της Δρ.Άννας Κωνσταντινίδου*
Η Ρωσία είναι γνωστό ότι διατηρεί τόσο επενδυτικές δραστηριότητες στο τουρκικό κράτος και μάλιστα στρατηγικής σημασίας, όσο και, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι κράτος – μέλος της Συμμαχίας, είναι προμηθευτής της τελευταίας των πυραύλων S400. Είναι αναμφισβήτητο δε, ότι η Τουρκία χρησιμοποιείται στη διπλωματική διελκυστίνδα ΗΠΑ και Ρωσίας.
Από την άλλη η Ουκρανία είναι ένα Κράτος που και αυτό έχει πολύ στενές σχέσεις με την τουρκική πλευρά, και μάλιστα το τουρκικό κράτος την προμηθεύει με οπλισμό, καθώς είναι γνωστή η τελευταία αγορά σε drones, των γνωστών Bayraktar, τα οποία χρησιμοποιούνται και τώρα κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ενώ συγχρόνως ο κ. Ζελένσκι θεωρεί τον Τούρκο Πρόεδρο έναν στενό φίλο.
Στη βάση των δύο παραπάνω πραγματικών περιστατικών, όπως υφίσταται ο όρος στη Νομική Επιστήμη, και τα δύο αυτά Κράτη που εμπλέκονται σε σύγκρουση έχουν άμεση και αναμφισβήτητα στενή σχέση με ένα αντίπαλο Κράτος προς εμάς(άλλωστε ο κ. Ερντογάν μάς χαρακτήρισε ως εχθρικό κράτος). Και το ερώτημα είναι, πώς οφείλουμε να διαχειριστούμε τα επόμενα βήματά μας και αν οι μέχρι τώρα πρωτοβουλίες που λάβαμε ως χώρα, είναι ικανές να μας προσδώσουν καρπούς στη διπλωματική φαρέτρα που θα χρησιμοποιήσουμε για τα εθνικά μας θέματα, ήτοι Αιγαίο και Κύπρο;
Αρχικά να πούμε ή μάλλον οφείλουμε να το ξαναπούμε, ότι σε οποιαδήποτε παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου στεκόμαστε απέναντι με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο διαθέτουμε. Όχι, απλά με διακοινώσεις “συμπάθειας”, αλλά με ενεργή συμμετοχή καταδίκης, όπως είναι λχ. οι κυρώσεις. Αυτά που έγραψα είναι αναμφισβήτητα.
Πάμε τώρα στα πιο ειδικά θέματα. Και αυτά έχουν να κάνουν, ότι εμείς ως Ελλάδα πρέπει να αξιολογούμε κάθε φορά με απόλυτη ηρεμία τους εμπλεκόμενους φορείς. Φυσικά, η Ρωσία δεν είναι απλά ότι διέπραξε ένα ατόπημα διπλωματικής υφής, αλλά καταπάτησε το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο!!!! Μπήκε σε ένα άλλο κράτος. Και δεν μιλάμε φυσικά για το πώς μπορεί να ερμηνευτεί η αναγνώριση του Ντονμπάς (άλλωστε όλο αυτόν τον καιρό είπαμε πώς χρησιμοποίησε και πού αποσκοπούσε η μονομερή αναγνώριση), αλλά ότι κινήθηκε και σε περιοχές που δεν ήταν σε καθεστώς αμφισβήτησης, αλλά σε έδαφος κυριαρχίας ενός κράτους!!! ….
Και να πούμε και κάτι, η Τουρκία το 1974 έκανε εισβολή σε κυρίαρχο κράτος, την Κύπρο, δηλαδή κατέλυσε την κυριαρχία ενός κρατικού μορφώματος!!!! …. Η Ρωσία από την άλλη, αναγνώρισε μονομερώς την αυτονομία σε μία υπό αμφισβήτηση γεωγραφική περιοχή, όπως η Συμφωνία του Μινσκ ΙΙ νομικά “υποδείκνυε” για το Ντονμπάς… Το Ντονμπάς έχει ανάλογα χαρακτηριστικά με το Ναγκόρνο Καραμπάχ… Φυσικά και είναι παράνομο που η Ρωσία αναγνώρισε μονομερώς τη διαφιλονικούμενη περιοχή, όμως ΔΕΝ ΕΧΕΙ σε καμία άποψη τα νομικά και κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά με την Κύπρο… Στην Κύπρο υπήρξε κατάλυση ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΤΆΛΥΣΗ ΕΘΝΙΚΉΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ!!!… ΤΈΛΟΣ…
Μετά την παρένθεση αυτή, για να ξέρουμε πού πατάμε, και να μην ακούμε, θα μου επιτρέψετε τη λέξη “δράκους”, πάμε και στα ειδικότερα που μας αφορούν…
Και θέτω ένα κατ’ουσίαν ρητορικό ερώτημα… Το ίδιο συμπεριφέρεται σε στρατηγικό επίπεδο (και στη λέξη στρατηγικό εννοούνται όλοι οι χειρισμοί που θα υιοθετηθούν από το Κράτος για την επίτευξη των σκοπών του) μία υπερδύναμη όπως είναι η Ρωσία, το ίδιο ένα Κράτος, όπως είναι η Ουκρανία; Η Ουκρανία, και κάθε δρων, που εξαιτίας, και θα πω ένα πολύ απλοϊκό παράδειγμα, των λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων ή ηγετών που είναι ανδρείκελα άλλων χωρών (η Ουκρανία μέχρι το 2014 ήταν φερέφωνο της Ρωσίας, και από το 2014 και μετά της Δύσης) αποζητούν προστάτες για να επιβιώσουν, εν αντιθέσει με τις χώρες που έχουν αναπτύξει αυτόνομα τον Οικονομικό Εθνικισμό τους και καθίστανται, ως εκ τούτου, οι ίδιες προστάτριες δυνάμεις.
Οπότε η Ουκρανία και κάθε χώρα με τα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά της Ουκρανίας είναι όχι μόνο ένας εύθραυστος παίχτης του Διεθνούς Συστήματος, αλλά λόγω της ευθραυστότητας αυτής, καθίσταται ένας αναξιόπιστος σύμμαχος που όποιος από το “μεγαλύτερο” ή το “μικρότερο” σε ισχύ προστάτη του δώσει στο παζάρι κάτι περισσότερο, θα πάει μαζί του…
Αντίθετα, η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία κτλ είναι τα κράτη αυτά που δημιουργούν το παιχνίδι, βάζοντας τα πιόνια στην σκακιέρα.Η Ελλάδα είναι ένα κράτος δυτικό, ένα κράτος νατοϊκό. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, και όπως είχα πει το Δεκέμβριο, όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε συναντηθεί με τον κ. Πούτιν και λίγο αργότερα (και στις 2 συναντήσεις που ακολούθησαν) με την συνάντηση των ΥπΕξ, κκ. Δένδια και Λαβρόφ, η Ρωσία όχι μόνο δεν αποζητά να βάλει την Ελλάδα στη διπλωματική διελκυστίνδα με τις ΗΠΑ, ώστε το κράτος μας να διαλέξει “στρατόπεδο” (!!!!), όπως γίνεται με την Τουρκία (η οποία ως αποδεικνύεται οι Δυνατοί την χρησιμοποιούν ως τον παζαρτζή και το κράτος που θα κάνει τη “βρώμικη δουλειά”), αλλά επειδή μας θεωρεί αξιόπιστο συνομιλητή, όπως ακριβώς η Ρωσία θεωρεί τη Γαλλία, μας θέλει για δίαυλο με τη Δύση…
Φυσικά και η Ελλάδα όφειλε να σταθεί με το Δίκαιο στην παρούσα σύγκρουση και φυσικά να συμβαδίσει με τις επιταγές των Διεθνών Θεσμικών Οργάνων που είναι μέλος… Όμως, δυστυχώς στην παρούσα στιγμή το κράτος μας φάνηκε βασιλικότερο του βασιλέως θα μου επιτρέψετε να πω, αφού δυστυχώς δεν απολαμβάνει στο διπλωματικό πεδίο τα ίδια κέρδη που απολαμβάνει αυτήν την στιγμή η Ουκρανία (!!!!) …
Αν δεν μπορούμε να δούμε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων και στεκόμαστε στο ποιος κάθε φορά ασκεί την εξουσία μας κι αν συγκρίνουμε τα λάθη του με αυτά που έφτιαξε η προηγούμενη ή πιο προηγούμενη κυβέρνηση, και τέλος πάντων, ποιος έχει το μεγαλύτερο ή μικρότερο λάθος, ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΛΑΘΟΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ, τότε θα μου επιτρέψετε να πω, ότι σκεφτόμαστε με κομματικές παρωπίδες και όχι με πατριωτική συνείδηση….
Μετά την Κρίση στον Έβρο, την Κρίση τον Αύγουστο του 2020, την απόλυτα προκλητική συμπεριφορά των Τούρκων σε Ελλάδα και Κύπρο, ο κύριος Μπορέλ, η κυρία Ούρσουλα, οι φίλοι μας οι Γερμανοί και όλα τα ωραία και μοιραία διορισμένα όργανα, πηγαινοέφερναν τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, χωρίς ΠΟΤΈ να επιβληθεί έστω και μία κύρωση εναντίον ενός Κράτους ΠΟΥ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΚΑΤΈΧΕΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΚΑΙ ΚΑΤ’ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΔΥΤΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!!!!
Εμείς έπρεπε να κάνουμε κάτι πολύ απλό… Θα ψηφίζαμε όλα τα μέτρα και όλες τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, ΜΟΝΟ ΑΝ στο τραπέζι έπεφτε από μέρους της ΕΕ , ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΣΤΙΓΜΉ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΟΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΊΑ.. Και είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι αν όλα τα μέλη στην ΕΕ δεν ψηφίσουν ομόφωνα, δεν υπάρχει η διάσταση της πλειοψηφίας για την επιβολή κυρώσεων.
Ήταν η ευκαιρία μας να πατήσουμε πόδι, ήταν η ευκαιρία μας να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία!!!!
Δεν το κάναμε, κι όχι μόνο δεν το κάναμε, αλλά στείλαμε και στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία… Εντάξει, οι Ουκρανοί και αισθανόμαστε πλήρη ευγνωμοσύνη για αυτό, έστειλαν το καλοκαίρι πυροσβέστες στις μεγάλες πυρκαγιές στην Εύβοια… Φυσικά και έπρεπε να σταθούμε δίπλα τους, πόσο δε μάλλον που ένα Κράτος κατέλυσε την κυριαρχία τους…. Όμως, έπρεπε να σταθούμε μόνο στο κομμάτι του Ανθρωπισμού, για όλους τους παραπάνω λόγους που εξήγησα… Να στείλουμε μόνο ανθρωπιστικό υλικό ….
Κι αν θέλαμε για πρώτη φορά να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τη Διπλωματική μας Ιστορία και να μην μας προλάβουν τα γεγονότα, όπως και σίγουρα θα μας προλάβουν, γιατί δεν αξιολογήσαμε τις συνέπειες των ενεργειών μας σε δεύτερο στάδιο, και εννοώ ότι η Ρωσία θα έχει πολύ συγκεκριμένη στάση απέναντί μας μετά το τέλος της ουκρανικής Κρίσης, ΟΦΕΙΛΑΜΕ να βάλουμε στο τραπέζι τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας…. Χάσαμε την ευκαιρία μας….
Και επειδή όλα τα λάθη κατά έναν κάποιο διορθώνονται, κι επειδή σε μία σύγκρουση με την Τουρκία όλοι θα είναι ισαποστάκηδες (και καλά γιατί και αυτή ανήκει στο ΝΑΤΟ), αύριο θα πρέπει να βάλουμε σε τροχιά γραμμής τη δημιουργία ενός ΤΑΜΕΙΟΥ ΕΝΌΠΛΩΝ ΔΥΝΆΜΕΩΝ, όπως αυτήν την στιγμή πράττει η Γερμανία….
Τι κάνει δηλαδή;;;;;; Επανασυστήνει το οικονομικό περιβάλλον της Εθνικής της Ασφάλειας….Δημιουργεί τον οικονομικό κουμπαρά και ως εκ τούτου τον θεσμικό φορέα που θα τρέχει τους εξοπλισμούς και οτιδήποτε κρίνει ότι άμεσα και χωρίς τη γραφειοκρατία του πολιτικού παράγοντα θα δημιουργεί τις συνθήκες που θα αφορούν αποδοτικότερες ΕΔ… Δηλαδή επί της ουσίας βγάζει την πολιτική απόφαση και παρέχει στις ΕΔ τη δυνατότητα να διαμορφώνουν μόνες τους τις συνθήκες που κρίνουν αυτές, ότι θα πρέπει να υπάρχουν αυτά τα μέσα, οι πόροι κτλ για την βέλτιστη απόδοσή τους….
Οπότε, καλό είναι αύριο να υιοθετήσουμε την ενέργεια αυτή της Γερμανίας, γιατί σε ανάλογη σύγκρουση με την Τουρκία, η Ούρσουλα και ο Μπορέλ θα πηγαινοφέρνουν τις κυρώσεις στο Θεσμό, καταδικάζοντας απερίφραστα με διακοινώσεις, ανακοινώσεις και κείμενα φιλοσοφίας τον αποτροπιασμό τους….
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
