Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
Με την Τουρκία σε προδιαγραμμένη πορεία για δεκαετίες, εντείνεται σήμερα η επιθετική της ρητορική με ακατάσχετο υβρεολόγιο και απειλές κατά Ελλάδας-Κύπρου. Όμως, το χάσμα ανάμεσα στις πομπώδεις απειλές και στις τουρκικές στρατιωτικές ενέργειες, είναι γεγονός, αφού η Τουρκία προχωρεί σε στρατιωτικές επιδρομές σε περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του θύματος π.χ. Ιράκ, Αφρίν Συρίας, Λιβύη… Έτσι έγινε και στην Κύπρο το 1974, αφού πρώτα η χούντα απέσυρε την ελληνική μεραρχία και ακολούθησε αργότερα η χουντική προδοσία και το πραξικόπημα.
Χαρακτηριστικά, στις περιπτώσεις που Ελλάδα-Τουρκία εμφανίζονταν να φτάνουν στο χείλος γενικής σύρραξης, τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι δεν υπήρχε ανάλογη τουρκική στρατιωτική κινητοποίηση, αλλά μόνιμη επιδίωξη για μετατροπή των τουρκικών αξιώσεων σε διμερές θέμα και η Ελλάδα υποχωρούσε. Το 1976 το τουρκικό σκάφος «HORA» πραγματοποίησε έρευνες στο Αιγαίο. Ομοίως το 1987 το τουρκικό «SISMIK». Το 1996 στην κρίση των Ιμίων η Τουρκία είχε απέναντί της τον «χαμένο» Σημίτη και όπως αποκάλυψε ο εξαίρετος ε.α. Στρατηγός Καμπουρίδης που τότε υπηρετούσε στην Τουρκία, κανένα τουρκικό στρατόπεδο δεν βρισκόταν σε πολεμική προπαρασκευή. Σ΄ όλες τις περιπτώσεις, η …«σύρραξη» αποφεύχθηκε με διμερή συμφωνία, που αποτελούσε βήμα υποχώρησης της Ελλάδας. Ακόμη και το 2020, με το τουρκικό «Ορούτς Ρέις» και την «επακούμβηση» τουρκικής φρεγάτας από ελληνική, η Τουρκία σιώπησε. Ούτε αποπειράθηκε ενέργεια που θα «υποχρέωνε» αναγκαστικά την Κυβέρνηση στην Αθήνα να αντιδράσει στρατιωτικά π.χ. μια τουρκική απόβαση στο Καστελόριζο.
Ωστόσο, η πολιτική της αδράνειας επέφερε νομοτελειακά υποχωρήσεις. Για παράδειγμα, θα ήμασταν σε πλεονεκτική θέση απέναντι στο περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, αν η Αθήνα εισάκουε την διορατική πρόταση του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου για ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου. Εντούτοις, το ζητούμενο είναι πλέον το τι κάνουμε σήμερα. Κι ενόσω δύο κράτη εντός ΕΕ «αδυνατούν» να ρυθμίσουν ΑΟΖ μεταξύ τους, το σύνδρομο της ηττοπάθειας παραμένει, με την Τουρκία να αποσκοπεί να μετατρέψει τις παράνομες διεκδικήσεις της σε διμερείς διαφορές και να παγώσει κάθε ελληνική ενεργειακή πρωτοβουλία για εξορύξεις.
Έναντι μιας αποφασιστικής και αμυντικά ενισχυμένης Ελλάδας, η Τουρκία θα αποφεύγει τη γενική σύρραξη, αποφεύγοντας έτσι μια πιθανή τουρκική αποτυχία, με απρόβλεπτες ανατροπές εντός Τουρκίας, αναζητώντας όμως «περιορισμένα» αδύνατα σημεία. Υπό την πιο πάνω οπτική, η Κύπρος μπορεί μέσω αμυντικών δυνατοτήτων και συμμαχιών να μετατραπεί από αδυναμία σε πλεονέκτημα αποτροπής έναντι της Τουρκίας. Κι επειδή η ΕΕ δεν έχει μηχανισμό αμυντικής προστασίας των κρατών της, η ευθύνη της αυτοπροστασίας είναι δική μας. Πολύ καλές οι στρατιωτικές συνεργασίες και συνεκπαιδεύσεις, αλλά η αποτροπή χτίζεται με ουσιαστικές αμυντικές ικανότητες και συμμαχίες από εκείνους που διαμορφώνουν τις πολιτικές. Με τον εχθρό εντός των τειχών στην Κύπρο και εκτός των τειχών στο Αιγαίο, η Κύπρος θα πρέπει να συνδεθεί στην αμυντική συμμαχία Γαλλίας-Ελλάδας εντός του ευρύτερου ευρωπαϊκού πλαισίου άμυνας και ασφάλειας.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
