Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Να ταράξει τα πολιτικά νερά και να
πιάσει καμιά μαρίδα ήταν ο σκοπός του
Νίκου Ανδρουλάκη, που κινήθηκε προς τον
Άρειο Πάγο, προκειμένου να καταθέσει
μηνυτήρια αναφορά για την απόπειρα
παρακολούθησης του κινητού του από το
περασμένο Φθινόπωρο, που επισημάνθηκε
από τα μηχανήματα του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου.
Όμως το αποτέλεσμα ήταν απρόσμενο, μια
και στα δίχτυα του μπλέχτηκε ένα
πελώριο λαβράκι. Κι αυτό, γιατί από την
απόπειρα φτάσαμε στην αυτή καθεαυτή
παρακολούθηση, που διενεργήθηκε στη
συνέχεια και μάλιστα με τη βούλα της
νομιμοποίησης του αρμόδιου Εισαγγελέα.
Εδώ έχουμε ως στοιχεία την αρχική
διάψευση της παρακολούθησης από
κυβερνητικά χείλη, σε θεσμικό όργανο,
που είναι η Επιτροπή Θεσμών και
Διαφάνειας της Βουλής, και την εν
συνεχεία μερικές μέρες αργότερα την
επίσημη παραδοχή της από το Μαξίμου.
Το να παρακολουθεί κάποιος
οποιονδήποτε επικαλούμενος λόγους
εθνικής ασφαλείας είναι ένα το
κρατούμενο, το να παρακολουθεί έναν
ευρωβουλευτή, που βρίσκεται ήδη στην
κούρσα της Προεδρίας του τρίτου
κόμματος, είναι ένα δεύτερο εξαιρετικά
μείζον θέμα δημοκρατικής νομιμότητας.
Όλα αυτά έθεσαν σε έντονη αμφισβήτηση
την αξιοπιστία του κυβερνώντος
κόμματος, που με μεγάλο κόπο έκτισε
προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά
τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια,
που έφεραν τα πάνω κάτω στην πολιτική
ζωή της χώρας.
Και δεν έφτανε αυτό, υπουργός του
Μαξίμου, που είχε επιχειρηματολογήσει
υπέρ του άσπιλου και αμόλυντου της
κυβερνητική πλειοψηφίας στην ΕΘΔ, ήταν
αυτός που επιχείρησε να επικοινωνήσει
με τον Ν. Ανδρουλάκη για να του πει τους
λόγους της παρακολούθησής του.
Όπως ήταν αναμενόμενο ο Πρόεδρος του
ΠΑΣΟΚ δεν απάντησε στην κλήση του
κυβερνητικού στελέχους, που έχει χάσει
οριστικά την αξιοπιστία του από την
εποχή των φιλικών SMS με πρόσωπο που
είναι ήδη προφυλακισμένο.
Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης μετά από ένα
διήμερο διαβουλεύσεων έκανε δηλώσεις,
αποποιήθηκε κάθε προσωπική ευθύνη και
τα έριξε στους από κάτω, που όμως
συμβαίνει να είναι προσωπικές του
επιλογές.
Στα όσα φαιδρά και ανόητα ακούστηκαν,
ήταν και αυτά της ενημέρωσης από τον
υπό αποχώρηση αρχικοριό της ΕΥΠ, ή το
νέο που όμως επίσημα δεν έχει αναλάβει.
Αξιοπιστία στο ναδίρ.
Πολύ σωστά ο Ν. Ανδρουλάκης δήλωσε όλα
στο φως, όθεν μεθερμηνευόμενον να
δηλώσουν δημόσια τους λόγους της
τετράμηνης παρακολούθησής του. Εδώ
επιστρατεύτηκαν νόμοι και προφήτες,
που το απαγορεύουν. Μα και η ενημέρωση
του παρακολουθούμενου απαγορεύεται.
Μύλος η υπόθεση.
Διέψευσαν με τα καμώματά τους, ακόμη
και τον Ουμπέρτο Έκο, που είχε γράψει
ότι τον Αύγουστο ειδήσεις δεν υπάρχουν.
Πέρα από τον Ν. Ανδρουλάκη που
χειρίστηκε το όλο θέμα με πολιτική
ευπρέπεια, την σκυτάλη πήρε ο Α.
Τσίπρας, που είδε την όλη υπόθεση ως
βούτυρο στο ψωμί του, και εξαπέλυσε τα
πυρά του στην κυβέρνηση.
Παρά το γεγονός ότι το Μαξίμου έσπευσε
να αποδεχθεί και τις δύο προτάσεις που
κατατέθηκαν για σύσταση Εξεταστικής
Επιτροπής και για σύγκληση της
Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, οι
αντιρρήσεις επικεντρώθηκαν στον χρόνο
της σύγκλησης, μια και ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε
όλους αυτούς, να διακόπτουν τις
διακοπές τους, και να κατευθύνονται στη
Βουλή για τα περαιτέρω.
Στην κυβερνητικές γκάφες ήρθαν να
προστεθούν και άλλες δύο. Η μία του
εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ που
υπαινίχθηκε γνώση του περιεχομένου των
λόγων που αποφασίστηκε η συνακρόαση,
γράφε υποκλοπές, και η δεύτερη, η
ασυγχώρητη μια και δεν την δικαιολογεί
το νεαρό της ηλικίας, του Αντιπροέδρου
της Βουλής, που έμπλεξε στη
νομιμοποίηση των συνακροάσεων τους
μουσουλμάνους βουλευτές.
Στο δια ταύτα, και κατόπιν όλων αυτών
και με την υποψία ότι στις επιτροπές
και στην ολομέλεια ουδέν νεότερο θα
προκύψει, μια και εκεί θα πουν το
ποιηματάκι τους, έχουμε τα εξής
αποτελέσματα από το θέμα των
παρακολουθήσεων του Ν. Ανδρουλάκη.
Πρώτον. Διάρρηξη των σχέσεων Μητσοτάκη
– Ανδρουλάκη. Αυτό σημαίνει περαιτέρω
δυσκολίες στην περίπτωση που θα
χρειαστεί μια μετεκλογική συνεργασία.
Δεύτερον. Προσέγγιση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ,
μια και στο θέμα των υποκλοπών, θα
συμπράξουν εκ των πραγμάτων στη Βουλή,
γεγονός που θα τους φέρει πιο κοντά.
Τρίτον. Δικαίωση του Ν. Ανδρουλάκη για
κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς τον
Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Το αιτιολογικό
απλό, θα θέσει θέμα αξιοπιστίας.
Βλέπει κανείς πόσο εύκολα γυρίζει η
πολιτική τράπουλα από έναν άνευ
προσόντων διορισμό στην ΕΥΠ. Κι αυτό
αφορά προσωπικά τον Κ. Μητσοτάκη. Ας
πρόσεχε…
Υ.Γ. Το επίπεδο της πολιτικής
αντιπαράθεσης μέχρι τώρα κατά την
γνώμη του υπογράφοντος το άρθρο ήταν
άνευ αξίας και ουσίας, γι αυτό και με
δεδομένες τις πυκνές εξελίξεις και της
έντασης στα ελληνοτουρκικά,
επικεντρώθηκαν οι σχολιασμοί σε αυτό
το πεδίο. Όμως η υπόθεση Ανδρουλάκη και
οι χειρισμοί της, δημιουργούν νέα
δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό, που δεν
μπορεί κανείς να τα παραβλέψει.
