Γράφει ο Χάρης Φωκάς*
Πριν από μερικούς μήνες στο σχετικό άρθρο “Ποιος τελικά υπονομεύει τον ΔΗΣΥ”, είχαμε επισημάνει τους λόγους για τους οποίους η εμμονή του Αβέρωφ Νεοφύτου να είναι υποψήφιος στις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές, θα οδηγούσε τον ίδιο σε πολιτικό αδιέξοδο, αλλά και την Παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού σε μια ανώφελη εκλογική περιπέτεια με περαιτέρω εσωστρέφεια και διχασμό.
Οι μήνες που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα μόλις λίγες εβδομάδες πριν την εκλογική αναμέτρηση δικαίωσαν πλήρως την θέση μας.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου και η ηγετική ομάδα του ΔΗΣΥ αντί να μπουν σε μια διαδικασία αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης για την διαρκή συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης του κόμματος, της επιρροής του στην κοινωνία και την πολιτική απομόνωση τους, αντί να αφουγκραστούν τα προτάγματα της κοινωνίας και τις σημερινές πολιτικές προτεραιότητες, επέλεξαν να θέσουν τις προσωπικές τους ατζέντες πάνω από το συμφέρον της παράταξης και του τόπου.
Αντιλαμβανομένοι το πολιτικό ρεύμα και την δυναμική της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη αλλά ταυτόχρονα γεμάτοι υπεροψία και πολιτική αλαζονεία κατέφυγαν σε φτηνούς τακτικισμούς και πυροτεχνήματα.
Αρχικά με την εμμονή (με την συνδρομή φυσικά και στελεχών του κρατικού καναλιού) στην απαίτηση για δεκάδες ντιμπέιτ αρχίζοντας μάλιστα μέσα στο κατακαλόκαιρο οκτώ ολόκληρους μήνες πριν τις εκλογές!
Τα ντιμπέιτ τελικά έγιναν (και θα γίνουν και άλλα) και αποκάλυψαν την πολιτική υποκρισία, τις αντιφάσεις και την εμπάθεια του Αβέρωφ Νεοφύτου απέναντι στον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Χαρακτηριστικό της εμμονής προς το πρόσωπο του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι το γεγονός ότι σχεδόν κάθε ανακοίνωση του επιτελείου του Αβέρωφ Νεοφύτου ξεκινούσε με την φράση “Ο Νίκος Χριστοδουλίδης…”!
Στο διακαναλικό ντιμπέιτ του Νοεμβρίου παρακολουθήσαμε την περιβόητη χειραψία Αβέρωφ-Μαυρογιάννη επιχειρώντας να κλείσει το μάτι στο ΑΚΕΛ και να δεσμεύσει μετεκλογικά το κόμμα στην αντιπολίτευση (με βάση ποια συλλογική απόφαση;) για να φτάσουμε στο τελευταίο διακαναλικό ντιμπέιτ για να πληροφορηθούμε εμβρόντητοι ότι είχε φτάσει στο σημείο να προσφέρει εν λευκώ τα μισά Υπουργεία στο ΔΗΚΟ μόνο και μόνο για να δελεάσει το κόμμα του κέντρου σε συνεργασία.
Πέραν των πιο πάνω, όλους αυτούς τους μήνες αναλώθηκε σε ένα σωρό “πρωτοβουλίες” και πολιτικές προτάσεις κάποιες εκ των οποίων είχαν αγγίξει τα όρια της γελοιότητας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε άραγε;
Την επίσκεψη στο Κονγκό για να λύσει το μεταναστευτικό σε συνεργασία με κρατικούς υπαλλήλους της Αφρικανικής χώρας, το παραλήρημα στην Έμπα για φράκτη κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης, την ανοησία για θεσμοθέτηση θέσης Αντιπροέδρου που αργότερα έγινε “βοηθός Προέδρου”, το πυροτέχνημα για άμεση αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ, την εργαλειοποίηση Ουκρανικού για να εκθέσει δήθεν τον Νίκο Χριστοδουλίδη αδιαφορώντας για το γεγονός ότι την τελική ευθύνη την έχει ο ΠτΔ (απο αυτόν δηλαδή που απαιτεί άνευ όρων υποστήριξη και εμπλοκή στον προεκλογικό).
Το τελευταίο διάστημα βλέποντας ότι κινδυνεύει να μείνει εκτός β’ γύρου, ο δήθεν θιασώτης της δυνατής οικονομίας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας καταφεύγει πλέον σε μια ακατάσχετη παραχολογία, υποσχόμενος ανεύθυνα δεξιά και αριστερά τα πάντα (αλήθεια γιατί δεν τα εισηγήθηκε δέκα χρόνια στον Νίκο Αναστασιάδη;), υιοθετώντας ταυτόχρονα την ρητορική του φόβου, υποδυόμενος τον Μεσσία ό,τι αυτός και μόνο αυτός μπορεί να σώσει την χώρα.
Και οι δημοσκοπήσεις που τον κατατάσσουν πλέον τρίτο και εκτός β’ γύρου;
Ξεπερνώντας κάθε όριο αμετροέπειας έφτασαν στο σημείο να διαπληκτίζονται με εκλογόλογους και να αμφισβητούν το σύνολο των τριάντα και πλέον δημοσκοπήσεων που δείχνουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να προηγείται σταθερά με μια διαφορά απο 12 εως και 18 ποσοστιαίες μονάδες στον πρώτο γύρο και με την παράσταση νίκης να έχει πλέον ανατραπεί συντριπτικά υπερ του αφού κερδίζει σε όλα τα σενάρια β’ γύρου με μεγάλη διαφορά.
Καταλήγουμε σχολιάζοντας την πρόσφατη ανακοίνωση του Πολιτικού γραφείου το οποίο έθεσε εκτός κόμματος τα στελέχη του ΔΗΣΥ που συντάχθηκαν με τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Τους πληροφορούμε λοιπόν ότι ο ΔΗΣΥ δεν είναι ο Αβέρωφ και ο περίγυρος του, το Ανώτατο Συμβουλίο του, ούτε καν τα 51000 “μέλη” στα οποία επιχείρησε να εγκλωβίσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη μέσα απο διαδικασίες αδιαφανείς και χειραγωγημένες.
Είναι οι 150000 και πλέον Συναγερμικοί την συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έθεσαν με τις νοοτροπίες και τον νεποτισμό τους στο περιθώριο.
Το σύνολο του Συναγερμικού κόσμου πολύ σύντομα θα δώσει ηχηρές απαντήσεις.
Όχι μόνο αναδεικνύοντας τον Νίκο Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και συμμετέχοντας ενεργά στις διαδικασίες ανακήρυξης νέας ηγεσίας, καθορίζοντας με συλλογικές διαδικασίες την μετεκλογική πορεία της Παράταξης.
*Πρώην Πρόεδρος ΔΗ.ΣΥ. Βορείου Ελλάδας
