του Περικλή Στέλλα
Γιορτάσαμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο, εδώ και 18 χρόνια την επιτυχία της Πορτογαλίας. Που για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου κατακτήσαμε το πρωτάθλημα Ευρώπης. Πρωταθλητές Ευρώπης σε επίπεδο εθνικών ομάδων το 2004. Δύο σκηνές αλησμόνητες. Η στιγμή που ο Θοδωρής Ζαγοράκης κλαίει με λυγμούς και σκεπάζεται με την ελληνική σημαία και η στιγμή που ο κορυφαίος του πλανήτη Κριστιάνο Ρονάλντο κλαίει απαρηγόρητος την απώλεια του τίτλου από τους Έλληνες. Όμως…
Πρόκειται για μία επιτυχία χρυσάφι που πετάξαμε στην κυριολεξία στα σκουπίδια. Είμαστε η μοναδική χώρα στο κόσμο που δεν εκμεταλλευθήκαμε ούτε την επιτυχία του Ευρωμπάσκετ του 1987,ούτε την επιτυχία του Euro 2004. Και αυτό διότι έτσι είμαστε και λειτουργούμε σαν χώρα. Ως Έλληνες γκρεμίζουμε αυτό που κτίζουμε. Επι το λαϊκότερον; Κλωτσάμε την καρδάρα με το γάλα.
Σήμερα που γιορτάζουμε αυτή την επέτειο, τα γήπεδα στην Ελλάδα εξακολουθούν να είναι τα ίδια. Οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών διοργανώσεων εξακολουθούν να παραμένουν οι ίδιες. Η ποιότητα του ποδοσφαίρου μας έγινε χειρότερη, αντί να καλυτερεύσει. Τεκμήριο η κατάκτηση πρωταθλημάτων από τον Ολυμπιακό με διαφορά 17 και 20 βαθμών από τον δεύτερο.
Την επιτυχία-χρυσάφι του 2004 διαδέχθηκε έξι περίπου χρόνια μετά το σκάνδαλο Κοριόπολις με τα στημένα παιχνίδια. Οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες της ελληνικής μυστικής υπηρεσίας ανέδειξαν την βρωμιά και την μπόχα που κυριαρχούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και σε αυτήν την απίστευτη διαφθορά συμμετέχουν όλοι. Παράγοντες, προπονητές, ποδοσφαιριστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και φυσικά διαιτητές. Η μεγαλύτερη από τις πληγές του ελληνικού αθλητισμού.
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Και δεν έχει αλλάξει, διότι απλούστατα κανείς σε αυτή την χώρα δεν θέλει να αλλάξει. Κυρίως όμως η πολιτική ηγεσία, η εκάστοτε πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου. Και αυτό διότι πάντα φοβούνται. Ο αθλητισμός μεταφράζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. Απλή η εξήγηση. Πολιτικοί φθηνοί και σε καμία περίπτωση πατριώτες. Κάνουν αγώνα για να βγουν στις εκλογές και από την επομένη των εκλογών ξεκινούν νέο αγώνα προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογή τους στις επόμενες. Δεν δίνουν δεκάρα για τον πολίτη, δεν δίνουν δεκάρα για αυτή τη χώρα.
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή διαφαντεύουν τον ελληνικό αθλητισμό παράγοντες που έστηναν παιχνίδια, που μπήκαν πίσω από τα σίδερα της φυλακής, διαιτητές που έκαναν εγκλήματα. Καμία οργάνωση, κανένας προγραμματισμός καμία βελτίωση. Ακόμη και οι θριαμβευτές της Πορτογαλίας(όχι όλοι βέβαια) που ασχολήθηκαν ενεργά με το ποδόσφαιρο, όταν αποχώρησαν από την ενεργό δράση, αντι για να δημιουργήσουν κατέστρεψαν σε όλα τα επίπεδα δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας. Δυστυχώς τα πετάξαμε όλα στα σκουπίδια και δεκαοκτώ χρόνια μετά δεν γιορτάζουμε, αλλά κάνουμε μνημόσυνα. Δυστυχώς.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.