Ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής και το Θέατρο Σημείο, στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και με αφορμή το έτος 1922, πραγματοποιούν ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Μια ολιστική καλλιτεχνική παρέμβαση στον ιστορικό τόπο του Ισλαχανέ – Ορφανοτροφείο Αρρένων που περιλαμβάνει θεατρική παράσταση, εικαστική εγκατάσταση, ανοιχτή συζήτηση και ανοιχτό κάλεσμα, με τη συμμετοχή 10 συγγραφέων, 10 ηθοποιών, 3 εικαστικών καλλιτεχνών, 11 συνομιλητών από ένα ευρύ φάσμα των τεχνών και των επιστημών και πολιτών. Πρόκειται για ένα γεγονός για την πόλη της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο, το οποίο θα λάβει χώρα στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, με αφορμή μια τραυματική επέτειο.
Στον πυρήνα της πρότασης βρίσκονται 10 θεατρικά ταχυδράματα με θέμα το Ισλαχανέ, σε παραγγελία του θεάτρου Σημείο, μέσα από το πρόγραμμα ’Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός’’ από πολύ σημαντικούς σύγχρονους συγγραφείς. Παρουσιάζονται από ερμηνευτές, ηθοποιούς, περφόρμερ, ανάπηρους χορευτές, χορευτές, λυρικούς τραγουδιστές και διατρέχουν την ιστορία εφαπτόμενων θρησκειών, ανθρώπων, συνειδήσεων, οικογενειών, ορφανών, μουσουλμάνων, χριστιανών, σιδηρουργών, τεχνουργών, ανθρώπων του μόχθου κ.α. Εξομολογήσεις γυμνές, σκληρές, αθώες, προκλητικές, ρεαλιστικές , ποιητικές, ένα σύνολο ανθρώπινων, πολύ ανθρώπινων καταδύσεων ψυχής, που αφορούν αλλαγές, μετασχηματισμούς, τους τρόπους τελικά που ο άνθρωπος βιώνει την ιστορία. Η παράσταση συνομιλεί με αντικείμενα, προφορικές μαρτυρίες, ήχους, με το σήμερα, με τα τραύματα, τον φόβο, την προκατάληψη, την ελπίδα και συμπλέκεται με την εικαστική εγκατάσταση- χειρονομία .
Με αφετηρία την ετυμολογία της λέξης Ισλαχανέ (islā που σήμαινε τακτοποίηση, αποκατάσταση και –hane που σήμαινε σπίτι/εστία – ένα «Σπίτι Αποκατάστασης» για ορφανά και άπορα παιδιά), τα 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή και τις πραγματικές αντιδράσεις που δημιούργησε η ανταλλαγή πληθυσμών, τους μύθους και τις αλήθειες , η παράσταση και η εικαστική έκθεση, θα φωτίσουν ως ένα ενιαίο ΤΟΠΟ, στο Ισλαχανέ , σύγχρονες ιστορικές διαδρομές .
Εστιάζουν προς τα συνεκτικά οδοιπορικά τριών γενεών – 100 χρόνων, τα οποία τέμνονται και είναι εν πολλοίς αποτελέσματα μιας κοινωνίας η οποία μέσα σε τρεις γενεές δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα τραύματά της και τις προκαταλήψεις της . Με άξονα τα 100 χρόνια παραδειγματικής διαδρομής του Ισλαχανέ, το Θέατρο Σημείο παρουσιάζει μια πλατφόρμα θεάτρου και εικαστικής δημιουργίας, για το 22 και έναν αναστοχασμό για τις ουλές της Ελλάδας.
Η πορεία του ΙΣΛΑΧΑΝΕ μέσα στο χρόνο υποδηλώνει τη διαχρονικότητα και την πολυποικιλότητα του προσφυγικού ζητήματος, την συνεργασία και αλληλοεπικάλυψη πολιτισμών – θρησκειών – ανθρώπων εντέλει, αλλά κυρίως μας υποβάλλει να σεβαστούμε και να αναγνωρίσουμε την Ιστορία επιπλέον , σαν ένα αδιαίρετο ανθρώπινο σύνολο ιστοριών Υποκειμένων.
Ο εξανθρωπισμός της ιστορίας, χάνεται όταν απουσιάζει η εμπειρία των απλών ανθρώπων, όλα όσα προσκόμισε η κοινωνική ανθρωπολογία, η προφορική και η κοινωνική ιστορία, η προβληματική του κοινωνικού φύλου, η ιστορία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας, η ιστορία της εργασίας, και τέλος, η συζήτηση για τα τραύματα. Η ιστορία είναι μια διαδικασία με υποκείμενο, μία ανθρωπολογική προσέγγιση που δεν θα έσβηνε, όπως στο ακροθαλάσσι ένα πρόσωπο από άμμο. Η συνεχής παρουσία του συγκροτήματος του Ισλαχανέ και η ποικιλία των χρήσεων που στεγάστηκαν στα κτίρια του, παρ’ όλες τις διαδοχικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και τη μετατροπή του, από οθωμανική τεχνική σχολή ορφανών, σε κατάλυμα προσφύγων, σε δημόσιο ελληνικό εκπαιδευτήριο, καθώς και σε ιδιωτικό ελληνικό εργοστάσιο, δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή στην ιστορία του Ελληνικού κράτους, από το 1874 μέχρι σήμερα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία- Δραματουργία: Νίκος Διαμαντής
Επιμέλεια: Ιωάννα Μακρή
Επιστημονικοί Σύμβουλοι: Ελένη Κυραμαργιού, Αρετή Κονδυλίδου
Επιμέλεια εικαστικής Έκθεσης: Φοίβος Σακαλής
Εικαστικοί: Δημήτρης Αντωνίτσης, Γιώργος Λάππας, Εύα Στεφανή
Σκηνογράφος- Ενδυματολόγος: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική : Δημήτρης Μαραμής
Κίνηση: Κωνσταντίνος Μίχος
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Πρόγραμμα – Αφίσα: A4 Design
Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή
Μουσικός επί σκηνής: Άσπα Ανωγιάτη
Ζωντανή αφήγηση Γεωργια Σαρηγιαννιδου
Συμμετέχει ο Κώστας Βόμβολος
Ευχαριστούμε τον Πέτρο Μεχτίδη και τις εκδόσεις Μαλλιάρη.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ – Πρωτότυπα κείμενα
Άκης Δήμου
Ισίδωρος Ζουργός
Μιχάλης Μακρόπουλος
Γλυκερία Μπασδέκη
Σοφία Νικολαΐδου
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Τσιμάρας Τζανάτος
Στέλιος Χατζηαδαμίδης
Χρήστος Χρυσόπουλος
Γιάννης Χρυσούλης
ΗΘΟΠΟΙΟΙ – Ερμηνευτές
Ανδρέας Κολίσογλου
Λητώ Μεσσήνη
Πέρης Μιχαηλίδης
Κωνσταντίνος Μίχος
Δανάη Μπερή
Μάνια Παπαδημητρίου
Δανάη Παπουτσή
Όμηρος Πουλάκης
Βαγγέλης Ρόκκος
Έλενα Τοπαλίδου
*Συμμετέχουν επίσης: Φιλόσοφοι, αρχιτέκτονες, χτίστες, σιδηρουργοί, ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, άνθρωποι της περιοχής, μαθητές και αρμένιοι μουσικοί.
Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2022, του θεσμού
"Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αναλυτικές πληροφορίες και προκρατήσεις θέσεων στο digitalculture.gov.gr
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ:7.30μμ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90 λεπτά
Την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου στις 9 το βράδυ, μετά το τέλος της παράστασης , θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΙΣΛΑΧΑΝΕ.
Συμμετέχουν
Ισίδωρος Ζουργός – συγγραφέας
Αρετή Κονδυλίδου – Ιστορικός ,Κοιν. Ανθρωπολόγος, ΥΝΜΤΕΚΜ-ΥΠΠΟΑ
Γιώργος Κορδομενίδης – λογοτέχνης
Ελένη Κυραμαργιού- Εντεταλμένη Ερευνήτρια ΙΙΕ/ΕΙΕ
Νίκος Μαρατζίδης- πολιτικός επιστήμονας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Πέπη Μαρκή – αρχαιολόγος
Γιάννης Μπουτάρης – πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Σοφία Νικολαίδου – συγγραφέας
Χρήστος Παρίδης- δημοσιογράφος
Γιώργος Σκαμπαρδώνης – συγγραφέας
Φωτεινή Τσιμπιρίδου- Καθηγήτρια στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών
Συντονίζει ο Νίκος Διαμαντής – σκηνοθέτης
