ΔΗ.ΣΥ. και Νίκος Αναστασιάδης – Μία οφειλόμενη παρέμβαση

Γράφει ο Άθως Ρουσουνίδης

Καιρό τώρα προσπαθώ να απέχω από τα πολιτικά δρώμενα και ειδικά από τα εσωκομματικά του ΔΗ.ΣΥ. Αφενός μεν οι Προεδρικές εκλογές τελείωσαν και αφετέρου γιατί θεωρώ -ή μάλλον θεωρούσα- ότι η εκλογή της νέας ηγεσίας θα οδηγήσει σιγά σιγά το κόμμα στην έξοδο από την εσωστρέφεια και δεν χρειάζονται οι «παραινέσεις» των παλιών στελεχών ώστε ο ΔΗ.ΣΥ. να βρει εξελικτικά το δρόμο του, μετά το δυνατό σοκ της ήττας του Φεβρουαρίου. Όμως μερικά πράγματα και νοοτροπίες, οι οποίες συνεχίζονται, δεν μας αφήνουν να «αγιάσουμε».

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη λυσσαλέα προσπάθεια αποδόμησης και απαξίωσης του επί σειρά ετών ηγέτη του κόμματος και πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, με διάφορους τρόπους. Πιο κάτω θα επιχειρήσω να βάλω μερικά πράγματα στη θέση τους, σύμφωνα πάντα με τη δική μου οπτική και με βάση την επί σειρά δεκαετιών ενασχόληση μου με τα του ΔΗ.ΣΥ., έστω και αν δεν κατέχω πλέον θέση στα συλλογικά όργανα:

1. Μεταξύ Α και Β γύρου είδαμε εμβρόντητοι την προσπάθεια φίμωσης συγκεκριμένων στελεχών, αλλά και του ίδιου του Νίκου Αναστασιάδη, με την επιστράτευση τραμπούκων την ώρα της συνεδρίασης του Πολιτικού Γραφείου που θα αποφάσιζε την στάση του κόμματος στον Β΄ γύρο. Οι προειδοποιήσεις της φρουράς (!) του πρώην ΠτΔ, ο οποίος είχε πρόθεση να παραστεί και να τοποθετηθεί σχετικά, όπως είχε κάθε δικαίωμα, τον οδήγησαν τελικά στην αναθεώρηση της απόφασης του.

2. Ακολούθησε η συνάντηση του Νίκου Αναστασιάδη με την νεοεκλεγείσα Πρόεδρο του κόμματος Αννίτα Δημητρίου, η οποία προκάλεσε και πάλι μεμψιμοιρίες και άδικη κριτική εναντίον της τελευταίας για το κατά πόσο «ενδείκνυτο» η πραγματοποίηση της.

3. Η γνωστή δήλωση της Καίτης Κληρίδου μεταξύ Α και Β γύρου και η πρόσφατη συνέντευξη της σε podcast (αναφέρθηκα εκτενέστερα σε άλλη ανάρτηση) συνέτειναν επίσης στην προσπάθεια αποδόμησης του πρώην ΠτΔ αλλά και -εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα- του συνόλου της εθνικοφρόνου παρατάξεως.

4. Το αποκορύφωμα ήρθε πριν από λίγες μέρες όπου, σύμφωνα με την εφημερίδα Πολίτης, εκφράστηκαν ξανά επιφυλάξεις για το κατά πόσο ο Νίκος Αναστασιάδης έπρεπε να προσκληθεί και να μιλήσει στο Παγκύπριο Συνέδριο του κόμματος. Στο σώμα δηλαδή όπου, μεταξύ άλλων, υποτίθεται ότι θα γίνει απολογισμός και ειλικρινής (sic) συζήτηση για τα αίτια του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος μαζί με τη δέουσα αυτοκριτική. Αντί δηλαδή, έστω και δυόμιση μήνες μετά, να γίνει αυτή η σε βάθος συζήτηση και ανάλυση που θα οδηγήσει και στον σχεδιασμό για την επόμενη μέρα, κάποιοι ασχολούνται αν καλώς προσκλήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης στο συνέδριο!

5. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε διάφορες παρεμβάσεις στα ΜΚΔ, μέσω των οποίων αμφισβητείται ο ρόλος του «επίτιμου Προέδρου», κάποιοι προσπαθούν να τον νουθετήσουν για το πώς πρέπει να μιλήσει, κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν δικαιούται καν να απευθυνθεί στο αυριανό συνέδριο (φοβούμενοι προφανώς για αυτά που θα πει) και άλλοι απειλούν ότι θα αποχωρήσουν την ώρα της ομιλίας του. Το μόνο που έμεινε είναι να ζητηθεί επίσημα η διαγραφή του από μέλος του κόμματος! Όλα αυτά στο κόμμα της πολυφωνίας και της ελεύθερης έκφρασης που υποτίθεται ότι πρέπει να βγει ισχυρότερο μετά από το συνέδριο!

Persona non grata θεωρείται λοιπόν από κάποιους ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας και του ΔΗ.ΣΥ. και εκφράζεται πλέον ανοικτά η άποψη ότι περίπου δεν πρέπει να ξαναπατήσει στο κόμμα και στα συλλογικά του όργανα.

Ξεκαθαρίζω εδώ ότι όταν ο γράφων δραστηριοποιείτο ενεργά στα κομματικά δρώμενα ήρθε ουκ ολίγες φορές σε αντιπαράθεση με τον Νίκο Αναστασιάδη. Σκληρή κριτική άσκησα και στη συνέχεια (μέσω των ΜΚΔ) και είναι όλα αναρτημένα για όποιον θέλει να τα δει. Πάντα όμως τεκμηριωμένα και με πολιτικά κριτήρια ενώ ο σεβασμός ήταν αυτονόητος και αμοιβαίος, ανεξάρτητα της έντασης της διαφωνίας. Το ίδιο ίσχυσε και με άλλα ιστορικά στελέχη, του Γλαύκου Κληρίδη μη εξαιρουμένου!

Αυτό ανέκαθεν στον ΔΗ.ΣΥ. θεωρείτο υγεία και όχι μόνο δεν απαγορευόταν αλλά επιβαλλόταν. Πώς αλλιώς θα κατέληγε το κόμμα στις σωστές αποφάσεις αν δεν προηγείτο εποικοδομητικός, έστω και ενίοτε έντονος, διάλογος;

Από εκεί και πέρα όμως:

1. Μιλάμε για τον ηγέτη ο οποίος ανήλθε στην ηγεσία του ΔΗ.ΣΥ. σε μια πολύ άσχημη περίοδο όπου, όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, υπήρχε και πάλι σφοδρή αντιπαράθεση των “κομματικών” με τους “Προεδρικούς” (Μάτσης Vs Κληρίδης). Η παρουσία του Νίκου Αναστασιάδη υπήρξε καταλυτική ώστε να βγει το κόμμα πολύ σύντομα από την εσωστρέφεια και στη συνέχεια, στα 16 χρόνια της Προεδρίας του, να σημειώσει απανωτές επιτυχίες σε όλες τις εκλογές καταγράφοντας ποσοστά από 32-34% (Βουλευτικές 2001, 2006, 2011) μέχρι 46,5% (Προεδρικές, 2008).

Θα αντιπαρέλθω την προηγούμενη πορεία του όντας μέλος της Βουλής από την πρώτη στιγμή που ο ΔΗ.ΣΥ. έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα και περνώντας από όλες ανεξαίρετα τις θέσεις της κομματικής πυραμίδας όπου, με τα γνωστά ηγετικά του χαρακτηριστικά, ήταν πάντα κοντά στη βάση και στην εμπροσθοφυλακή. Θα αναφέρω μόνο την τεράστια συμβολή του στην δις εκλογή του Γλαύκου Κληρίδη στην ΠτΔ, μαζί βέβαια και με άλλα ιστορικά στελέχη, ως ο αξιωματούχος που έδινε τις σκληρότερες μάχες με τους πολιτικούς αντιπάλους,

2. Μιλάμε για τον ηγέτη ο οποίος στη διάρκεια της δεκαετούς διακυβέρνησης του, με την (αυτονόητη) στήριξη βεβαίως του ΔΗ.ΣΥ., μας έβγαλε από τρεις συνεχόμενες σοβαρότατες κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, Ουκρανική) με τις ελάχιστες δυνατές, κατά τη γνώμη μου, απώλειες.

3. Μιλάμε για τον ηγέτη ο οποίος διήλθε δια πυρός και σιδήρου την εποχή του Σχεδίου Ανάν, άσχετα αν ο ίδιος είχε πάρει τότε τη σωστή ή όχι απόφαση. Το σχίσμα της ηγεσίας με τη βάση ήταν τόσο μεγάλο και όμως το αντιπαρήλθε σύντομα και σχετικά εύκολα.

4. Mιλάμε για τον ηγέτη ο οποίος έφερε το Κυπριακό μια ανάσα πριν τη λύση ανοίγοντας, μεταξύ άλλων, για πρώτη φορά το ζήτημα των εγγυήσεων και ενεργοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τον Ευρωπαϊκό παράγοντα, εκτός από τα Η.Ε. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν λάθος τη λεγόμενη αποχώρηση του από το Κραν Μοντανά, αλλά ακόμα και να υποθέσουμε χάριν συζήτησης πως έγινε πρόωρη αποχώρηση (πράγμα που διαψεύστηκε ακόμα και από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ) ο κύριος αίτιος του αδιεξόδου κάθε άλλο παρά ήταν η πλευρά μας (παραπέμπω επ’ αυτού στις σχετικές δηλώσεις του Αντρέα Μαυρογιάννη για το θέμα).

5. Μιλάμε, τέλος, για τον ηγέτη ο οποίος με την αποχώρηση του από την ΠτΔ παρέδωσε αποδεδειγμένα σημαντικό έργο σε πάρα πολλούς τομείς. Και δεν μπορεί αυτό το γεγονός να είναι άσχετο με την επικράτηση στον Β Γύρο του Νίκου Χριστοδουλίδη, του πιο στενού δηλαδή συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη, στην Προεδρία του κράτους. Διότι ασφαλώς ο κόσμος επιθυμούσε τη συνέχιση της θετικής πορείας και όχι το ρίσκο ανατροπής των πάντων που εμπεριείχε η επάνοδος του ΑΚΕΛ στην εξουσία.

Χρειάζονται πολλές σελίδες για να αποτυπώσει κανείς την προσφορά του Νίκου Αναστασιάδη στον ΔΗ.ΣΥ. (η οποία ίσως είναι η μεγαλύτερη μετά από αυτήν του ιδρυτή, Γλαύκου Κληρίδη) και τα πιο πάνω δεν είναι παρά μόνο μερικά ενδεικτικά. Αυτόν λοιπόν τον εμβληματικό ηγέτη που, παρά τα όποια λάθη / παραλείψεις του (οι οποίες σαφώς υπήρξαν σε μια πολιτική διαδρομή περίπου πενήντα ετών), έγραψε τη δική του ιστορία στον ΔΗ.ΣΥ. έρχονται κάποιοι τώρα να αξιώσουν από την Πρόεδρο Αννίτα Δημητρίου, με την αποχώρηση του από την ενεργό πολιτική, να τον μετατρέψει περίπου σε ξένο σώμα.

Αυτή την απαξίωση δεν την επεφύλαξε κανένα άλλο κόμμα σε ιστορικό του ηγέτη, ούτε καν το ΑΚΕΛ στον μ. Δημήτρη Χριστόφια, η διακυβέρνηση του οποίου οδήγησε αποδεδειγμένα τον τόπο στην χρεωκοπία και το κόμμα σε σοβαρή απώλεια ποσοστών. Ο σεβασμός των νέων στελεχών στην προσήλωση του και στην διαχρονική του προσφορά στο ΑΚΕΛ παραμένει και σωστά. Την ίδια ώρα μερικοί επιφυλάσσουν στον Νίκο Αναστασιάδη αυτή την αντιμετώπιση.

Και βεβαίως είναι αδυσώπητα τα ερωτήματα όπως και οι παραδοξότητες που προκύπτουν:

1. Πώς συμβιβάζονται τα πιο πάνω με την κριτική που αντιμετώπισε ο Νίκος Αναστασιάδης προεκλογικά ότι δεν στήριζε όσο θα έπρεπε τον υποψήφιο του κόμματος; Γιατί επιδίωκαν με τόση μανία την ενεργότερη εμπλοκή ενός, κατά την άποψη τους, διεφθαρμένου πολιτικού; Δεν θα ήταν καλύτερα, σύμφωνα, πάντα με τους εν λόγω ισχυρισμούς, να απέχει εντελώς από την προεκλογική; Πέραν του ότι προσωπικά όποτε τον άκουσα να τοποθετείται σχετικά, ήταν απόλυτος ως προς τον υποψήφιο που στήριζε, μέχρι σημείου παρεξηγήσεως προς τον τέως συνεργάτη του και νυν ΠτΔ, Νίκο Χριστοδουλίδη.

2. Πότε ανακαλύψαμε ότι είναι διεφθαρμένος, ότι πούλησε το Κυπριακό και τόσα άλλα σοβαρά που του προσάπτουν κάποιο ταυτιζόμενοι απόλυτα με το ΑΚΕΛ; Γιατί δεν ασκήθηκε η εν λόγω κριτική από τους κύκλους αυτούς την ώρα που επισυνέβαιναν τα, κατά την άποψη τους, γεγονότα; Όχι μόνο δεν ακούγονταν οι σημερινές επικρίσεις αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά σημερινούς, σφοδρούς επικριτές του π.χ. στο Κυπριακό, να εξακολουθούν να τον στηρίζουν μετά τον Κραν Μοντανά αποδίδοντας την ευθύνη του αδιεξόδου στην Τουρκική πλευρά. Ακολούθως και κόντρα σε όσα αποκάλυψαν τα σχετικά πρακτικά των Η.Ε., μετετράπη σε προδότη / μειοδότη που απώλεσε εσκεμμένα το όποιο ενδεχόμενο λύσης. Οι επικρίσεις μάλιστα φαίνονταν να γίνονται συντονισμένα με το ΑΚΕΛ, ένα κόμμα που έπρεπε να απολογείται πρώτο για το τσιμέντωμα της διχοτόμησης (βλ. 1978, 2004 και όχι μόνο).

Για το δε πρόγραμμα των διαβατηρίων, δεν ακούστηκε επί σειρά ετών απολύτως καμιά επίκριση, ούτε καν από την αντιπολίτευση, κατά τη θητεία της οποίας είχε ξεκινήσει η εφαρμογή του. Μάλιστα ήταν γενική η παραδοχή ότι το πρόγραμμα λειτουργούσε ευεργετικά για την παραπαίουσα Κυπριακή οικονομία προσφέροντας εισροή συναλλάγματος και θέσεις εργασίας σε εποχές δύσκολες.

3. Πώς συμβιβάζεται το σημείο 2 με την συνεχή προβολή του δεκαετούς κυβερνητικού έργου όπου φυσικά είχε συμβολή ο ΔΗ.ΣΥ. αλλά την ευθύνη είχε καθηκόντως ο απερχόμενος ΠτΔ και οι Υπουργοί του; Μήπως, αντί της ειλικρινούς συζήτησης για το αποτέλεσμα του Φεβρουαρίου που υποτίθεται ότι θα γίνει αύριο, ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα για να βάλουμε και πάλι τα προβλήματα κάτω από το χαλί και να πάμε παρακάτω; Πού θα οδηγήσει η εν λόγω τακτική και η συνέχιση της εσωστρέφειας; Προφανώς σε περαιτέρω συρρίκνωση των ποσοστών. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό το ενδεχόμενο; Πού πάνε τότε οι περίφημες εξαγγελίες για ενότητα, για ισχυρό ΔΗ.ΣΥ. κλπ.;

4. Γιατί, έστω και τώρα, δεν διαχωρίζουν κάποιοι τη θέση τους από το κεφάλαιο Νίκος Αναστασιάδης διατυπώνοντας ευθέως και επώνυμα τις ενστάσεις τους στη διαχείριση του Κυπριακού, στα θέματα διαφθοράς κλπ.; Αλλά επιμένουν, δρώντας στο σκοτάδι και στο παρασκήνιο, να διασπείρουν ζιζάνια κάτω από το πέπλο της ανωνυμίας; Αν έπρατταν το πρώτο θα ήταν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον εντιμότερο.

5. Ποια είναι τέλος πάντων αυτά τα νεοφανή στελέχη και αυτοί οι «πολλοί» Συναγερμικοί παράγοντες (βλ. σχετική είδηση Πολίτη) οι οποίοι χαρακτηρίζουν ως «ατυχή» την πρόσκληση που απηύθυνε η Πρόεδρος του κόμματος στον Νίκο Αναστασιάδη για να παραστεί και να μιλήσει αύριο στο Παγκύπριο Συνέδριο του κόμματος; Oνόματα δεν έχουν; Nα αξιολογήσουμε κι εμείς τα επιχειρήματα τους, το πολιτικό τους εκτόπισμα, την προσφορά τους στο κόμμα αλλά και τα ενδεχόμενα κίνητρα που τους οδηγούν στην εξωφρενική αξίωση να “κοπεί” ο επίτιμος Πρόεδρος της παράταξης από τους προσκεκλημένους του Παγκυπρίου Συνεδρίου ή/και τους ομιλητές!

Bεβαίως πολύ σωστά έπραξε η Annita Demetriou που κώφευσε στις συγκεκριμένες εκκλήσεις, δίνοντας μάλιστα την πρέπουσα απάντηση στον δημοσιογράφο που την ρώτησε σχετικά. Αυστηρά ομιλούντες, ούτε καν έπρεπε να τίθεται αυτό το ζήτημα.
Είναι πολύ μεγάλη η συζήτηση (θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα) αλλά θα την αφήσω μέχρι εδώ γιατί δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Απολογούμαι μάλιστα στους φίλους/ες που δεν ασχολούνται τόσο με τα πολιτικά και είναι ήδη μπουχτισμένοι από την μακρά προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε.

Θεώρησα απλώς χρέος μου να καταθέσω / υπενθυμίσω κάποια πράγματα, μεταξύ άλλων γιατί δεν είμαι καθόλου θιασώτης της γνωστής ρήσης «Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται». Επειδή δηλαδή κάποιος αποχώρησε από το προσκήνιο να βρίσκουμε την ευκαιρία να του φορτώσουμε όλα τα κακώς κείμενα, αποκρύβοντας έτσι τις δικές μας, ενδεχόμενες παραλείψεις και ευθύνες.

Αντίθετα με εκφράζει περισσότερο η ευαγγελική ρήση «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» και μάλιστα την ώρα που πρέπει και όχι εκ των υστέρων.
Ας ελπίσουμε στο αυριανό συνέδριο να επικρατήσει το δεύτερο και όχι το πρώτο.
Καλή συνέχεια και καλό προβληματισμό.

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ