Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι η δεύτερη φορά, που ένας εισαγγελικός λειτουργός βάζει πλάτη προκειμένου οπαδοί του αυταρχισμού να αναρριχηθούν στην εξουσία. Η πρώτη, που στέφθηκε με επιτυχία ήταν την 21 Απριλίου 1967, όταν ο Κ. Κόλλιας εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δέχθηκε να ορκιστεί πρωθυπουργός των πραξικοπηματιών.
Τώρα τις παραμονές της μαύρης επετείου του πραξικοπήματος, ένας άλλος πρόθυμος, αναλαμβάνει να κάνει τον μπροστινό των χρυσαυγιτών, προκειμένου να παρακάμψουν την νομοθετική απαγόρευση καθόδου των καταδικασμένων για εγκληματική οργάνωση, στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η απάντηση αν το εγχείρημα θα στεφθεί από επιτυχία θα το μάθουμε στις 5 Μαΐου, όταν ένα άλλος εισαγγελικός λειτουργός του Αρείου Πάγου, θα κληθεί ερμηνεύσει τον πρόσφατο νόμο με τον οποίο επιχειρείται να τεθεί φραγμός καθόδου στις εκλογές, καταδικασμένων για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.
Όμως μια πρόσφατη εμπειρία από το Ειδικό Δικαστήριο με κατηγορούμενους τον πρώην αν. υπουργό Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλο και την εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη ήταν αφορμή να αποκομίσω μερικές αρκετά δυσάρεστες εντυπώσεις.
Εικόνα Πρώτη: Τρεις εισαγγελικοί λειτουργοί ήταν οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας και οι διωκόμενοι, ένας πρώην εισαγγελικός λειτουργός και μια εν ενεργεία εισαγγελέας.
Το να αλληλοκατηγορούνται άνθρωποι που υπηρέτησαν ή υπηρετούν την δικαιοσύνη, δεν είναι ότι καλύτερο για μια κοινωνία που εναποθέτει τις ελπίδες της για δικαιοσύνη σε πρόσωπα, που βρίσκονται σε αδυσώπητο πόλεμο μεταξύ τους.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας έγινε γνωστό, ότι και άλλοι εισαγγελικοί λειτουργοί εγκαλούν ο ένας τον άλλο, και δεν είναι λίγες οι παραπομπές σε πειθαρχικά με διάφορες κατηγορίες.
Παρακολουθώντας όλο αυτό τον ενδοδικαστικό πόλεμο, είναι απορίας άξιο, πότε βρίσκουν τον χρόνο να ανταποκριθούν στα βαρύτατα, από πλευράς όγκου, τακτικά καθήκοντά τους.
Όμως επί της ουσίας, οι προς κρίση υποθέσεις ήταν ήσσονος σημασίας. Η Ε. Τουλουπάκη παραπέμφθηκε για την παράλειψη της να στείλει στην Βουλή την υπόθεση Κουρουπλή. Κι αυτό, γιατί υπήρχαν κάποια παρόμοια στοιχεία με αυτά των «10», που εστάλησαν στη Βουλή προς διερεύνηση. Για τον Δ. Παπαγγελόπουλο η κατηγορία για παράβαση καθήκοντος υποστηρίχθηκε από τρεις εισαγγελείς, που κατήγγειλαν ευθείες παρεμβάσεις στο έργο τους.
Εικόνα Δεύτερη. Ανάμεσα στα σοβαρά και ουσιαστικά ρεπορτάζ της εξέλιξης της δικαστικής διαδικασίας από έντυπα που διαχρονικά ξεχωρίζουν, υπήρξαν και κάποια δημοσιεύματα από εφημερίδες με περίεργο πολιτικό προσανατολισμό, που στοχοποίησαν δικαστές της έδρας, επειδή δεν τους άρεσαν οι παρεμβάσεις τους ή η ψήφος τους.
Όμως σε αυτή τη δίκη έγινε φανερό, το πόσο σημαντική ήταν η νέα σύνθεση, με τους έξι από τους 13 δικαστές, να προέρχονται από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Δημιούργησαν μια ισορροπία στην όλη διαδικασία, με δεδομένες και τις εσωτερικές έριδες των προερχομένων από την τακτική Δικαιοσύνη εισαγγελέων.
Το γεγονός, ότι μετά την Συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 η σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου άλλαξε ακόμη και ως προς την κατηγορούσα αρχή, μια και τον ρόλο των τριών Βουλευτών πήρε ο Εισαγγελέας. Μια ρύθμιση που παρουσιάζει θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία.
Το μονοπρόσωπο δεν εξασφαλίζει, όπως φάνηκε και από τα δύο τελευταία Ειδικά Δικαστήρια το αδιάβλητο της δικανικής κρίσης, με αποτέλεσμα η απόφαση να είναι, όπως στην περίπτωση Παππά-Καλογρίτσα, εκ διαμέτρου αντίθετη με την ετυμηγορία και των δεκατριών δικαστών.
Εικόνα Τρίτη. Η ουσία της υπόθεσης δεν βρέθηκε στο ακροατήριο, μια και η δημόσια διαπόμπευση των «10» για τη Novartis έφυγε από το κάδρο των υπό εξέταση θεμάτων. Προηγήθηκε το πενταμελές Δικαστικό Συμβούλιο ( τρεις Αρεοπαγίτες και δύο του ΣτΕ ) που απάλλαξαν Τουλουπάκη και Παπαγγελόπουλο από κάθε ευθύνη για την υπόθεση Novartis.
Όμως το γεγονός, ότι η παραπομπή στη Βουλή των «10» με το ερώτημα της περαιτέρω διερεύνησης, με βάση μαρτυρίες τριών, που κατέστησαν προστατευόμενοι μάρτυρες και εκ των υστέρων ο ένας μετατράπηκε σε κατηγορούμενο και ο δεύτερος βρέθηκε μπλεγμένος σε υπόθεση απάτης, δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά για την ευθυκρισία της εισαγγελικής λειτουργού Ε. Τουλουπάκη.
Το ότι έσπευσε να τους καλύψει με το καθεστώς της προστασίας, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν εύλογες διώξεις από τους εμπλεκόμενους πολιτικούς, που τους κρέμασαν στα μανταλάκια, πόσο άραγε εκθέτει την δικαστική λειτουργό που δέχθηκε αυτές τις μαρτυρίες ως αξιόπιστες;
Και τέλος η τρίτη προστατευόμενη μάρτυρας, που παραμένει για την ώρα στο απυρόβλητο, μήπως χρειάζεται να δει κανείς αν τα κίνητρά της ήταν αποτέλεσμα προσωπικών της υποθέσεων, που ενέπλεξαν τους δήθεν δωροδοκούμενους και άφησαν στο απυρόβλητο εκείνον, που διέπραξε την δωροδοκία, που απ΄ ότι φαίνεται ήταν και ο πραγματικός της στόχος;
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, πίσω από το λεγόμενο σκάνδαλο Novartis, κρύβεται η κομματική διαπάλη, μια και η τότε κυβερνητική πλειοψηφία ήθελε πετάξει έξω από τον πολιτικό στίβο τους αντιπάλους της. Και σε αυτό το παιχνίδι όφειλαν οι δικαστικοί λειτουργοί να μείνουν έξω.
Εικόνα τέταρτη. Από την όλη διαδικασία έγινε αντιληπτή η μη αμερόληπτη προσέγγιση, από την πλευρά της έδρας, μια και οι μάρτυρες κατηγορίας αντιμετωπίστηκαν περίπου ως κατηγορούμενοι. Αντίθετα εκείνοι που κάθισαν στο εδώλιο, δεν δέχθηκαν ιδιαίτερα δύσκολες ερωτήσεις.
Η υπεράσπιση του Δ. Παπαγγελόπουλου δεν έκρυψε την ικανοποίησή της για την όλη διαδικασία και την εξέφρασε δημόσια, επαινώντας την έδρα, γεγονός που δεν συνηθίζεται στο ακροατήριο, λίγο πριν οι δικαστές αποσυρθούν για να εκδώσουν την ετυμηγορία τους.
Στη διάρκεια της διαδικασίας ακούστηκε κατά κόρον, ότι οι εισαγγελείς με διάφορες προφάσεις, έτρεχαν να συναντήσουν πολιτικά πρόσωπα, κάτι που δεν συνάδει με την φύση και τον ρόλο, που έχουν ως ανεξάρτητη δικαστική εξουσία.
Γιατί οι δικαστές, που εκπροσωπούν έναν από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος, οφείλουν να μην συναγελάζονται στο παρασκήνιο με εκπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας.
Καλό και χρήσιμο είναι να μην βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.