πρέπει να δώσουμε στη γυναίκα τη θέση που της αξίζει και πρώτα απ’ όλα η πολιτεία. Είναι πλέον απαραίτητο να αλλάξει η νοοτροπία ολόκληρης της κοινωνίας, να τραβήξουμε το σεντόνι με το οποίο σκεπάσαμε τόση υποκρισία τόσα χρόνια. Οι νόμοι και οι μέχρι σήμερα νομοθετικές αλλαγές δεν έφεραν καμία βελτίωση του φαινομένου βία. Οι δομές φιλοξενίας, η γραμμή SOS και κάθε δράση στην οποία έχουμε επιδοθεί δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα. Έχουμε γίνει μάρτυρες φόνων, ειδεχθών με σκληρότητα μοναδική, καθώς συχνά οι γυναικοκτόνοι έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας.
Το μότο στο Σοροπτιμισμό είναι «Τα δικαιώματα της γυναίκας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα …»
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
