Το ναυάγιο της τεχνικής εκπαίδευσης

Φίλος πολιτικός μηχανικός με σημαντικό έργο στον κατασκευαστικό κλάδο και τα σύγχρονα ενεργειακά κτίρια μου είπε μια ιστορία που αξίζει να σας μεταφέρω. Στο παρελθόν στο γραφείο του εργάσθηκε μια εργοδηγός που ήταν υπόδειγμα δράσης στις οικοδομές. Η γυναίκα αυτή που στην πορεία έμεινε έγκυος και γέννησε τρίδυμα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία της αυτή και στη συνέχεια προσλήφθηκε να διδάξει στα ΕΠΑΛ.

Με το τεχνικό γραφείο διατήρησε πολύ καλή σχέση και κάποια στιγμή ζήτησε από τον επικεφαλής πολιτικό μηχανικό να πάει τους μαθητές του επαγγελματικού λυκείου στην έδρα της εταιρίας και να τους γίνει πέρα από την ξενάγηση και μια παρουσίαση των εργασιών που απαιτούνται προκειμένου ένα νεόδμητο κτίριο να καταστεί ενεργειακό.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς σε αυτές τις εργασίες δραστηριοποιούνται πολλές ειδικότητες τεχνιτών, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο στους νέους που πηγαίνουν στα ΕΠΑΛ να ακολουθήσουν μια από αυτές, προκειμένου να έχουν μια πετυχημένη επαγγελματική δραστηριότητα στο μέλλον.

Στη συνάντηση αυτή εμφανίστηκαν μόλις πέντε ναι πέντε μαθητές από τους πενήντα που φοιτούν στο σχολείο. Όταν τελείωσε η ξενάγηση και με δεδομένο ότι ήδη στο τεχνικό αυτό γραφείο έχει δραστηριοποιηθεί η επόμενη γενιά των παιδιών, που είναι αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί με σπουδαίες και βραβευμένες κατασκευές κατοικιών, ένας μαθητής απευθύνεται με προφανή απορία στην καθηγήτρια και της λέει: δουλεύατε εδώ και φύγατε για να έρθετε στο ΕΠΑΛ;

Αυτή η μικρή ιστορία δείχνει την απαξίωση των ΕΠΑΛ, που υποτίθεται ότι προετοιμάζουν τη νέα γενιά των τεχνιτών στη χώρα μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι σήμερα από τον οικοδομικό και τον εν γένει κατασκευαστικό κλάδο λείπουν δεκάδες χιλιάδες τεχνίτες, που κάποιοι τις υπολογίζουν σε διακόσιες χιλιάδες, μπορεί να φανταστεί εύκολα κανείς πόσο θα μπορούσε να περιοριστεί στη χώρα μας η ανεργία των νέων.

Τα απαξιωμένα από Πολιτεία και μαθητές ΕΠΑΛ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα πραγματικό φυτώριο νέων, που θα ασχοληθούν με τον τεχνικό κλάδο που σήμερα αναζητά και δεν βρίσκει εργατικά χέρια.

Αν σε αυτή την εικόνα ανασύρουμε στην μνήμη μας και ένα περιστατικό που είδε το φως της δημοσιότητας τον περασμένο Οκτώβριο, ενός καθηγητή που απειλήθηκε από ομάδα μαθητών ΕΠΑΛ στο Αργοστόλι προκειμένου να τους θεωρεί παρόντες ενώ ήταν απόντες από το μάθημα, απαιτώντας να εξασφαλίζουν προαγωγικούς βαθμούς, χωρίς να έχουν καμιά επαφή με τα διδασκόμενο μάθημα, τότε μπορεί άνετα να συμπεράνει κανείς ότι σε αυτά τα σχολεία γονείς και Πολιτεία παρκάρουν τα παιδιά που θα πάρουν ένα χαρτί άνευ αντικρίσματος που οδηγεί κατ ευθείαν στην ανεργία.

Σε χώρες με σημαντική βιομηχανική δραστηριότητα, όπως η Γερμανία, η τεχνική εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό κλάδο, από τον οποίο οι εταιρίες απορροφούν το εργατικό τους δυναμικό. Στην Ελλάδα η επαγγελματική εκπαίδευση θεωρείται παρακατιανή και το κυρίαρχο μοντέλο είναι αυτό της πανεπιστημιακής παιδείας, είτε ο νέος παίρνει τα γράμματα που λέγανε οι παλιότεροι, είτε όχι.

Η παπαγαλία που έχει καθιερωθεί στις μέρες μας και τα φροντιστήρια σε συνδυασμό με την μετατροπή των ΤΕΙ σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, χωρίς την αντίστοιχη αναβάθμιση των σπουδών και του διδακτικού προσωπικού οδηγούν σε ανέργους πτυχιούχους.

Μπορεί τα κόμματα εν όψει εκλογών να ασχολούνται με γενικόλογα επί παντός επιστητού, όμως τα πραγματικά προβλήματα, που οδηγούν τους νέους σε κάποιο επάγγελμα, αν κρίνει κανείς από την κατάντια των ΕΠΑΛ, δεν αγγίζουν τα ρετιρέ της πολιτικής τάξης.

Όμως αυτά είναι τα θέματα που καλούνται τα κόμματα να δώσουν πειστικές απαντήσεις και όχι σε όσα περί όνου σκιάς εντρυφούν, που δεν αγγίζουν τους πολίτες. Γιατί η τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα χωλαίνει και εξ αυτού του λόγου, η όποια ανάπτυξη θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα.