του Περικλή Στέλλα
Είναι νόμος στην ζωή. Εκείνος που ρισκάρει, που πιστεύει, που δεν διστάζει σχεδόν πάντα στατιστικά θριαμβεύει. Εκείνος που επιχειρεί και βγαίνει από τις ράγες πάντα έχει περισσότερες πιθανότητες δικαίωσης. Ο Πέδρο Μαρτινς είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές που έχουν έρθει στην Ελλάδα. Είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Όχι σε έναν τομέα, αλλά σε όλους. Ο πιο ειλικρινής, ο πιο σοβαρός, ο πιο συνεπής, ο πιο εργατικός, ο πιο ηθικός, ο πλέον αξιοπρεπής.
Όπως όλοι οι άνθρωποι όμως, έτσι και αυτός έχει αδυναμίες. Είναι βαθιά συντηρητικός. Πολύ σπάνια , έως ποτέ, ξεφεύγει από την…πεπατημένη. Ακολουθεί σταθερό πλάνο, συγκεκριμένη στρατηγική στην διάρκεια ενός αγώνα και μένει πιστός στις επιλογές του, τις οποίες σπάνια αλλάζει. Είχε για παράδειγμα τον Μασούρα να σέρνεται επι 90 λεπτά και τον άφηνε μέσα.
Απλά ένα παράδειγμα. Ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές που πέρασαν ποτέ από την Ελλάδα και που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ο αγαπημένος μου φίλος Πολωνός Γιάτσεκ Γκμοχ. Ιδανικός σε όλα. Η αδυναμία του η μεγάλη όμως ήταν το κοουτσάρισμα στην διάρκεια του αγώνα. Το ίδιο και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αντίθετα ο Άγγελος Αναστασιάδης έπαιζε για πλάκα τους αντιπάλους προπονητές, στο κοουτσάρισμα. Τους έδενε κόμπο και σε πολλές περιπτώσεις, τους ξεφτίλιζε. Αλλά εκείνος είχε αδυναμίες σε όλα τα υπόλοιπα.
Ο Ρασβάν Λουτσέσκου είναι ο προπονητής που δεν διστάζει ποτέ του να ρισκάρει. Που το πιστεύει και το πολεμάει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Στον αγώνα ρεβάνς του Καραϊσκάκη το ρίσκο νίκησε κατά κράτος τον συντηρητισμό.
Ο Λουτσέσκου έκανε περισσότερες από δέκα αλλαγές και σε πρόσωπα και σε τακτική ρισκάροντας τα πάντα. Έχει μία ικανότητα που την μεταδίδει φυσικά και στους παίκτες, αλλά επιτρέψτε μου να υποστηρίξω πως την ίδια στιγμή την μεταδίδει και στους αντιπάλους. Κάτι σαν…Λερναία Υδρα. Τον αντιμετωπίζεις σε μία επιλογή παίκτη και την επόμενη στιγμή εκείνος σκέφτεται κάτι καινούργιο. Και ο Λουτσέσκου στην διάρκεια της φετινής χρονιάς απέδειξε ότι όταν κάποιος(που είναι ικανός φυσικά) τολμάει, ρισκάρει και μάχεται σκληρά, σχεδόν πάντα δικαιώνεται.
Η συμμετοχή του Ρουμάνου στην πρόκριση του ΠΑΟΚ είναι τεράστια. Και κάτι ακόμη. Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα, έδειξε ότι έχει κερδίσει όλους τους παίκτες του. Οι αγκαλιές και τα φιλιά όλων των παικτών με τον Ρουμάνο το απέδειξαν. Αν σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν αλαζονικός και ειρωνικός σε προκλητικό βαθμό, δεν θα μπορούσε κανείς να του προσάψει κάτι.
Η προπονητική φιλοσοφία του Ρασβάν Λουτσέσκου, προσωπικά με εντυπωσιάζει. Και δεν έχει να κάνει μόνο με την παρουσία του στο γήπεδο, αλλά και στα mind games πριν και μετά τους αγώνες. Σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει Μουρίνιο στα καλύτερα του. Εκεί που όλα πάνε στραβά στήνει και το σκηνικό με τον Σισέ που του έκανε σκριν βγαίνοντας εκτός αγωνιστικού χώρου και στην συνέχεια διαμαρτυρήθηκε έντονα ζητώντας από τον διαιτητή να αποβάλλει τον Σενεγαλέζο, αλλάζοντας έτσι την ψυχολογία και το momentum του αγώνα.
Για όσους το κατάλαβαν. Μάθημα για αθλητές, προπονητές, φιλάθλους και φυσικά για δημοσιογράφους, ήταν και είναι, η απάντηση που έδωσε σε συνάδελφο μου, στην συνέντευξη τύπου πριν από το πρώτο παιχνίδι με την Μαρσέϊγ. Όταν ο συνάδελφος του ανέφερε τα πολλά και σημαντικά προβλήματα τραυματισμών και απουσιών παικτών. ‘’Μα, δεν μπορείτε να αναφέρετε κάτι θετικό και αισιόδοξο;’’ Απόλυτο δείγμα ανθρώπου που πιστεύει, που έχει αυτοπεποίθηση, που δεν τα παρατάει.
Ρίξτε μια ματιά και δείτε σε πόσα παιχνίδια, επι Λουτσέσκου, ο ΠΑΟΚ έχει ανατρέψει τα προγνωστικά στα τελευταία λεπτά. Όταν όλοι εκτιμούν ότι όλα έχουν χαθεί, εκείνος τα ανατρέπει.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
