Νυν υπέρ πάντων ο πολιτικός αγών…

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν ακούει κανείς και βλέπει δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ή παρακολουθεί κανάλια της γειτονικής χώρας, του δημιουργείται η εντύπωση ότι επίκειται μια πολεμική επιχείρηση εναντίον της Ελλάδας.

Από Ελληνικής πλευράς υπάρχουν οι αισιόδοξοι, που ταυτίζουν την τουρκική επιθετικότητα με τις επικείμενες εκλογές και οι απαισιόδοξοι που λαμβάνουν σοβαρά τις απειλές αυτές και επιμένουν στην ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας και της παράλληλης διπλωματικής εγρήγορσης.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, που στον παρόντα σχολιασμό έχουμε πολλές φορές επισημάνει με διεισδυτική προσέγγιση, στην Ελλάδα, σχετικά πρόωρα είναι αλήθεια, άνοιξε ο χορός της προεκλογικής δραστηριότητας.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών που λένε και τρέχουν πολιτικοί και πολιτευόμενοι από χωρίου εις χωρίον, με στόχο να εξασφαλίσουν και την τελευταία ψήφο υπέργηρης της Άνω Ραχούλας. Προσεγγίζουν τον λαό ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως.

Από την άλλη πλευρά, τα κανάλια πανελλαδικής και περιφερειακής εμβέλειας στήνουν συζητήσεις και οι υποψήφιοι των προσεχών εκλογών συνωστίζονται σε αυτά, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη δημοσιότητα των 15 λεπτών.

Σύντομα αναμένεται τα στούντιο να μετατραπούν σε ρινγκ, μια και εδώ έχουμε να κάνουμε με αγώνες ζωής και θανάτου. Από πολιτικό πολιτισμό ούτε λόγος. Οι υποψήφιοι θα μετέλθουν όλα τους τα μέσα, προκειμένου να εξασφαλίσουν από την έδρα τους στην περιφέρειά, μέχρι να μείνουν γαντζωμένοι και να επιβιώσουν στην καρέκλα του αρχηγού.

Τι διακυβεύεται άραγε στις εκλογές της προσεχούς Άνοιξης; Κατά τη Νέα Δημοκρατία οι κατακτήσεις, που επήλθαν, μέσω των μεταρρυθμίσεων της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ η προστασία των Δημοκρατικών θεσμών, που έχουν καταρρακωθεί από τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων πολιτικών και λοιπών παραγόντων της δημόσιας ζωής.

Το πακέτο οικονομία, που περιλαμβάνει από τις τιμές των αγαθών στα Σούπερ Μάρκετ μέχρι το κόστος των καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, βενζίνη ) που καίει του πολίτες, παραμένει αρκετά πίσω στον πολιτικό διάλογο. Κι αυτό γιατί η Αντιπολίτευση δεν το θεωρεί ως ιδιαίτερο προνομιακό της χώρο, μια και η κυβέρνηση παρά την γκρίνια, που είναι και λίγο εθνικό μας σπορ, έχει κάνει αρκετά βήματα προκειμένου να ανακουφίσει κυρίως τους ευάλωτους πληττόμενους πολίτες.

Και για να φτάσουμε στο προκείμενο, που είναι οι παρακολουθήσεις βλέπουμε ΜΜΕ και πολιτικό σύστημα να επιδιώκουν να το αναδείξουν ως μείζον θέμα, βάζοντας στο παιχνίδι και τρίτους, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εφημερίδες διεθνούς απήχησης του εξωτερικού.

Τα περί παρακολουθήσεων τα ξεκίνησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, που υπέστη πολλαπλές παρακολουθήσεις. Από το predator, μέχρι τα βαριά μηχανήματα της ΕΥΠ. Ο μεν Ανδρουλάκης θέλησε μέσα από αυτό το θέμα να στρέψει την προσοχή και τα φώτα της δημοσιότητας στο ΠΑΣΟ-Κιν.Αλ., η δεν κυβέρνηση, που έπεσε στην παγίδα, να ξεπεράσει τον σκόπελο με ελαφρά πηδηματάκια.

Όμως ο Τσίπρας καιροφυλακτούσε, πήρε την μπάλα από τον Ανδρουλάκη και την μπουκιά κυριολεκτικά από το στόμα του και έριξε στο παιχνίδι το βαρύ πυροβολικό του, που δεν ήταν άλλο από έντυπο που κάθε Κυριακή βγάζει από το μανίκι αποκαλύψεις, που συνήθως στην πορεία τους αποδεικνύονται άνθρακες και όχι θησαυρός.

Βεβαίως οι στρακαστρούκες αρχικά εντυπωσιάζουν, όπως συμβαίνει με τα πυροτεχνήματα. Στην πορεία όμως και σύντομα χάνουν την λάμψη τους και επαναφέρουν το σκοτάδι της νύχτας χωρίς φεγγάρι.

Απ’ ότι όλα δείχνουν οι φερόμενες ως παρακολουθήσεις θα εμπλουτιστούν με νέα ονόματα και θα πάρουν την μορφή του σήριαλ, μια και όλοι θα περιμένουν κάθε Κυριακή να δουν τους νέους πρωταγωνιστές στα μανταλάκια.

Μια και η κανονικότητα δεν ευνοεί την αριστερά, κατά δήλωση της κυρίας Αχτσιόγλου, το θεσμικό αποτελεί ένα θέμα, που μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, μια και θα υποστηριχθεί ότι οι παρακολουθήσεις πλήττουν τα θεμέλια της δημοκρατίας.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της μοιάζει εγκλωβισμένη σε αυτό το παιχνίδι των θεσμών, πληρώνοντας τα σοβαρά λάθη της, που ξεκινούν από την επιλογή ενός ακατάλληλου προσώπου για την ηγεσία της ΕΥΠ και φτάνουν στον υπέρ-δραστήριο ανιψιό, που είχε υπερκεράσει εν ονόματι του επιτελικού κράτους, υπουργούς και λοιπούς θεσμικούς παράγοντες.

Αλλά και η πολιτική διαχείριση των παρακολουθήσεων Ανδρουλάκη, υπήρξε τουλάχιστον ατυχής. Από τις αρχικές ανεύθυνες διαβεβαιώσεις στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, ότι δεν υπήρξαν επισυνδέσεις, μέχρι την κατάρρευση τους και την παραδοχή της πραγματικότητας. Θα πει κανείς και επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων. Εδώ θα σου απαντήσει για παράδειγμα ο κύριος Αλεξάκης περσινά ξινά σταφύλια.

Αλλά και στην Επιτροπή της Βουλής που ακολούθησε, η κυβερνητική πλειοψηφία δεν δέχθηκε να εξεταστούν οι εισαγωγείς του predator, ούτε ο κύριος Δημητριάδης, που σύμφωνα με κάποιες ενδείξεις, που λένε και οι δικαστές, είχε άμεση εμπλοκή στην όλη υπόθεση.

Βεβαίως η λίστα που δημοσιεύθηκε, περιλαμβάνει πολλούς υπουργούς της παρούσας κυβέρνησης, πολιτικά πρόσωπα και λοιπούς παράγοντες της δημόσιας ζωής. Φανερός είναι ο στόχος της, μια και επιδιώκει αυτή η μολότοφ να πέσει μέσα στην Πειραιώς, με σκοπό να δημιουργήσει εσωτερικούς τριγμούς και να ενεργοποιήσει τέως Πρωθυπουργούς, που βρίσκονται για την ώρα εν υπνώσει.

Από την άλλη πλευρά οι δημοσκοπικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν απογοητευτικές, μια και έχουν χτυπήσει ένα δυνατό καμπανάκι στον Τσίπρα, που σημαίνει ότι μια νέα ήττα, παρά την πρόσφατη πανηγυρική εκλογή του χωρίς αντίπαλο, θα τον φέρει σε δυσχερή θέση μια και οι “53” και οι λοιποί αμφισβητίες θα υψώσουν την φωνή τους, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Προσεγγίζοντας το τρίτο κόμμα, που μπορεί να μην το λέει, αλλά εκ των πραγμάτων όλα δείχνουν ότι θα καταστεί ο μπαλαντέρ της εξουσίας, διαπιστώνει κανείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το παιχνίδι των παρακολουθήσεων στα χέρια του και δεν αφήνει πια χώρο στο ΠΑΣΟΚ να σταυρώσει μπαλιά.

Αυτό σημαίνει ότι αν είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ, με τους όρους που βάζει, θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί μια κάποια συνεργασία. Αν παρεμπιπτόντως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα δυσκολευτεί να συμπορευτεί ο Ανδρουλάκης μαζί τους, μια και η πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΣΟΚ και σημαντικά στελέχη του κόμματος, δεν θέλουν ούτε να ακούσουν σύμπραξη με την Κουμουνδούρου, που εσχάτως έχουν βάψει κατακόκκινο το στρατηγείο τους και ο Τσίπρας εμφανίζεται στις συγκεντρώσεις με φόντο σημαίες πιο κόκκινες από αυτές του ΚΚΕ.