Αφιέρωμα-Συνέντευξη Δημήτρης Ι. Μπρούχος
Γεννημένη στη Λευκωσία της Κύπρου, με καταγωγή των γονιών της από τα σημερινά κατεχόμενα , η Εύη Καπάταη, μια εκφραστική ερμηνεύτρια, που μετράει ήδη 30 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας και έχει στο ενεργητικό της μια αξιόλογη δισκογραφική παρουσία, ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές της στη γενέτειρά της, παρακολούθησε μαθήματα θεωρίας-σολφέζ στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου και μαθήματα φωνητικής μουσικής στην Κυπριακή Μουσική Ακαδημία. Ερχόμενη στην Ελλάδα, πήρε μαθήματα μονωδίας στο Κεντρικό Ωδείο του Κώστα Κλάββα και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η πρώτη της επαγγελματική επαφή με το τραγούδι, έγινε στο πλευρό του Γιώργου Μαρίνου ενώ συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες (Γιώργο Κατσαρό, Χρήστο Νικολόπουλο, Μίμη Πλέσσα, Τάκη Σούκα, Γιάννη Σπανό, Μάριο Τόκα, Κώστα Χατζή κ.ά.) και συμμετείχε σε πετυχημένα προγράμματα με γνωστούς, δημοφιλείς τραγουδιστές (Τόλη Βοσκόπουλο, Γλυκερία, Δάκη, Άγγελο και Στέλιο Διονυσίου, Γιάννη Ζουγανέλη, Αντώνη Καλογιάννη, Χάρρυ Κλυνν, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα , Κώστα Μακεδόνα, Δημήτρη Μπάση, Λάκη Παπαδόπουλο, Λάκη Χαλκιά κ.ά.).
Τέσσερα ολοκληρωμένα cd και πολλές συμμετοχές, ερμηνεύοντας τραγούδια των: Νίκου Βαξεβανέλλη, Σοφίας Βόσσου, Μάκη Γιαπράκα, Πάνου Καπίρη, Θανάση Καργίδη, Βασίλη Κελαϊδή, Στέφανου Κυπριώτη, Ανδρέα Νεοφυτίδη, Φίλιππου Νικολάου, Αντώνη Πετρίδη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Νεκτάριου Σφυράκη, Κωνσταντίνου Χριστοφόρου, Λευτέρη Χαψιάδη κ.ά., είναι η συγκομιδή της μέχρι σήμερα πορείας της στο ελληνικό τραγούδι. Τελευταίο δισκογραφικό της «αποτύπωμα», αποτελούν «ΤΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ ΤΟΥ ΜΙΜΗ ΠΛΕΣΣΑ», σε στίχους Κώστα Κινδύνη, Κώστα Πρετεντέρη, Σοφίας Φίλντιση κι ένα σε δημοτική κυπριακή ποίηση, με διευθυντή παραγωγής τον Δημήτρη Ι. Μπρούχο.
Κυρία Καπάταη, έχετε συνδέσει το όνομά σας στο τραγούδι, με «μεγάλες» συνεργασίες συνθετών αλλά και ερμηνευτών, οι οποίες υπήρξαν «σταθμοί» στην καλλιτεχνική σας πορεία. Τι αποκομίσατε από όλες αυτές;
Όλες αυτές οι συνεργασίες, μου έκτισαν μια διαχρονική καριέρα και μια παρακαταθήκη στην καλλιτεχνική μου ζωή. Με υπομονή και πολλή δουλειά, φρόντισα να δικαιώσω όλους αυτούς που με εμπιστεύτηκαν, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη μεγάλη εμπειρία του να «δουλεύεις» με φτασμένους δημιουργούς και με μεγάλα ονόματα συναδέλφων.
Ζείτε μόνιμα στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με την Κύπρο βέβαια πάντοτε να κυλάει στο αίμα σας. Ανήκετε στη «γενιά του πολέμου», όπως συνηθίζετε να λέτε, καθώς η οικογένειά σας προέρχεται από τα κατεχόμενα και ζήσατε όλη τη φρίκη του Ιουλίου του ’74. Πόσο σας επηρέασαν εκείνες οι εικόνες και πώς τις διαχειριστήκατε;
Ο πόλεμος έχει πόνο και δυσάρεστα συναισθήματα . Όλα αυτά τα συναισθήματα όμως, με ώθησαν να δουλέψω πολύ με τον εαυτό μου, για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Και δεν ξεχνώ ποτέ μα ποτέ, ότι η χώρα μου μέχρι σήμερα, 48 χρόνια μετά την Εισβολή, είναι «κατεχόμενη». Κάποιοι άλλοι, μπορεί να το ξέχασαν…
Η Θεσσαλονίκη, είναι η πόλη που σας αγκάλιασε από τα φοιτητικά σας ακόμα χρόνια, αρχικά στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., αργότερα παρακολουθώντας μαθήματα μονωδίας και σολφέζ στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, μέχρι την καθοριστική για την καριέρα σας, εμφάνισή σας στο 31ο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, το 1992. Πώς βιώσατε εκείνη την εμπειρία στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο (Παλαί ντε Σπορ);
Είχα την τιμή αλλά και την τύχη, να ερμηνεύσω το τραγούδι με τίτλο: «Δώσ’ μου την καρδιά μου πίσω», σε μουσική-ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του Ζακ Ιακωβίδη και στίχους της αξέχαστης Κικής Σεγδίτσα. Η Θεσσαλονίκη για κάποιο λόγο ήταν πάντα μέσα στην καρδιά μου και στον επαγγελματικό μου ορίζοντα και η εμφάνισή μου στο Φεστιβάλ, ήρθε σαν …δώρο. Το τραγούδι διακρίθηκε και δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη και την ανταπόκριση του κόσμου…
Το τραγούδι αποτελεί για σας απλώς ένα μέσο έκφρασης ή και κάτι περισσότερο;
Με βοήθησε να εκφράσω τα συναισθήματά μου, να επικοινωνώ καλύτερα με τους ανθρώπους και συγχρόνως να δοκιμάζω τον εαυτό μου στα εύκολα και στα δύσκολα. Πέρασα από όλα τα είδη του τραγουδιού ως επαγγελματίας, ζώντας από την ιδιότητά μου, για να καταλήξω ότι το αληθινό τραγούδι, είναι τελικά αυτό που αντιπροσωπεύει τον κόσμο…
Ποιές από τις συνεργασίες σας, θεωρείτε ότι σας «καθόρισαν»;
Όλες μου οι συνεργασίες δίπλα στους μεγάλους συνθέτες και φυσικά δίπλα στον παραγωγό μου, τον ο καταξιωμένο ποιητή Δημήτρη Μπρούχο, ο οποίος ουσιαστικά διεύρυνε τους καλλιτεχνικούς μου ορίζοντες και με «έβαλε» σε άλλους μουσικούς δρόμους .
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας, τι θα ήταν αυτό;
Τα παιδικά μου χρόνια… Και ταυτόχρονα τα παιδικά χρόνια όλων των παιδιών της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κύπρου, που από την πιο τρυφερή τους ηλικία γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου, το θάνατο, την ορφάνια, την απώλεια, τον ξεριζωμό. Όλα όσα μας στιγμάτισαν και υποβόσκουν μέχρι σήμερα σαν αποτρόπαιες εικόνες. Επίσης θα ήθελα να μάθω να «διεκδικώ» περισσότερο, καθώς ο χώρος της τέχνης είναι πολύ σκληρός.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Αποφεύγω να κάνω «σχέδια». Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια με την πανδημία, που ο χώρος μας και ο πολιτισμός γενικότερα έχει πληγεί περισσότερο, πορεύομαι διερευνώντας την «επόμενη μέρα» και φροντίζω την υγεία μου και το ηθικό μου.
Σήμερα, η Εύη Καπάταη συνεχίζει να ενισχύει με την παρουσία της Φιλανθρωπικές Εκδηλώσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό («Κάνε μια Ευχή», «Ραδιομαραθώνιους», «Σπίτι της Κύπρου», «Ύπατη Αρμοστεία» (Λονδίνο), «Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών», «Βρετανικό Κοινοβούλιο», «Κόκκινη Πλατεία Μόσχας» κ. α.), έχοντας σαν «προίκα» στο βιογραφικό της, τις επανειλημμένες εμφανίσεις της στο ΗΡΩΔΕΙΟ, στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ και σε άλλους χώρους πολιτισμού.
Το 2012, εξάλλου, ο Πρόεδρος της Κύπρου, την ονόμασε Πρέσβειρα Τουρισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με αυτή την ιδιότητα, συνέβαλε στο μέτρο της, στην προώθηση των σχέσεων κατανόησης και φιλίας μέσω του Τουρισμού και του Πολιτισμού, ανάμεσα στους λαούς του κόσμου.
Άραγε υπάρχει πιο σημαντική διάκριση από μια τέτοια αναγνώριση;…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.