Της Σοφίας Γερμανού
Τα όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στη χώρα μας μόνο θλίψη και φρίκη μας προκαλούν. Αλήθεια πόση φρίκη μπορούμε να αντέξουμε ακόμη;
Πως καταντήσαμε και πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Ποιες είναι αλήθεια οι αιτίες; Τις πταίει, που λένε και οι πολιτικοί μας;
Από που να αρχίσω και που να καταλήξω. Από την άνανδρη, στυγνή και χωρίς αιτία δολοφονία του Άλκη, που ανυποψίαστος έκανε το τελευταίο «λάθος» της ζωής του και απάντησε στο ερώτημα των δολοφόνων του «τι ομάδα είναι»; Αυτών που βγήκαν παγανιά με τα δρεπάνια και τα μαχαίρια τους και όποιον πάρει ο χάρος;
Να αναφερθούμε στις καθημερινές δολοφονίες που γίνονται για «ψήλου πήδημα»; Να σχολιάσουμε τον θάνατο των 3 κοριτσιών στην Πάτρα, που μέσα σε μόλις τρία χρόνια, τρία αδελφάκια, από την ίδια οικογένεια έχασαν τη ζωή τους; Να σχολιάσουμε και τι να πούμε για τον δήθεν «φίλο» που σκότωσε τον φίλο του στην Καβάλα, και στη συνέχεια έκανε τον αδιάφορο μέχρι τη στιγμή που αναγκάστηκε κάτω από την πίεση των αρχών να ομολογήσει την εγκληματική του ενέργεια; Αλήθεια, τι μπορούμε να πούμε για όλα αυτά που λέγονται και ακούγονται ότι συνέβαιναν εντός του Γηροκομείου στα Χανιά; Τι μπορούμε να πούμε για το 7χρονο αγόρι, που δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο του το σπίτι, από τον σύντροφο της μητέρας του, ενώ η ίδια η «μάνα» του έπαιζε αδιάφορη στον υπολογιστή της: Πώς να χαρακτηρίσουμε την όλη στάση της; Πως μπόρεσε να δεχτεί να θάψει το σπλάχνο της στον πρόχειρο τάφο που έφτιαξε ο δολοφόνος στο μπαλκόνι του σπιτιού τους; Πως μπόρεσε να ζήσει μαζί του όλα αυτά τα χρόνια; Πως ανέχτηκε και πως επέτρεψε στον δολοφόνο σύντροφό της να περιφέρει τα οστά του παιδιού της μέσα σε μια εργαλειοθήκη; Είναι πράγματα και γεγονότα που δεν τα χωράει ανθρώπινος νους και ίσως κανένας σκηνοθέτης ταινιών φρίκης να μη μπορούσε να διανοηθεί να βάλει στις ταινίες του..
Ειλικρινά είμαι σοκαρισμένη με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν βρίσκω λόγια. Θέλω να ουρλιάξω για το κατάντημα μας. Πως επιτρέπουμε να γεννιούνται τα αυγά του φιδιού και να παρακολουθούμε σιωπηλοί τα φίδια να μεγαλώνουν, να πλαισιώνουν δήθεν αθλητικούς συλλόγους και συνδέσμους και μέσα σε αυτούς να εκπαιδεύονται από το κάθε καρυδιάς καρύδι και να γίνονται οι δολοφόνοι των παιδιών μας. Αλήθεια πως επιτρέπουμε σε τόσους υπάνθρωπους να κυκλοφορούν ανάμεσα μας; Τι κάνουμε εμείς; Η Παιδεία μας. Τα σχολεία, οι οικογένειες και η πολιτεία;
Όλοι βλέπουμε. Όλοι ακούμε και γνωρίζουμε αλλά σιωπούμε, άλλοι από αδιαφορία, άλλοι από φόβο και άλλοι από ζαμανφουτισμό. Τι μας νοιάζει; Φτάνει που τα δρεπάνια θερίζουν σε άλλα χωράφια. Κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι στην θέση του Άλκη μπορεί να ήταν το δικό του παιδί. Του γέροντα στο γηροκομείο ο δικός του πατέρας και πάει λέγοντας… Εξορκίζουμε με λόγια το κακό , ενώ διαπιστώνουμε ότι τελικά η ανθρώπινη ζωή, δεν έχει σήμερα καμιά αξία.
Και όλα αυτά την ώρα που περιμένουμε να σταματήσει το άλλο μεγάλο κακό που λέγεται πανδημία και τα τελευταία δύο χρόνια αφάνισε 25.000 συνανθρώπους μας. Και μόνο που το σκέφτεσαι σε λούζει κρύος ιδρώτας. Από πού να προφυλαχτεί ο άνθρωπος; Από τον γείτονα, τον πατέρα, τον γιατρό του, την πανδημία, από όλους αυτούς που μιλάνε για όλους και για όλα ως παντογνώστες; Από το κρύο; Την βροχή, την ανεργία, τις τιμές και τον πληθωρισμό που καλπάζει ή από την απειλή του πολέμου που επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, είτε με τις καθημερινές παραβιάσεις και τις τουρκικές απειλές, είτε τα όσα συμβαίνουν εκεί στην Ουκρανία, που οι στρατιώτες, Ρώσοι, Ουκρανοί, Αμερικάνοι και Νατοϊκοί βρίσκονται με το χέρι στην σκανδάλη …
Το Speaknews magazine συμπληρώνει με την κυκλοφορία του 24ου τεύχους, ένα πρώτο κύκλο ζωής. Από το πρώτο τεύχος υποσχεθήκαμε να είμαστε ένα περιοδικό διαφορετικό, που θα προβάλλει τον πολιτισμό και την παιδεία μας. Ειλικρινά δεν θα θέλαμε να υπάρχει γύρω μας τόση βία και τόση φρίκη. Θα θέλαμε να σας προσφέρουμε κείμενα ξεχωριστά, πλούσια σε ανθρωπιά, αγάπη και πολιτισμό. Προσπαθούμε!! Όμως δεν μπορούμε και δεν μας επιτρέπεται να κλείνουμε τα μάτια σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Θα συνεχίσουμε με τον δικό μας τρόπο να παρεμβαίνουμε, όπου και όσο μπορούμε για εξαφάνιση της Βίας και του Φανατισμού, και να επιδιώκουμε περισσότερη Ανθρωπιά, Αγάπη, καλύτερη Παιδεία και περισσότερη συνεννόηση μεταξύ μας. Αν τα καταφέρουμε, τότε ίσως πούμε κι εμείς ότι κάτι κάναμε για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενεές…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
