γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Νιαζί Κιζίλγιουρεκ συνεχίζει να προκαλεί. Με διαστρεβλωτικές θεωρίες και δηλώσεις. Με βιασμό των ιστορικών γεγονότων προσπαθεί να αλλάξει την ιστορία. Να αθωώσει τους πραγματικούς αυτουργούς της κατάντιας της πατρίδας μας προωθώντας τον απώτερο στόχο της Άγκυρας…
Στην παρουσίαση ενός νέου βιβλίου του στην Αθήνα, με τον παραπλανητικό τίτλο « Μια ιστορία βίας και μνησικακίας», σύμφωνα με το ειδησεογραφικό της συναδέλφου Άννας-Μαρίας Ευτυχίου στην Σημερινή 22 Μαΐου 2022, ο Ν. Κιζίλγιουρεκ αναφερόμενος στην ιστορία του νησιού τόνισε μεταξύ άλλων πως:
«Στην Κύπρο πολέμησαν σαν Έλληνες και Τούρκοι, ηττηθήκανε σαν Έλληνες και Τούρκοι, τώρα η ιστορία τούς καλεί ως πολίτες της Κύπρου να χτίσουν ένα κοινό μέλλον. Δεν τους έμειναν ιδανικά πια για να σκοτωθούν. Να χτίσουμε μια λειτουργική ομοσπονδία, με μια πολυπολιτισμική κοινωνία ως πολίτες, μακριά από εθνοτικό εθνικισμό και μνησικακία. Αυτή είναι η πρόκληση!», υπογράμμισε, για να τονίσει στη συνέχεια πως «βεβαίως, αυτό αφορά άμεσα και την Ελλάδα και την Τουρκία, γιατί Κύπρος διχοτομημένη σημαίνει ελληνοτουρκική διένεξη».
«Βία και μνησικακία»; Ιδού οι αυτουργοί της
Στις 16 Δεκεμβρίου 1956 ο Βρετανός υπουργός Αποικιών Lennox-Boyd είδε τον Τούρκο πρωθυπουργό Menderes στην Κωνσταντινούπολη. Ο Menderes του ζήτησε δεσμευτική υπόσχεση, η αυτοδιάθεση ήταν εξίσου δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων όσο και των Ελληνοκυπρίων, έστω και αν οδηγούσε στη διχοτόμηση.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1956 από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων ο Lennox-Boyd υποσχέθηκε ξεχωριστή αυτοδιάθεση στο 18% δίχως να αποκλείεται η διχοτόμηση σε τελική λύση. Σύμφωνα με τους βασικούς πυλώνες των εκθέσεων Δρ. Νιχάτ Ερίμ «για επανάκτηση της Κύπρου» Νοέμβριος 1956, οι οποίοι ήσαν:
«Οι τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου να μην στηρίζονται σε νομικά επιχειρήματα αλλά σε πολιτικούς λόγους… αν παραχωρηθεί αυτοδιοίκηση στο νησί, η καλύτερη λύση είναι η μέση λύση δηλαδή η διχοτόμηση. Η Τουρκία να επιμένει διεθνώς ότι στη Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες, η κάθε μια από τις οποίες έχει το δικαίωμα της ξεχωριστής αυτοδιάθεσης. Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει να εφαρμοσθεί αφού πρώτα μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός… Τέτοια μετακίνηση δεν θα συνιστά αδικαιολόγητη ταλαιπωρία… θα ικανοποιηθεί η ασφάλεια της Τουρκίας… Η Τουρκία θα πρέπει να προσδιορίσει την προσφορότερη γι’ αυτήν μορφή διχοτόμησης… »(Επιμέλεια των εκθέσεων από τον κ. Χρήστο Ιακώβου 2017 βρίσκεται στο βιβλίο του κ. Κ. Χατζηκωστή «Εξι Προεδρικά Πορτραίτα»).
Η μετακίνηση ξεκίνησε πρόωρα το 1958, προηγήθηκε το βιβλίο Δρ. Φ. Κουτσιούκ το 1957 με την Κύπρο διχοτομημένη, συνεχίστηκε με το τουρκικό πραξικόπημα για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1963/64 και ολοκληρώθηκε το 1974 με τον Ετσεβίτ…
«Η ιστορία τους καλεί να χτίσουν ένα κοινό μέλλον… Κύπρος διχοτομημένη σημαίνει ελληνοτουρκική διένεξη»
Εκείνο που μας καλεί η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι να παραμείνουμε όρθιοι και να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση της κατεχόμενης από τις δύο βάρβαρες τουρκικές εισβολές του 1974, γη μας. Δεν μας καλεί αυτό που υπονοεί υποκριτικά ο ΝΚ με την αναφορά του στην «λειτουργική ομοσπονδία…». Δηλαδή να υποταγούμε στις απαιτήσεις της Τουρκίας, να παραδοθούμε και να αναγνωρίσουμε το κατοχικό καθεστώς μέσω «δύο κρατών» ένα ελληνικό και ένα τουρκικό. Που σχεδίασε και το Φόρειν ΄Οφις από τις 3.1.1964, οι Τουρκοκύπριοι με έγγραφα λίγες εβδομάδες αργότερα το 1964 με το 37% του εδάφους τουρκικό. . Όπως ακριβώς έκανε ο σφαγέας σοσιαλιστής Ecevit το 1974. Όπως επιβεβαίωσε ο Στρατηγός Kenan Evren: “Στόχος της εισβολής ήταν η δημιουργία μιας ομοσπονδίας στην Κύπρο. Η επιχείρηση ήταν επιτυχής, όμως η δημιουργία της ομοσπονδίας στο τραπέζι ακόμα δεν έγινε κατορθωτή. Ο στόχος αυτός παραμένει απραγματοποίητος». («Σημερινή» 12/2/1990).
Ο Ν. Κιζίλιουρεκ μια ζωή προσπαθεί να φέρει εις πέρας τον απραγματοποίητο στόχο των Τούρκων όπως επιβεβαιώθηκε διά στόματος Στρατηγού Evren…
Όχι, κ. Νιαζί Κιζίλιουρεκ, Κύπρος διχοτομημένη δεν σημαίνει ελληνοτουρκική διένεξη. Σημαίνει ότι τα τουρκο-βρετανικά σχέδια 1956/57/64/74 επετεύχθησαν! Γι΄αυτό ενοχλεί που δεν γονατίσαμε. Που αγωνιζόμαστε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας μας.
«Δεν τους έμειναν ιδανικά πια για να σκοτωθούν… Μακριά από εθνοτικό εθνικισμό και μνησικακία»
Και ποιος είναι ο Νιαζί που μπορείς να καθορίζει ότι δεν έμειναν ιδανικά στους Έλληνες της Κύπρου; Στην προσπάθειά του να προωθήσει την υποταγή στην αποδοχή τετελεσμένων εξευτελίζει τον Ελληνισμό της Κύπρου στην Αθήνα. Εν τη παρουσία συνοδοιπόρων και υποστηριχτών του εκτρώματος «Σχεδίου Ανάν/Χάνει» που απέρριψε ο λαός στην Κύπρο με το ΟΧΙ του στις 24 Απριλίου 2004.
Δεν ξεχνούμε εμείς που τον γνωρίσαμε πολύ μπροστά στο Κάμπτεν του Λονδίνου. Όταν το 1989 με μετρημένους άλλους Τουρκοκύπριους έκανε ακατανόμαστες διαμαρτυρίες εναντίον του ακούραστου διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης Γιώργου Ευγενίου, για την ανάρτηση της κυπριακής σημαίας! Ισχυριζόμενοι ότι δεν τους αντιπροσώπευε. Και στη συνέχεια διοργανώθηκαν σε ομάδα «Movement for an Independent and FederalCyprus» που προωθούσαν οι λεγόμενοι «Φίλοι της Κύπρου» Βρετανοί…
Αποστομωτική απάντηση για κάθε Νιαζί Κιζίλιουρεκ, οι δηλώσεις του κ. Κώστα Χατζηκωστή (εκδότη και συν-ιδρυτή της «Σημερινής») στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, στο συνέδριο με θέμα «Άμβλυνση των εθνικισμών στα Βαλκάνια» που οργάνωσε τον Μάιο του 1993 η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – ΙΔΑΝΙΚΑ
Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Κ. Χατζηκωστής: «Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως εθνικισμός η άρνηση της υποταγής. Ούτε σφυρηλάτηση της ψυχικής αντίδρασης και της πολιτικής και πνευματικής εγρήγορσης, γι΄αποτροπή του ένσαρκα εκδηλούμενου εχθρικού επεκτατικού εθνικισμού».
«Εμείς στην Κύπρο», είπε ο κ. Χατζηκωστής, «είμαστε στρατευμένοι στον αγώνα επιβίωσης και ελευθερίας της πατρίδας μας. Για μας υπάρχει αταβιστικά κληρονομημένο το πάθος της Ελευθερίας. Η Τουρκία εισέβαλε και κατέκτησε τη μισή Κύπρο το 1974. Ένα από τα βασικά όπλα ψυχικής ΑΜΥΝΑΣ και αγώνα σωτηρίας, είναι η προσήλωση στα Εθνικά Ιδεώδη και τα Εθνικά Σύμβολα. Είναι η βούληση, το εθνικό συναίσθημα και ο εθνικός φρονηματισμός. Τα δικά μας μέσα μαζικής επικοινωνίας συμμετέχουν υπεύθυνα και συνειδητά στη συντήρηση και ενδυνάμωση του εθνικού συναισθήματος. Αυτό για μας είναι γόνιμος εθνικισμός. Είναι θετικός, δημιουργικός, αμυντικός, ζωτικός. Αυτό το ζωτικό εθνικισμό δεν τον αμβλύνουμε. Τον ενισχύουμε μέχρι την ώρα που θα μπορούμε να διασφαλίσουμε την εθνική και βιολογική επιβίωσή μας. Και την Ελευθερία μας… τους εχθρούς και κατακτητές μας δεν μπορούμε π.χ. να τους αποκαλούμε «φίλους» με γλυκανάλατα κλισέ διεθνιστικών φληναφημάτων. Αν αυτή η άρνηση χαρακτηρισθεί εθνικός –– τότε για μας ο εθνικισμός αυτός είναι όχι μόνο αποδεκτός αλλά επιβεβλημένος και αναγκαίος για την επιβίωσή μας…»
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 29/5/2022
