Ο Βουλευτής του ΚΚΕ στη Β’ Θεσσαλονίκης Λεωνίδας Στολτίδης μιλάει στο SPEAKNEWS για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες τον φετινό χειμώνα, χαρακτηρίζει ως “μπαλώματα” τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, και αντιπαραβάλλει στις πολιτικές των κυβερνήσεων και της Ε.Ε. τις θέσεις του ΚΚΕ για εκμετάλλευση των τεράστιων σύγχρονων παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελος του λαού. Ακόμη σχολιάζει τα ελληνοτουρκικά, τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και τις ερχόμενες εκλογές και τα σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας.
Συνέντευξη: Περικλής Βλάχος
Κύριε Στολτίδη, μπαίνουμε σε έναν χειμώνα που προμηνύεται δύσκολος για τα νοικοκυριά, και όχι μόνο. Πως σχολιάζετε τα μέχρι τώρα μέτρα της κυβέρνησης, με τα επιδόματα που δίνονται και με κινήσεις όπως το καλάθι του νοικοκυριού.
Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού στενάζει κάτω από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια που αντιμετωπίζει. Τα διάφορα fuel pass, «καλάθια» κλπ, αποτελούν κοροϊδία που ούτε για «μπαλώματα» δεν επαρκούν, με ένα πληθωρισμό που καλπάζει. Μάλιστα, συνοδεύονται πάντα από την υπόμνηση ότι «τόσο μπορεί να δώσει το κράτος». Την ίδια δικαιολογία ακούμε συνεχώς -με όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει, όπως και τη σημερινή– για τις αντοχές της οικονομίας. Αντίθετα, δεν υπάρχει κάποια δυσκολία όταν πρόκειται για την ενίσχυση επιχειρηματικών ομίλων μέσα από διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως «αναπτυξιακούς νόμους», Ταμείο ανάκαμψης, φοροαπαλλαγές, κ.ά.
Δείτε για παράδειγμα την επιδότηση που δίνεται στους ενεργειακούς ομίλους της ηλεκτροπαραγωγής, που είναι λεφτά που έχει δώσει ο ελληνικός λαός με τη φορολογία του. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από αυτά επιχειρείται για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός να συνηθίσει «στα ελάχιστα», μια λογική που διαπερνά και την πολιτική της ΕΕ μέσα και από την προώθηση των «ελάχιστων εγγυημένων παροχών». Να συνηθίσει ότι η ζωή του θα κινείται ανάμεσα σε επιδόματα, ανεργία, φτώχεια, λες και είναι φυσικά φαινόμενα. Σε αυτή τη στρατηγική συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα, με τις επιμέρους διαφορές τους και τις όποιες «κορόνες» κατά καιρούς εκτοξεύουν για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Ποια μέτρα προτείνει το ΚΚΕ που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δραστικά την ακρίβεια, τόσο στην ενέργεια όσο και στα βασικά προϊόντα κατανάλωσης.
Το ΚΚΕ πάντα έχει στην αιχμή της παρέμβασής του όλα τα λαϊκά προβλήματα: ακρίβεια, ανεργία, στέγαση, Υγεία, Παιδεία, πρόνοια κ.ά. Παλεύει στο σήμερα να λυθούν, και όχι στο μέλλον. Το ΚΚΕ διαθέτει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης με το λαό στην εξουσία και πάνω σε αυτό διαμορφώνει πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων που βασίζονται στην ίδια την πραγματικότητα: στις τεράστιες σύγχρονες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού.
Για το ζήτημα της Ενέργειας, απαιτείται σήμερα:
– Άμεση αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών Ενέργειας, όπως είναι ο λιγνίτης και άλλα που διαθέτει η χώρα μας, χωρίς τις επιβαρύνσεις του εμπορίου ρύπων.
– Επέκταση των μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των ομίλων στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.
– Αξιοποίηση και των ΑΠΕ και της γεωθερμικής ενέργειας και των υδρογονανθράκων που δεν θα παραδίδονται όμως βορά στα κέρδη των ιδιωτών, αλλά θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία.
Για το ζήτημα της ακρίβειας, ως ελάχιστα μέτρα ανακούφισης, χρειάζεται:
– Να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις που έχουν καθηλωθεί για πολλά χρόνια.
– Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και οι έμμεσοι φόροι στα καύσιμα.
– Να αποχωρήσει η χώρα από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας που στην πραγματικότητα επιβαρύνουν τον λαό μας.
Σε κάθε περίπτωση, η πάλη για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να συγκρούεται με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και του «Χρηματιστηρίου Ενέργειας» έχουν κάνει το βίο αβίωτο στα λαϊκά στρώματα.
Η κυβέρνηση λέει ότι το κύμα της ακρίβειας οφείλεται στην άσχημη διεθνή συνθήκη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, και ότι την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι αλήθεια αυτό;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η ακρίβεια δεν είναι κάτι που ήρθε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ήδη, από τα τέλη του 2021 είχαν αρχίσει να παρατηρούνται ανατιμήσεις που εξανέμιζαν το λαϊκό εισόδημα. Σίγουρα ο πόλεμος επέδρασε αλλά αυτό δεν αποτελεί από μόνο του την αιτία. Πρωταρχικό ρόλο παίζει η οικονομία και οι νόμοι της που είτε μέσα από Χρηματιστήριο Ενέργειας είτε από τη διαμόρφωση των τιμών κινείται με βάση το μέγιστο δυνατό κέρδος. Πρόσφατα, σύμφωνα με ρεπορτάζ των «Financial Times», πάνω από 30 πλοία φορτωμένα με LNG βρίσκονταν «αρόδο» ανοιχτά της Ιβηρικής Χερσονήσου, αναμένοντας να ανέβει η τιμή του LNG – που είχε πέσει – ώστε να ξεφορτώσουν. Από την άλλη, αυτό το παράδειγμα δείχνει και πόσο υποκριτική είναι η όποια αναφορά σε «Ιβηρικά μοντέλα», που συν τοις άλλοις, επιδοτούν με άλλο τρόπο τα ενεργειακά μονοπώλια, χωρίς να «τιθασεύουν» την ακρίβεια.
Πως κρίνετε την στάση που έχει κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τον πόλεμο, με την άνευ όρων συμπαράταξη με την Ουκρανία και τους δυτικούς συμμάχους; Υπήρχε πιστεύετε εναλλακτική, τη στιγμή δε που αντιμετωπίζουμε κι εμείς έναν αναθεωρητή γείτονα;
Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, δεν συμμετέχουν «άνευ όρων» σε αυτή την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στο έδαφος της Ουκρανίας. Η επιδίωξη της γεωστρατηγικής αναβάθμισης του ελληνικού κεφαλαίου σπρώχνει προς ακόμα πιο επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας, που τελικά θα πληρώσει ο ίδιος ο λαός. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που στέλνει στρατιωτικό εξοπλισμό στο εξωτερικό. Κοντά στις 20 είναι οι αποστολές που έχει συμμετάσχει όλα αυτά τα χρόνια με όλες τις κυβερνήσεις. Και βέβαια να μην ξεχνάμε και τις παλιές και νέες βάσεις που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στην ελληνική επικράτεια.
Η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει μια σειρά αλλαγών στα εργασιακά, επικαλούμενη και τις νέες απαιτήσεις που όντως έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια σε αυτό το πεδίο, όπως π.χ. εξ αποστάσεως εργασία, ελαστικά ωράρια κλπ. Που στέκεστε ως προς όλα αυτά; Δεν κρίνετε απαραίτητη μία επαναδιαπραγμάτευση των όρων εργασίας, σε νέες βάσεις;
Οι νέες απαιτήσεις που έχουν προκύψει είναι ως επί τω πλείστω απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου για ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, για να μην ξεφεύγει ώρα εργασίας ακόμα και σε περίπτωση ασθένειας. Για παράδειγμα, τα ελαστικά ωράρια προωθήθηκαν και προωθούνται με πρόσχημα τη «διευκόλυνση της φροντίδας της μητέρας στα παιδιά της». Παράλληλα, ένα σύνολο από κατακτήσεις και υποδομές προς αυτή την κατεύθυνση καταργούνται ή εμπορευματοποιούνται.
Συνεπώς, για εμάς, η όποια επαναδιαπραγμάτευση πρέπει να είναι στο πλαίσιο της διεύρυνσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με σταθερό ωράριο, αυξήσεις στους μισθούς ώστε να μπορεί η εργατική – λαϊκή οικογένεια, οι νέοι και νέες να ζήσουν αξιοπρεπώς, θεμελίωση και διεύρυνση των παροχών σε Υγεία, Πρόνοια, δημιουργία και στήριξη αποκλειστικά από το κράτος δημόσιων υποδομών (πχ Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε επίπεδο γειτονιάς, κοινωνικές υπηρεσίες κλπ).
Μπαίνουμε σε χρονιά εκλογών, με απλή αναλογική, που προκαλεί σενάρια συνεργασιών. Υπάρχει πιθανότητα συμμετοχής του ΚΚΕ σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, και υπό ποιες προϋποθέσεις; Η πιθανότητα π.χ. μίας μακράς περιόδου ακυβερνησίας, που θα έκανε κακό στη χώρα, θα μπορούσε να οδηγήσει το ΚΚΕ σε απόφαση στήριξης μίας κυβέρνησης;
Η πρόσφατη επιτυχημένη απεργία της 9ης Νοέμβρη δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός: οργάνωση στα σωματεία του, διαμόρφωση διεκδικητικών πλαισίων που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, πάλη με όλες τις μορφές για την ικανοποίησή του, συμμαχία των κοινωνικών στρωμάτων που να εκφράζεται τοπικά και πανελλαδικά. Και σε όλα αυτά, να συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μια οικονομία που θα έχει «ιερό και όσιο» τις ανάγκες αυτές και την ολοένα και αποτελεσματικότερη ικανοποίησή τους. Με μια φράση «Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων».
Το ΚΚΕ, αξιοποιώντας την εμπειρία της πάνω από 100 χρόνια ιστορίας του, την ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και την πρόσφατη ελληνική πραγματικότητα, ιδιαίτερα μετά το 2012, καλεί το λαό να μην παγιδευτεί στα ίδια κάλπικα διλλήματα, αλλά να δυναμώσει παντού – και στη Βουλή, τους Δήμους και τις Περιφέρειες – τους κομμουνιστές, τη φωνή που θα υπερασπιστεί και θα οργανώσει την πάλη για να διατηρήσει και να κατακτήσει νέα δικαιώματα, να ζει όπως πρέπει στον 21ο αιώνα.
Να δει πίσω από τις αντιπολιτευτικές κορόνες και τις «κοκορομαχίες» ότι υπάρχει πλήρη σύμπνοια των αστικών κομμάτων στα «βασικά»: την μετατροπή της χώρας μας σε ενεργειακό κόμβο (που το ζούμε ήδη στο «πετσί» μας), σε διαμετακομιστικό κόμβο και κόμβο εξαγωγών (με τις τιμές να έχουν εκτοξευτεί), τουριστικό προορισμό (με τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο και την εκρηκτική αύξηση των ενοικίων), σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση (με την μετατροπή της σε μαγνήτη κινδύνων και ορμητήριο ενάντια σε άλλους λαούς). Αυτή η σύμπνοια εκφράζεται και στα διάφορα πρόσφατα νομοσχέδια που μαζί έχουν ψηφίσει στη Βουλή (νόμος Χατζηδάκη, σύμβαση Ναυπηγείων Ελευσίνας, σύμβαση για ΣΕΜΠΟ Θριασίου) και στην Ευρωβουλή (κοινό ψήφισμα για τον πόλεμο στην Ουκρανία).
Συνεπώς, το ΚΚΕ δεν συμμετέχει ούτε δίνει καμιά ανοχή στην πολιτική που φτωχοποιεί την εργατική τάξη, τον λαό για να μετράνε κέρδη τα μονοπώλια και κάποιοι όμιλοι. Καμιά ανοχή στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, που επιβάλλει η ΕΕ με την πολιτική της και έχει κάνει σημαία της η κυβέρνηση της ΝΔ και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Κανένας συμβιβασμός με τη βρωμιά και τη σαπίλα του συστήματος που αναδίδεται από παντού. Το ΚΚΕ θα είναι μαζί με το λαό, «αντιπολίτευση» απέναντι στην πολιτική που του στερεί δικαιώματα, στην πάλη για μια εξουσία που θα θέτει στο επίκεντρο τις ανάγκες του. Όσο για την ακυβερνησία, τα παραπάνω δείχνουν ότι υπάρχει (και όποτε χρειαστεί εκδηλώνεται) η συνεργασία που έχει ανάγκη του κεφάλαιο για να προχωρήσει τους σχεδιασμούς του. Από πρόθυμους άλλο τίποτα…
Διανύουμε περίοδο μεγάλης έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πιστεύετε ότι οι υψηλοί τόνοι από την άλλη άκρη του Αιγαίου, όντως κρύβουν τον κίνδυνο ενός θερμού επεισοδίου; Ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση του ελληνικού κράτους σε αυτή την περίπτωση;
Εδώ και πολλά χρόνια, το ΚΚΕ αναδεικνύει τις επικίνδυνες εξελίξεις στο Αιγαίο, την προσπάθεια από τη μεριά της τουρκικής αστικής τάξης να επιβάλλει με διπλωματικό και στρατιωτικό τρόπο τις αξιώσεις της ευρύτερα στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα κράτος που κατέχει το 40% σχεδόν της Κύπρου, μεγάλο τμήμα των εδαφών της Συρίας (για την οποία κανένα αστικό κόμμα δεν διαμαρτύρεται).
Υπόβαθρο αυτής της στρατηγικής αποτελεί η ανάγκη του τουρκικού κεφαλαίου να ενισχύσει και να αναπτύξει την κερδοφορία του, συνδυάζοντας όλα τα «χαρτιά» που διαθέτει. Σε αυτή την προσπάθεια βρίσκεται αντιμέτωπο με τις αντίστοιχες αξιώσεις της ελληνικής, της ισραηλινής, της αιγυπτιακής και άλλων αστικών τάξεων στην περιοχή. Πχ και το ελληνικό αστικό κράτος – με όλες τις έως τώρα κυβερνήσεις – ενεργητικά επιχειρεί να καταστεί σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, να ενισχύσει τις θέσεις του στην περιοχή.
Εκτός αυτού, διαμορφώνει περιφερειακές συνεργασίες ώστε να αντισταθμίσει τα «μειονεκτήματα» που έχει σε άλλα επίπεδα. Και να μην ξεχνάμε ότι η επιθετικότητα και οι αμφισβητήσεις ξεδιπλώνεται μεταξύ δύο συμμάχων κρατών στο ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζει σύνορα στην περιοχή αλλά κοινό επιχειρησιακό χώρο.
Συνεπώς το υπόβαθρο της αντιπαράθεσης πρέπει να αναζητηθεί στην οικονομία, στο ότι και στις δύο πλευρές του Αιγαίου κουμάντο κάνουν οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, που σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Επιπλέον, εξαιτίας και της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, ΗΠΑ και ΕΕ επιδίδονται σε μια προσπάθεια προσεταιρισμού της τουρκικής αστικής τάξης, εξέλιξη που πιέζει για πρόσθετα παζάρια και διευθετήσεις στην περιοχή.
Επομένως, για να μπορέσουν να ζήσουν και οι δύο λαοί ειρηνικά, πρέπει να παλέψουν και στις δύο πλευρές ενάντια στις αστικές τους τάξεις που ευθύνονται για αυτή την κατάσταση, με κοινό αίτημα ΚΑΜΙΑ αλλαγή συνόρων και Συνθηκών που τα καθορίζουν. Παράλληλα να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κλπ) που ευθύνονται για το αιματοκύλισμα των λαών, για την απομάκρυνση των στρατιωτικών βάσεων ΝΑΤΟ- ΗΠΑ από την περιοχή.
Να οικοδομήσουν μια οικονομία που στο επίκεντρο θα έχει την κάλυψη των ολοένα και διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, που ο εργαζόμενος λαός θα έχει τα κλειδιά της εξουσίας και θα απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει. Σε αυτή τη βάση, θα επιδιωχθούν αμοιβαία επωφελείς συνεργασίες με άλλους λαούς. Το ΚΚΕ, μαζί με το ΚΚ Τουρκίας δίνουν όλες τους τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση, όπως το μαρτυρούν το πλήθος κοινών ανακοινώσεων και πρωτοβουλιών.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
