της Έλενας Χελβατζόγλου
Όταν το υποκριτικό ταλέντο συναντά την κατάλληλη πρόταση – αφορμή για ένα δυνατό τηλεοπτικό ντεμπούτο. Ο ηθοποιός Χρήστος Διαμαντούδης,μετά τις πετυχημένες του συνεργασίες στο ΚΘΒΕ με τις παραστάσεις «Ορφανά», «Τρωάδες» και «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», κάνει το επόμενο, μεγάλο βήμα στη μικρή οθόνη μέσα από την πολυσυζητημένη αστυνομική σειρά της ΕΡΤ «Κάνε ότι κοιμάσαι». «Επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, καλογραμμένο σενάριο και αξιόλογη ομάδα». Τρία συστατικά που θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν τη σειρά αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο. Σε τι ρόλο θα τον δούμε; Πως προέκυψε η πρόταση; Ποιοι ήταν συνοδοιπόροι στη μέχρι στιγμής πορεία του; Ο Χρήστος Διαμαντούδης δίνει απαντήσεις γύρω από το θέατρο και τον ίδιο στο SPEAKNEWS και την Έλενα Χελβατζογλου.
Πρώτη φορά στην τηλεόραση. Πως προέκυψε η πρόταση; Ποιο ήταν το δέλεαρ για το «ναι» στην παραγωγή αυτή;
Η πρόταση προέκυψε από τον Αλέξανδρο Πανταζούδη, έναν εκ των δύο σκηνοθετών της σειράς, με τον οποίο είχαμε προσπαθήσει να συνεργαστούμε και παλαιότερα αλλά τώρα ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες. Αφού πέρασα από οντισιόν, λίγο καιρό μετά, επικοινώνησε ο σκηνοθέτης για να μου ανακοινώσει ότι είχα επιλεγεί για τον ρόλο του Χρήστου. Φυσικά χάρηκα ιδιαιτέρως, διότι θεώρησα ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο και ένα όμορφο ξεκίνημα στην τηλεόραση με έναν σκηνοθέτη που ήθελα να συνεργαστώ καιρό.
Σε τι ρόλο θα σε δούμε στη νέα σειρά του Σπύρου Παπαδόπουλου «Κάνε ότι κοιμάσαι»; Λίγα λόγια για το κάστινγκ της σειράς.
Στη σειρά υποδύομαι έναν 17χρονο μαθητή 3ης Λυκείου σε ένα σχολείο που εκδηλώνονται φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού και βίας. Θεωρώ ότι το κάστινκγ συνδυάζει ηθοποιούς που ταιριάζουν στους ρόλους τους, αλλά και ηθοποιούς σε ρόλους-κλειδιά που δεν θα περιμέναμε να τους δούμε, προσδίδοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Γενικά, πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί μια πολύ καλή ομάδα ηθοποιών και συνεργατών.
Πιστεύεις ότι μια αστυνομική σειρά θα δώσει μια ακόμη εναλλακτική επιλογή στους τηλεθεατές μετά τις επιτυχημένες σειρές , που έχουν προβληθεί έντονα τα τελευταία χρόνια; Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια θα κάνει τη συγκεκριμένη σειρά να ξεχωρίσει;
Η θεματολογία της σειράς θίγει επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, που αφορούν μεγάλη μερίδα της κοινωνίας και άρα των τηλεθεατών. Αυτό πιστεύω ότι είναι και το βασικό στοιχείο που θα κάνει τη σειρά να ξεχωρίσει σε συνδυασμό, φυσικά, με το καλογραμμένο σενάριο και την αξιόλογη ομάδα που έχει δημιουργηθεί σε όλους τους τομείς.
Ποιες από από τις συνεργασίες σου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ξεχωρίζεις και γιατί;
Όλες οι συνεργασίες μέχρι στιγμής, με το ΚΘΒΕ μου προσέφεραν εμπειρία και εφόδια, με την καθεμία να είναι ξεχωριστή για τον δικό της λόγο. Ωστόσο, εάν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, αυτές είναι σίγουρα, η 1η μου παράσταση «Ορφανά» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαριά, στον ρόλο του Λίαμ, γιατί ήταν το ξεκίνημά μου στο θέατρο και είχα την τύχη να συνεργαστώ με τους δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς, Ελένη Θυμιοπούλου και Χρίστο Στυλιανού, τον έμπειρο σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαριά και φυσικά τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.
«Οι Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, στον ρόλο του Ποσειδώνα και του χορού καθώς ήταν μια συλλογική-ομαδική παράσταση, πολύ καλά κουρδισμένη, που η σκηνοθεσία, οι υποκριτικές, η μουσική και οι χορογραφίες συνδυάζονταν αρμονικά δημιουργώντας ένα ατμοσφαιρικό κλίμα.
«Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου, ο οποίος με εμπιστεύτηκε για τον ρόλο του Έντμοντ, ενός πολύ σημαντικού ρόλου της παγκόσμιας λογοτεχνίας και μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω αυτό το εξαιρετικό κείμενο, να συνεργαστώ μαζί του και να βρεθώ επί σκηνής με την Βέρα Κρούσκα, τον Πέρη Μιχαηλίδη και τον ίδιο.
Ο Ιρλανδός συγγραφεας Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει πως: «Το θεατρικό έργο ήταν επιτυχία. Το κοινό του ήταν αποτυχία». Σου έχει συμβεί ποτέ παρόμοια περίπτωση; Πώς τη διαχειρίστηκες;
Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν μου έχει συμβεί τέτοιο περιστατικό, ωστόσο πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Έτσι και αλλιώς για να υπάρξει θέατρο χρειάζονται δύο, οι υποκριτές και το κοινό.
Ποια χαρακτηριστικά του θεάτρου είναι αυτά που το κάνουν ξεχωριστό, ίσως και μοναδικό στα μάτια σου; Πώς επηρέασε η μέχρι τώρα πορεία σου την ψυχοσύνθεση και την αντίληψη σου;
Αυτό που κάνει το θέατρο ξεχωριστό για μένα, είναι ότι στην σκηνή την ίδια στιγμή που γεννιέται κάτι, πεθαίνει. Κάθε παράσταση είναι μοναδική και δεν θα ξανασυμβεί ίδια, γιατί η κάθε μέρα που περνάει είναι διαφορετική, το κοινό είναι διαφορετικό και το ίδιο είμαστε και εμείς.
Ένας στόχος που θες να πετύχεις.
Ο βασικός μου στόχος είναι κάθε ημέρα που περνά να προσπαθώ για το καλύτερο σε όλους τους τομείς ακόμη και όταν δεν το πετυχαίνω.
Υπάρχουν κάποια άτομα που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη πορεία σου και έχεις επιλέξει ως πρότυπα στη ζωή σου; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιο από αυτά;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω επιλέξει συγκεκριμένα άτομα για πρότυπα, παρόλα αυτά,
καθοριστικό ρόλο στη γενική πορεία μου έχει παίξει η στήριξη της οικογένειας μου, των φίλων μου, της συντρόφου μου και της coach μου που με εισήγαγε στον κόσμο του θεάτρου και με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις πριν 8 χρόνια, στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ.
Μετά τις πρώτες εντυπώσεις από τα γυρίσματα μιας τηλεοπτικής παραγωγής θεωρείς πως είσαι σε θέση να απαντήσεις στο αιώνιο δίλημμα; Θέατρο ή τηλεόραση; Και γιατί;
Παρότι πήρα μια μικρή πρώτη γεύση από τον κόσμο της τηλεόρασης, δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να απαντήσω σε αυτό το δίλημμα. Ευελπιστώ ότι μια πιθανή μελλοντική τηλεοπτική συμμετοχή θα με βοηθήσει να σχηματίσω μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη. Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι αγαπώ το θέατρο.
