Γράφει ο Σταύρος Σιδεράς
Επαινώ και επιδοκιμάζω την προσπάθεια της αξιότιμης Προέδρου της Κυπριακής Βουλής, κ. Αννίτας Δημητρίου, να «βάλει τον Πρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Mustafa Sentop στην θέση του» κατά την διάρκεια της Διάσκεψης Προέδρων Κοινοβουλίων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό όμως που θα επικροτούσα κραυγάζοντας και θα προσυπέγραφα και με τα δυο μου χέρια θα ήταν αν…
Στο επιχείρημα του Attila the Hun, ότι οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου παρείχαν στην Τουρκία το νομικό δικαίωμα να παρέμβει μονομερώς για να «προστατέψει» τους Τουρκοκύπριους, η Πρόεδρος της Βουλής έδινε την εξής αποστομωτική απάντηση:
Κύριε… Mustafa αφέντη!
Οι συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης παρείχαν στην Τουρκία το νομικό δικαίωμα να προστατέψει την Κυπριακή Δημοκρατία· την οποία παρεμπιπτόντως το σουλτανάτο σας θεωρεί «εκλιπούσα». Σε κανένα σημείο της συμφωνίας δεν σας έδωσε το δικαίωμα…
• Να εισβάλετε σε μια ανεξάρτητη χώρα
• Να σκοτώσετε εν ψυχρώ εκατοντάδες άοπλους κι απόλεμους ανθρώπους (έγκλημα πολέμου)
• Να βιάσετε γριές και απάρθενα δεκάχρονα κορίτσια, (έγκλημα πολέμου)
• Να επιβάλετε με το Might is Right ανταλλαγή πληθυσμών (έγκλημα πολέμου)
• Να νοσφισθείτε τις περιουσίες των ξεριζωμένων προσφύγων
• Να λεηλατήσετε εκατοντάδες Χριστιανικές εκκλησίες και να συλήσετε τους τάφους των προγόνων μας
• Να μεταφέρετε στην Κύπρο 350,000 ξενομερίτες Ογούζους δίνοντας τους «Κυπριακή» υπηκοότητα (έγκλημα πολέμου)
• Να διατηρείτε στρατεύματα κατοχής στο νησί εδώ και 49 χρόνια κι ατενίζοντας το αιματοβαμμένο σας γιαταγάνι πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων της Κύπρου, να επιδιώκεται να ενσωματώσετε όλο το νησί στο σουλτανάτο του πασά αφέντη σας.
Χρόνια τώρα αφουγκράζομαι μήπως κι ακούσω την φωνή ενός καπάτσου και μπεσαλή Ρωμιού πολιτικού, ο οποίος με θαρρεσιά και ψυχική ρώμη θα πει την ΑΛΗΘΕΙΑ; Και όχι με μισόλογα, χαϊδεύοντας τα αυτιά των κατακτητών με βελούδινα λόγια, να προσπαθεί να πείσει (τάχατες) την διεθνή κοινότητα πως «θέλουμε λύση». Ασημώνοντας τον κατακτητή με μπαξίσια, αγαθοδωρίες τύπου ΜΟΕ και πουρμπουάρ, για να τους ευχαριστήσει για την ευγενική τους καλοσύνη να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων…
Έχω τοποθετηθεί επανειλημμένα, σε προηγούμενα άρθρα μου, για την λανθασμένη πολιτική (κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντοτε) που ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Μια πολιτική την οποία δυστυχώς συνεχίζουμε να ακολουθούμε και σήμερα. Μια πολιτική η οποία αναπόφευκτα θα επιφέρει την μετάλλαξη της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας σε τερατούργημα Τουρκικών προδιαγραφών. Ένα τερατούργημα το οποίο θα καταστήσει την Κύπρο ad infinitum – αιωνίως και τυμπανίως – σε Τουρκικό αφεντάτο.
Τερατούργημα το οποίο οι Άγγλοι κατέστρωσαν και ολίγον κατ’ ολίγον προωθούν. Με την ανοχή και την αποδοχή των Αμερικανών παντοκρατόρων και του εκάστοτε οργανέτου που διορίζουν στα Ηνωμένα Έθνη. Χωρίς να αφήσουμε έξω από τον «τετραγωνισμένο κύκλο» της λύσης που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι ξένες δυνάμεις, την ασπλαχνιά και την πλήρη πολιτική αναλγησία των συνεταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Των οποίων η πολιτική του «let sleeping dogs lie» επιτρέπει στον Attila the Hun II, να κατέχει το 37% της μικρής μας πατρίδας.
Βέβαια αν κρίνω από το γεγονός πως ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ κ.α. υποστηρίζουν επίσημα λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η «ταλιμπανική» θέση την οποία τόσο εγώ όσο και ορισμένες άλλες «αδελφές ψυχές» περιοδικά εκφράζουμε, αναπόφευκτα μας τοποθετούν στην αντίπερα όχθη από την όχθη όπου βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου. Τουλάχιστον με βάση τις θέσεις που υποστηρίζουν τα πολιτικά κόμματα στα οποία πρόσκεινται.
Αυτό βέβαια είναι «hypothetical». Μιας και αν η κυβέρνηση μας τα «βρει» με τον μουχτάρη των Τουρκοκυπρίων και συμφωνήσουν σε μια «μέση λύση», αυτή της συνομοσπονδίας (η οποία τυγχάνει να είναι ο πραγματικός στόχος Άγγλων και Τούρκων) δεν έχω καμία αμφιβολία πως όταν και πάλι ζητηθεί από τον Κυπριακό Ελληνισμό να ψηφίσει «τζείνοι έσσο τους τζιε μεις έσσο μας»… οι Έλληνες της Κύπρου θα ψηφίσουν και πάλι ΟΧΙ!
Εξ όσων γνωρίζω, τα πιο δυνατά επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν λύση ΔΔΟ είναι δύο:
• Την λύση ΔΔΟ αποδέχονται και συνυπογράφουν ΟΛΟΙ. Ηνωμένα Έθνη, Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία, Κίνα… Ακόμα και η θεία μου η Ερμιόνη “που την Καλαβασό” αυτή την λύση θέλει. Ποιοι είμαστε εμείς που θα τους πάμε κόντρα;
• Το δεύτερο επιχείρημα των ΔΔΟ-ιστών είναι: Ποια άλλη επιλογή έχουμε; Να πάρουμε τα τουφέκια μας και να πετάξουμε τον οχτρό στην θάλασσα;
Οι απαντήσεις μου στα δύο αυτά επιχειρήματα είναι:
• Την λύση ΔΔΟ την αποδέχονται ΟΛΟΙ γιατί την λύση αυτή, την οποία παρεμπιπτόντως μας πρότειναν οι Τούρκοι το 1977, αφού πρώτα την «υπογράψαμε εν λευκώ», στην συνέχεια την κάναμε λάβαρο. Λογικό λοιπόν είναι τα Η.Ε. και η διεθνής κοινότητα να υποστηρίζουν την λύση που ντε και καλά αξιώνει το επίσημο Κυπριακό κράτος. Αν τώρα το «επίσημο Κυπριακό κράτος» αλλάξει πορεία και ζητήσει την απελευθέρωση του, με το ίδιο «θράσος» που την ζητά η Ουκρανία, τα Η.Ε. και η διεθνής κοινότητα, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε «γκρίνια» εκδηλώσουν αρχικά, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να υποστηρίξουν το Διεθνές Δίκαιο και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών!
• Να πάρουμε τα τουφέκια μας και να πετάξουμε τον οχτρό στην θάλασσα; Ρωτούν φίλοι μου ασυνταίριαστοι με την δική μου θέση. ΟΧΙ! Αυτό θα ήταν αυτοκτονία. Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε πολεμόχαρος λαός. Ούτε κι η λιλιπούτια Κύπρος έχει την δύναμη να τα βάλει με οποιονδήποτε στρατιωτικά. Τα δικά μας όπλα δεν είναι ούτε αεροπλανοφόρα, ούτε Rafale ούτε και F-35. Τα δικά μας όπλα είναι όμως πιο ισχυρά. Ονομάζονται ΔΙΚΙΟ…
Αυτό πρέπει να προτάξουμε. Το δίκιο πρέπει να γίνει «λάβαρο της επανάστασης μας». Αυτό πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απαιτώντας την απελευθέρωση μας και την επιστροφή ΟΛΩΝ των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες.
Πείτε πως είμαι αιθεροβάμων. Πως είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Πως ζω στον Άρη… Πως κυνηγάω χίμαιρες… Δεν με νοιάζει!
Κάπου έγραψα «Μελάνι έχω… η ψυχή μου είναι που στέγνωσε». Ψέματα είπα… Η ψυχή μου δεν «στέγνωσε». Όχι ακόμα. Στις φλέβες μου συνεχίζει να ρέει Ελληνικό αίμα που μου χάρισαν Αχαιοί παππούδες πριν 3000 χρόνια. Κι όσο υπάρχω κι αναπνέω θα συνεχίσω να ονειρεύομαι πως κάποια άγια μέρα θα δω την Κερύνεια… την Αμμόχωστο… την Μόρφου… την Λάπηθο… τον Καραβά και όλα τα υπόλοιπα αλυσόδετα χωριά μας λεύτερα!
Ναι, πείτε με τρελό. Δον Κιχώτη…
Σας υπόσχομαι πως σαν τον Δον Κιχώτη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, έτσι κι εγώ, θα συνεχίσω να κονταροχτυπιέμαι με ανεμόμυλους… Μέχρι του χρόνου σβήσει το καντήλι!
