της Έλενας Χελβατζόγλου
Η οπαδική βία έρχεται για ακόμη μία φορά στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά με αφορμή το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του 19χρονου Άλκη από τη Θεσσαλονίκη, από οργανωμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Το SPEAKNEWS μίλησε με ειδικούς όσον αφορά τη νομική πλευρά του συμβάντος σχετικά με το τι προβλέπει ο νόμος για παρόμοια περιστατικά. Ο Κοσμάς Μήτσιος, μέλος της δικηγορικής εταιρείας αθλητικού δικαίου 14SportsLaw και ο Θάνος Τσιαλίκης, εταίρος της δικηγορικής εταιρείας PNT Law Firm απάντησαν σε ερωτήσεις αναφορικά με το νομοθετικό πλαίσιο της οπαδικής βίας.
Τι προβλέπει ο νόμος για τους δράστες της δολοφονίας του Άλκη;
Αρχικά οφείλει να τονιστεί πως είναι δύσκολο να έχει κάποιος ξεκάθαρη εικόνα χωρίς πρόσβαση στην δικογραφία. Επομένως, η όποια κρίση γίνει, βασίζεται στις διαρροές στον τύπο σχετικά με την υπόθεση. Οι βασικές κατηγορίες, λοιπόν στους δράστες θα βασίζονται στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση (όσον αφορά την περίπτωση του 19χρονου Άλκη Καμπανού) καθώς και σε απόπειρες ανθρωποκτονίας σχετικά με τους άλλους δύο φίλους του. Επιπλέον, οφείλει να τύχει εφαρμογής και το άρθρο σχετικά με την συμπλοκή όπως αυτό περιγράφεται στον Ποινικό Κώδικα. Σε δεύτερο επίπεδο θα εφαρμοστούν επίσης οι διατάξεις για την οπλοκατοχή και οπλοχρησία καθώς και οι επιβαρυντικές περιστάσεις για την αθλητική βία όπως περιγράφονται στον αθλητικό νόμο.
Το νομοθετικό πλαίσιο για την αθλητική βία εφαρμόζεται από την πολιτεία; Υπάρχουν κενά και «παράθυρα» προς εκμετάλλευση;
Το πρόβλημα της οπαδικής βίας στην Ελλάδα έχει δύο πυλώνες πάνω στους οποίους συντηρείται και γιγαντώνεται. Ο ένας είναι η θεσμική/νομοθετική (μη) αντιμετώπισή του και ο άλλος η πρακτική μεταχείριση του προβλήματος τόσο σε επίπεδο δικαστικό όσο και καθημερινό π.χ. από τις εκάστοτε διοργανώτριες αρχές, τις ΠΑΕ κ.ο.κ.
Ως προς τη θεσμική αντιμετώπιση, η εκάστοτε κυβέρνηση αναφέρει πως η επίλυση του ζητήματος της οπαδικής βίας αποτελεί βασική προτεραιότητά της, ιδιαίτερα μετά από διάφορα ατυχή περιστατικά που τυχόν λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια της θητείας της. Γίνονται επομένως εξαγγελίες, δημιουργούνται διάφορες επιτροπές και λαμβάνονται έκτακτα μέτρα. Όλα αυτά σύντομα πέφτουν στο κενό καθώς δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο, δεν έχουν καθοριστεί συγκεκριμένοι στόχοι και τα όποια μέτρα λαμβάνονται είναι πρόχειρα και αναποτελεσματικά. Μια εκ των βασικών αιτιών για αυτήν την αναποτελεσματικότητα είναι σίγουρα και το γεγονός πως τα άτομα που καλούνται να δώσουν λύση στο υπάρχον πρόβλημα, είναι άτομα που δεν έχουν την απαραίτητη επαφή με τον χώρο του αθλητισμού και επομένως δεν έχουν ουσιαστική εικόνα τόσο για το ίδιο το πρόβλημα όσο και για τις ρίζες αυτού. Άρα και οι όποιες προτάσεις κατατίθενται είναι στο επίπεδο του θεωρητικού χωρίς πρακτικό αντίκρισμα και αποτέλεσμα. Επομένως, η πολιτεία αδυνατεί να παρουσιάσει ένα ολιστικό σχέδιο για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας το οποίο να περιλαμβάνει ολοκληρωμένη νομοθέτηση και μέτρα προς ορισμένη κατεύθυνση.
Εν συνεχεία των ανωτέρω, περνάμε στην πρακτική αντιμετώπιση της όποιας βίας προκύπτει γύρω από τον αθλητισμό. Ελλείψει ενός εθνικού σχεδίου κατά του χουλιγκανισμού, ο όποιος περιορισμός μπορεί να προκύψει επαφίεται στην δραστηριότητα και αποτελεσματικότητα των δικαστικών αρχών. Προφανώς, το να τραυματίσει κάποιος έναν τρίτο με μαχαίρι ή ακόμα χειρότερα να αφαιρέσει την ζωή του με δρεπάνι είναι μια ενέργεια παράνομη χωρίς να χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο που να το ορίζει αυτό.
Όμως, εκεί εμφανίζονται οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης αλλά και της ελληνικής κοινωνίας ευρύτερα. Το όποιο δικαστήριο έχει να αντιμετωπίσει μεταξύ άλλων την αδιαφορία των εκάστοτε συλλόγων να συνεργαστούν για την ταυτοποίηση και διαλεύκανση της όποιας υπόθεσης προκύπτει, την αδυναμία της ελληνικής αστυνομίας να δράσει καθοριστικά και δυναμικά σε κάθε τυχόν περιστατικό, την έλλειψη μέτρων από την εκάστοτε κυβέρνηση ως προς το ζήτημα του χουλιγκανισμού κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, είναι διαφορετικό να δικάζεται ο δράστης για ένα μεμονωμένο περιστατικό (π.χ. μια συγκεκριμένη σωματική βλάβη) από το να δικάζεται ο ίδιος δράστης σαν ένας σεσημασμένος κακοποιός για το σύνολο (ή έστω μέρος) της εν γένει παραβατικής του συμπεριφοράς.
Εάν στα ανωτέρω συμπεριλάβει κάποιος και την εξέχουσα αργοπορία των ελληνικών δικαστηρίων στο να δικάσουν μια υπόθεση, τότε έχουμε το μείγμα που συνθέτει το περιβάλλον γύρω από το οποίο ευδοκιμεί και γιγαντώνεται η οπαδική βία στην Ελλάδα. Ο κάθε παραβατικός κρύβεται απρόσωπα πίσω από την μάζα, εκμεταλλεύεται την ανωνυμία της νύχτας και της κουκούλας, παρασιτεί στα γρανάζια και στην δυσλειτουργία της ελληνικής πολιτείας και με την ανοχή της τελευταίας σταδιοδρομεί στους εγκληματικούς κύκλους που λυμαίνονται τον χώρο του αθλητισμού.
Οι συνεχείς αλλαγές στους νόμους για την αθλητική βία, επηρεάζουν την αποτελεσματικότητά τους;
Το πρόβλημα δεν είναι οι συνεχείς αλλαγές στο νομικό πλαίσιο γύρω από την οπαδική βία. Το πρόβλημα έγκειται στην προχειρότητα αυτών των αλλαγών και στην έλλειψη ενός ολιστικού πλάνου σχετικά με τον χουλιγκανισμό στην Ελλάδα. Εξίσου σημαντικό είναι και το ζήτημα της εφαρμογής κάθε προτεινόμενης αλλαγής καθώς και της συνεργασίας των επιμέρους πλευρών προκειμένου το ζήτημα της βίας να περιοριστεί δραστικά.
Υπάρχει νομικό πλαίσιο για την λειτουργία των συνδέσμων;
Η λειτουργία των συνδέσμων Φιλάθλων καθορίζεται από το Νόμο 4326/2015. Σύμφωνα με αυτόν κάθε ομάδα μπορεί να έχει μόνο μία Λέσχη Φιλάθλων, την οποία έχει δικαίωμα να συστήσει το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο, καθώς επίσης, μετά από έγγραφη συναίνεση αυτού, η Αθλητική Ανώνυμη Εταιρεία (άρθρα 64 επ. Ν. 2725/1999). Κάθε Λέσχη μπορεί να ιδρύσει και να διατηρεί, με απόφαση του αρμοδίου οργάνου της, ένα ή περισσότερα κατά τόπους παραρτήματα, εφόσον αυτή η δυνατότητα προβλέπεται ρητά στο καταστατικό της. Είναι όμως υποχρεωτικός ο ορισμός υπευθύνου του παραρτήματος, ο οποίος πρέπει να είναι μέλος της Λέσχης και να έχει ηλικία τουλάχιστον 18 ετών.
Το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα μπορεί να ανακαλέσει ή να μην ανανεώσει την άδεια της «Λέσχης», εάν από τη λειτουργία του γραφείου ή του εντευκτηρίου προκύπτει σοβαρή όχληση των περιοίκων ή διαπιστώνονται εν γένει παραβάσεις της κοινής νομοθεσίας, προβαίνει δε σε σφράγιση κάθε χώρου που στεγάζει τα ανωτέρω κατά τα προβλεπόμενα. Λέσχη που στεγάζεται σε μισθωμένο ακίνητο ή προβαίνει σε μίσθωση ακινήτου, υποχρεούται να διαθέτει βεβαίωση (παρ. 4 του άρθρου 3 του Ν. 4326/2015), η οποία έχει ισχύ ενός έτους από τη χορήγηση της και υποχρεωτικά κοινοποιείται από τη Λέσχη στο Αστυνομικό Τμήμα του τόπου εγκατάστασης της.
Μέλος Λέσχης μπορεί να εγγραφεί όποιος έχει μόνιμη κατοικία ή σταθερή διαμονή στην Ελλάδα, έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του ή τουλάχιστον το 16ο με έγγραφη συναίνεση του γονέα που ασκεί την επιμέλεια του ανηλίκου και δεν συντρέχει στο πρόσωπο του κάποιο από τα κωλύματα των περ. β΄, γ΄, δ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Ν. 2725/1999 και του άρθρου 1 του Ν. 4326/2015 ως ισχύουν.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
