Ο Θοδωρής Βουτσικάκης είναι από τους τραγουδιστές της νέας γενιάς που έχουν ξεχωρίσει, για τη φωνή του, την παρουσία του, τα τραγούδια, τα albums και τις εμφανίσεις του. Δεν είναι τυχαίο ότι μετράει ήδη συνεργασίες με σημαντικά ονόματα όπως η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Nicola Piovani που τον έχουν εμπιστευτεί για να ερμηνεύσει τα τραγούδια τους, ενώ έχει ήδη κάνει το πέρασμα και στο μουσικό θέατρο δίπλα σε ονοματα όπως ο Γιάννης Κακλέας και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Με αφορμή το musical «Moby Dick» στο οποίο πρωταγωνιστεί, μίλησε στο SPEAKNEWS και τον Περικλή Βλάχο για την παράσταση, για την επιστροφή του στο studio με καινούρια τραγούδια, τα ακούσματά που τον επηρέασαν και τους σπουδαίους καλλιτέχνες με τους οποίους είχε την τύχη να συνεργαστεί, ενώ σχολιάζει το πώς επηρεάζει τους καλλιτέχνες η δύσκολη περίοδος που διανύουμε, και πως το ελληνικό τραγούδι αντέχει παρά τις αντιξοότητες.
Κύριε Βουτσικάκη,
Αυτές τις μέρες πρωταγωνιστείτε στο μιούζικαλ «Moby Dick» των Δημήτρη Παπαδημητρίου και Γιάννη Κακλέα. Μιλήστε μας για την παράσταση.
Είναι μια περιπέτεια, μια εμπειρία έντονη. Το φιλοσοφικό παραμύθι του Χέρμαν Μέλβιλ έγινε ταξίδι στη μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου παρέα με πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους. Ένα εργαστήρι ιδεών μας έλεγε ο Γιάννης Κακλέας στις πρόβες, και δεν είχε άδικο, γιατί βοήθησε με τον τρόπο του να συμβεί. Πιστεύω πως ο “Moby Dick” είναι μια σπάνια παράσταση για τα ελληνικά δεδομένα και νιώθω τυχερός που είμαι κομμάτι της.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχετε σε μιούζικαλ. Η ενασχόλησή σας με το μουσικό Θέατρο ήταν στις επιδιώξεις σας, ή είναι κάτι που προέκυψε;
Με γοήτευσε από νωρίς το μουσικό θέατρο. Είναι ένας άλλος κόσμος από αυτόν του τραγουδιού. Αυτό που συμπίπτει και με ενδιαφέρει πολύ στα έργα που συμμετέχω, είναι η επικοινωνία με τους δημιουργούς. Το χτίσιμο του ρόλου παρέα με τον συνθέτη, μου ανοίγει δρόμους, ερμηνευτικά.
Υπάρχει πιθανότητα στο μέλλον να σας δούμε και σε ρόλο που να μην απαιτεί τραγούδι;
Αυτή την ώρα δεν μπορώ να με φανταστώ σε τέτοιο ρόλο. Ίσως θα δοκίμαζα τον κινηματογράφο πιο εύκολα και αυτό γιατί είναι από τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου.
Πότε αντιληφθήκατε ότι έχετε καλή φωνή, ότι αρέσει στον κόσμο να σας ακούει να τραγουδάτε, και αντίστοιχα πως αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το τραγούδι επαγγελματικά;
Όσο περνάν τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι το τραγούδι με διάλεξε και όχι το αντίθετο. Όταν ήμουν φοιτητής στη Νομική σκεφτόμουν πολλά σενάρια επιλογών για το μέλλον, και μάλιστα για κάποιο διάστημα ζούσα με το δίλημμα μου. Τώρα όμως έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν υπήρχε κανένα δίλημμα, απλά ανησυχία για μια επιλογή που θα χρειαζόταν πραγματική αφοσίωση. Η μουσική πάντα με συγκινούσε και είναι η σίγουρη έξοδος διαφυγής μου από όλα όσα με πιέζουν, με αγχώνουν ή με κάνουν να νιώθω ανοίκεια. Αυτό το ένιωθα, έστω και από ένστικτο, από παιδί και βρήκα μέσα από το τραγούδι τον δρόμο μου, να εκφράζομαι και να νιώθω με έναν τρόπο πολύ προσωπικό. Καταλάβαινα την επιδοκιμασία από το περιβάλλον μου σε σχέση με τη φωνή μου ή με την καλλιτεχνική μου φύση αλλά η επαγγελματική επιλογή οφείλεται καθαρά στην ανάγκη μου να ζήσω κοντά στη σκηνή.
Ποιοι ερμηνευτές αποτελούν τα τραγουδιστικά σας πρότυπα;
Δεν είχα ποτέ τραγουδιστικά πρότυπα. Υπάρχουν φωνές που αγαπώ πολύ αλλά περισσότερο ως έμπνευση, όχι ως πρότυπα. Η Αλεξίου, η Hiouston και η Νταντωνάκη είναι αυτές τις μέρες συνέχεια στα ακουστικά μου.
Μέσα σε λίγα χρόνια, έχετε συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως Νικολακοπούλου, Piovani, Ξαρχάκος, Ξυδάκης, Λεοντής κ.α. Τι σημαίνουν συνεργασίες με καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς για έναν νέο τραγουδιστή;
Σημαίνουν εμπιστοσύνη. Το καλωσόρισμα αυτών των ανθρώπων στα πρώτα μου βήματα είναι συγκινητικό και σπουδαίο.
Σας λείπει το Studio; Πότε αναμένεται η επιστροφή σας στη δισκογραφία;
Με το που τελειώσουν οι παραστάσεις του “Moby Dick”, ξαναμπαίνω στούντιο. Ετοιμάζουμε τα καινούργια μας τραγούδια με τη Λίνα Νικολακοπούλου. Έχω ξανά αυτή την αγωνία, την αγωνία να βάλω στη ζωή μου καινούργια τραγούδια με τα οποία θα συνδεθώ. Όταν συμβαίνει αυτό, συντονίζομαι ακαριαία.
Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα και για τον πολιτισμό, και ιδίως για τους καλλιτέχνες που ζουν από τις ζωντανές εμφανίσεις. Πως παραμένει δραστήριος και δημιουργικός ένας τραγουδιστής όταν κλείνουν οι σκηνές και δεν επιτρέπονται οι συναθροίσεις;
Δύσκολα χρόνια για όλους μας. Ξυπνήσαν φόβοι που δεν είχαμε νιώσει, χάθηκαν άνθρωποι, μάθαμε να ζούμε με νέα δεδομένα. Συναντάμε φίλους μας και σκεφτόμαστε πια αν θα αγκαλιαστούμε. Αν δεν είναι αυτό κόντρα στην ανθρώπινη φύση, τότε τι είναι; Όπως συμβαίνει πάντα, ο πολιτισμός είναι μεγάλο θύμα της κρίσης. Η πανδημία αλλά και ορισμένες αποφάσεις που πάρθηκαν σε σχέση με τα μέτρα, μας αποδεκάτισαν. Προσπάθησα να είμαι δημιουργικός, να βρω τρόπους να γίνω πιο βαθύς και ουσιαστικός σε αυτά που θέλω να πω, να τραγουδήσω. Υπήρξαν στιγμές που στέγνωσα μέσα μου. Πρωτόγνωρο. Αλλά αυτές οι στιγμές είναι που σε οδηγούν να πας πιο βαθιά, κι άλλο, όσο αντέχεις. Τα καινούργια τραγούδια που ετοιμάζω, η επιτυχία της παράστασης «Στην Οδό Φρυνίχου» με τη Λίνα στο θέατρο Τέχνης αλλά και η συμμετοχή μου στο “Moby Dick” είναι σημαντικοί φάροι σε αυτή την τόσο απαιτητική περίοδο.
Το ελληνικό τραγούδι διαχρονικά είχε πλούσια παραγωγή και σε ποσότητα και σε ποιότητα, ποια είναι όμως η εικόνα του σήμερα; Γράφονται τραγούδια που θα μείνουν κλασσικά;
Πιστεύω πως το ελληνικό τραγούδι δύσκολα θα στερέψει. Είναι ίσως το duende του λαού μας που αποζητάει να εκφραστεί μέσα από αυτό και για αυτό το λόγο τραγούδια ωραία γράφονται και θα γράφονται. Το αν θα μείνουν κλασικά, εξαρτάται από πολλά. Τα τελευταία χρόνια η φάση της δισκογραφίας είναι αποθαρρυντική. Που είναι οι χώροι που αγαπούν, ή να το πω καλύτερα βοηθούν ουσιαστικά την παραγωγή του ελληνικού τραγουδιού; Στα περισσότερα ραδιόφωνα επίσης η κατάσταση είναι συγκεκριμένη και όταν τα πράγματα συγκεκριμενοποιούνται, η έμπνευση στενεύει. Όλα αυτά τα λέω γιατί προσπαθεί ένας καλλιτέχνης να είναι συνεπής στη δημιουργία και την ποιότητα των επιλογών του αλλά το αγώνισμα είναι δύσκολο. Είμαι αισιόδοξος γιατί ξεχωρίζουν μέσα στο μούδιασμα αξιόλογοι καλλιτέχνες και έργα, αλλά νιώθω ότι λείπει ένα σαρωτικό «ρεύμα».
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
