του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*
Η κορύφωση της πίεσης του τουρκικού επεκτατισμού κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, συνοδεύεται από προκλητική και ανήκουστη στις διεθνείς σχέσεις ρητορεία των Τούρκων ηγετών κατά του Ελληνισμού. Απροκάλυπτες απειλές, διαστρέβλωση της σύγχρονης πραγματικότητας αλλά και της ιστορίας, σε μία προφανή προσπάθεια να φανατίσουν το λαό τους σε ανθελληνικές και εθνικιστικές κατευθύνσεις, ώστε να δικαιολογήσουν την εχθρότητα και τις επεκτατικές- αναθεωρητικές ενέργειές τους σε όλο το φάσμα των σχέσεων με τη χώρα μας και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ταυτόχρονα, με αυτήν τη μεγαλομανή και παρελκυστική πολιτική, επιχειρούν να συγκαλύψουν τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας και την αυξανόμενη φτώχεια του τουρκικού λαού, στη μεγάλη πλειοψηφία του. Η προσπάθεια του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν και των στενών συνεργατών του επικεντρώνεται στην αναστροφή της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητάς του ενόψει και των προεδρικών εκλογών του Ιουνίου 2023, που κανείς δε γνωρίζει αν και πότε θα διεξαχθούν και ιδίως με ποια μέσα θα επιχειρηθεί να φαλκιδευτεί το αποτέλεσμά τους…! Η σύμπτωση των επετείων των 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 (για την οποία θρασύτατα θριαμβολογούν οι νεο-Οθωμανοί ηγέτες της γείτονος), αλλά και του 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης (που σχεδιασμένα επιχειρούν να αποδομήσουν και να αναθεωρήσουν παράνομα και μονομερώς), προδιαθέτει για επικίνδυνες ενέργειες για πρόκληση νέων τετελεσμένων μονομερώς και με χρήση βίας, σε όλο το φάσμα των μετώπων που έχει ανοίξει ο τουρκικός επεκτατισμός:
- Την εξώθηση σε νέα κύματα παράνομων μεταναστευτικών ροών, με τη γνωστή μέθοδο της εργαλειοποίησης ανθρώπων στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα με τη χώρα μας.
- Την αυθαίρετη, προδήλως παράνομη και μονομερή διεκδίκηση και ιδιοποίηση με πολλούς τρόπους και ενέργειες, θαλάσσιων περιοχών και ζωνών που ανήκουν στη χώρα μας και την Κύπρο (παράνομες υποθαλάσσιες έρευνες- γεωτρήσεις).
- Την έμπρακτη διεκδίκηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησιά- νησίδες- βραχονησίδες του Αιγαίου, σε εκτέλεση της προπαγανδιστικής καινοφανούς θεωρίας περί “γαλάζιας πατρίδας”, που επιχειρεί να αμφισβητήσει τουλάχιστον 152 νησιωτικά εδάφη της Ελλάδας στο Αιγαίο.
- Την νομική και εν συνεχεία έμπρακτη διεκδίκηση της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα κατοικημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελόριζο), που η Τουρκία ισχυρίζεται ότι πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν, αλλιώς πρέπει να “αφαιρεθούν” από την ελληνική επικράτεια!
- Την άρνηση της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας και ιδίως του άρθρου 121, που αφορά την ισοτιμία των θαλασσίων ζωνών των νησιών με τις αντίστοιχες των ηπειρωτικών αυτών. Χαρακτηριστική η υπογραφή με τη μη νόμιμη προσωρινή εξουσία της Λιβύης, του ανυπόστατου διεθνώς τουρκολιβυκού μνημονίου για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών (Υφαλ./ΑΟΖ), με πλήρη παράκαμψη των νόμιμων δικαιωμάτων της Κρήτης, της Ρόδου και άλλων νησιών των Δωδεκανήσων.
- Την διακηρυγμένη νέα πολιτική εγκατάλειψης της προωθούμενης από τον ΟΗΕ Διζωνικής/Δικοινοτικής Ομοσπονδίας για επανένωση της Κύπρου και τη διακήρυξη ότι πλέον η Τουρκία και οι αχυράνθρωποι της λεγόμενης “ΤΔΒΚ” (κατεχόμενων), αποδέχονται μόνο συζήτηση για δύο ισότιμα “ανεξάρτητα” κράτη στην Κύπρο! Δηλαδή η προβολή, πλέον, της νομιμοποίησης της κατοχής, μετά από 48 χρόνια επιβολής διά της βίας, και αντίστοιχης υπονόμευσης των διεξαγόμενων διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ! Εν τω μεταξύ, προωθήθηκε πέρυσι η παράνομη ενσωμάτωση των Βαρωσίων (Αμμοχώστου) στην τουρκοκρατούμενη ζώνη! Ο κατάλογος των επιθετικών και διεθνώς παράνομων τουρκικών ενεργειών δεν έχει τέλος…
Απέναντι στην ενορχηστρωμένη αυτή τουρκική προπαγάνδα, που ακολουθείται από συγκεκριμένες πράξεις, η Ελλάδα και η Κύπρος προσπαθούν να αντιδράσουν ως νομιμόφρονες και πολιτισμένες, ειρηνόφιλες χώρες, εφαρμόζοντας μεθόδους επίλυσης διεθνών διαφορών που προβλέπει ο Χάρτης του ΟΗΕ και οι λοιποί θεσμοί της Διεθνούς Οργάνωσης: Διαπραγματεύσεις, διάλογος, μεσολάβηση διεθνών φορέων, δικαστική διευθέτηση κλπ. Το επίπεδο των ελληνικών-κυπριακών απαντήσεων, ενημερώσεων, ακολουθεί συνήθως τη διπλωματική οδό και τη δεοντολογία και απευθύνεται προς τις συμμαχικές χώρες (ΝΑΤΟ και διμερείς σχέσεις) και βέβαια προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Στους χώρους αυτούς είτε η συμμετοχή και της ίδιας της Τουρκίας ή το (εικαζόμενο) στρατηγικό και οικονομικό βάρος της και τα επενδεδυμένα συμφέροντα των χωρών αυτών, λειτουργούν ως παραμορφωτικοί φακοί, ώστε να συρρικνώσουν έως εξαφανίσουν οποιαδήποτε δυσμενή πρακτική επίπτωση για την εικόνα της Τουρκίας, καθώς, βέβαια, κάθε χώρα έχει τις δικές της προτεραιότητες και ιεραρχήσεις. Άλλωστε, η ηθική και το δίκαιο συνήθως δεν επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις των κρατών…
Υπό το πρίσμα αυτής της κυνικής- συμφεροντολογικής λειτουργίας του διεθνούς περιβάλλοντος, η Ελλάδα προχώρησε πρόσφατα (μετά από μακρά περίοδο απραξίας λόγω κυρίως της χρεοκοπίας της χώρας), στην ανανέωση των εξοπλισμών της, καθώς και σε διπλωματικές και συναφείς πρωτοβουλίες για την αμυντική και ενεργειακή σύμπραξη με χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ και άλλες της Ανατολικής Μεσογείου. Η κορύφωση όμως του τουρκικού αναθεωρητισμού και των προκλήσεων, που λαμβάνουν και τη μορφή διπλωματικού “πολέμου”, επιβάλλει τη δραστική αύξηση της ελληνικής και κυπριακής ενημέρωσης για την αλήθεια στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου που, πράγματι, ευνοούν και δικαιώνουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό πρέπει να γίνει πολύ πιο συστηματικά και χωρίς τις διπλωματικές “κομψότητες” που εχρησιμοποιούντο μέχρι σήμερα, γιατί, από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, η πολεμοκαπηλεία και η εχθρική ρητορεία έχει λάβει απίστευτες διαστάσεις. Η επικοινωνιακή ενεργοποίηση της Ελλάδας πρέπει να αφορά και το εσωτερικό της χώρας μας, με τη χρήση του κρατικού μηχανισμού και των ΜΜΕ, ώστε να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός το δίκαιο που χαρακτηρίζει τις εθνικές μας θέσεις και το αντίστοιχο μέγεθος της τουρκικής παρανομίας, θρασύτητας και απειλής! Πρέπει να χαλυβδωθεί το εθνικό μας φρόνημα ως κοινωνίας και η κατανόηση του κινδύνου από τους λεονταρισμούς της Τουρκίας, που δυστυχώς συνοδεύονται από τεράστιους εξοπλισμούς, που έχουν ανατρέψει σε βάρος μας την ισορροπία ισχύος, δίνοντας στην Τουρκία τη δυνατότητα να εκβιάζει για υποχωρήσεις τον Ελληνισμό και να προωθεί την “δορυφοροποίηση” της Ελλάδος και της Κύπρου από τον τουρκικό επεκτατισμό και μιλιταρισμό. Το θέμα αγγίζει και τη νεολαία μας, η οποία πρέπει και στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να διδαχθεί στοιχειώδη ζητήματα της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της πατρίδας μας, ιδίως δε τα συνοριακά ζητήματα και το Δίκαιο της θάλασσας. Παρέλκει δε να τονίσω ότι η αντιφατική πολιτική που ακολουθείται, παρά τις πάμπολλες αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος, για διάλογο, διερευνητικές επαφές ή διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, αποδυναμώνει το μήνυμα απειλής και κινδύνου που πρέπει να εκπέμπει ο ελληνισμός, στην Ελλάδα και την Κύπρο, προς τους συμμάχους, εταίρους και τη διεθνή κοινότητα, λόγω του τουρκικού επεκτατισμού, παρανομίας και μεγαλομανίας, που κλείνει σύντομα 50 χρόνια (από το 1973), αλλά αποτελεί μία οδυνηρή πραγματικότητα ήδη από την επαύριο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης (1923).
*Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, Τομεάρχης Διαπεριφερειακών Συνεργασιών, Μον. Λέκτορας Νομικής Σχολή ΑΠΘ
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
