του Κώστα Μαυρίδη
Ο τουρκικός επεκτατισμός προχωρεί σε στρατιωτικές εισβολές στις περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του θύματος π.χ. Ιράκ, Αφρίν Συρίας, Λιβύη… Έτσι έγινε και στην Κύπρο το 1974, με τη χουντική προδοσία. Έναντι όμως μιας αποφασιστικής και αμυντικά ενισχυμένης Ελλάδας, η Τουρκία φτάνει μέχρι εκεί που δεν υπάρχει στρατιωτική αντίδραση. Σήμερα, μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα κατέληγε το πιθανότερο σε τουρκική αποτυχία, με απρόβλεπτες ανατροπές εντός Τουρκίας. Έτσι, η τουρκική επιδίωξη στο Αιγαίο είναι για «θερμό επεισόδιο» με σκοπό να μετατρέψει τις παράνομες διεκδικήσεις σε διμερείς διαφορές και να παγώσει κάθε ελληνική ενεργειακή πρωτοβουλία για εξορύξεις. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προχωρεί σε ενεργειακές υποδομές στη Μαύρη Θάλασσα βάσει της ΑΟΖ και ταυτοχρόνως υλοποιεί το σχέδιο πυρηνικής ενέργειας. Έναντι ενός τέτοιου επεκτατισμού, η ουσία βρίσκεται στην αποτροπή μέσω αμυντικών δυνατοτήτων και συμμαχιών.
Ιδιαίτερα για την αδύνατη Κύπρο, η αλληλεγγύη της ΕΕ έχει μεγάλη σημασία, καθώς σήμερα επικρατούν οι πλέον ευνοϊκές συνθήκες από την ένταξη στην ΕΕ: α) κοιτάσματα φυσικού αερίου από το 2011 κι εξεύρεση άλλων τις προάλλες, με το φυσικό αέριο να θεωρείται ο «χρυσός» των επόμενων δεκαετιών, β) Δήλωση της ΕΕ της 25ης Μαρτίου 2021 βάσει της οποίας οποιαδήποτε παράνομη τουρκική ενέργεια συνεπάγεται λήψη μέτρων, γ) ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας (ΗΠΑ) επιμένει σε κυρώσεις στην Τουρκία, δ) το προηγούμενο κυρώσεων για την Ουκρανία κ.ά. Ωστόσο, στη Λευκωσία ζουν στον … κόσμο τους. Ειδικά ο Υπουργός Εξωτερικών δεν βλέπει τουρκικές παρανομίες στα Βαρώσια, ούτε παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων από τουρκικά πλοία ή από κατασκοπευτικά αεροπλάνα, κι επιμένει σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ενώ θεωρεί το φυσικό αέριο εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού που πρέπει να παραμεριστεί!
Ενώπιον των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων, η πολιτική της αδράνειας Αθηνών-Λευκωσίας που ακολουθείτο επί δεκαετίες, επέφερε νομοτελειακά ήττες. Όταν σήμερα Μητσοτάκης-Δένδιας επιδεικνύουν σε ξένους τον χάρτη με το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, στην πράξη αναδεικνύουν την διορατικότητα του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου ο οποίος επέμενε σε ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, που δεν έγινε από επιλογή της Αθήνας. Σήμερα, με τα δύο κράτη εντός ΕΕ να «αδυνατούν» να ρυθμίσουν ΑΟΖ μεταξύ τους, το σύνδρομο της ηττοπάθειας συνεχίζεται…
Πρόσφατη μελέτη του Ευρωκοινοβουλίου με θέμα «Νέα ατζέντα για τη Μεσόγειο» επισημαίνει τις νέες συμμαχίες στην περιοχή της Αν. Μεσογείου όπως Γαλλίας, Αιγύπτου, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ενάντια στην Τουρκία, με επίκεντρο την ενέργεια. Επιπλέον, αναδεικνύεται η τεράστια στρατηγική αξία του φυσικού αερίου για την Ευρώπη και τον κόσμο, με αναφορά σε υποδομές όπως τον αγωγό East-Med, που ανακτούν νέας προσοχής, παρά την τουρκική εναντίωση. Όμως, με τέτοια εγχώρια μυαλά στον λήθαργο των ΜΟΕ, που θεωρούν το φυσικό αέριο πρόβλημα σε έναν κόσμο που ανταγωνίζεται να το αξιοποιήσει, οι όποιες δυνατότητές μας θα εκλείψουν. Η ελπίδα βρίσκεται στους σκεπτόμενους πολίτες.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
