1. Blade Runner (Ridley Scott, 1982)
Αφηγηματικά, η ταινία επικεντρώνεται στον Ρικ Ντέκαρντ του Χάρισον Φορντ, έναν καταπονημένο αστυνομικό που εργάζεται ως «blade runner», ένας ειδικός ιχνηλάτης που κυνηγάει φυγάδες ανδροειδή ή «αντιγραφείς». Αρκετά από αυτά τα ανδροειδή έχουν πρόσφατα δραπετεύσει από μια αποικία εκτός Πλανήτη Γης στην οποία αναγκάζονται να εργαστούν σαν δούλοι, αναζητώντας τους δημιουργούς τους. Ο Deckard έχει αποστολή να τα βρει και να τα «αποσύρει» οριστικά.
2. Ghost in the Shell (Mamoru Oshii, 1995)
Ενώ πολλοί θα ισχυριστούν ότι το Akira του 1988 είναι η σπουδαιότερη ταινία κινουμένων σχεδίων επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, ο ισχυρισμός μας είναι ότι το Ghost in the Shell του 1995, σε σκηνοθεσία Mamoru Oshii, είναι πολύ πιο δυνατή ταινία. Τοποθετημένο στην Ιαπωνία το 2029, το Ghost in the Shell επικεντρώνεται στον Motoko Kusunagi, έναν συνθετικό, επαυξημένο από τον κυβερνοχώρο άνθρωπο που εργάζεται ως πράκτορας δημόσιας ασφάλειας σε ειδικό τμήμα του υπουργικού συμβουλίου. Καταδιώκει έναν μυστηριώδη χάκερ που ονομάζεται Puppet Master, μια τεχνητή νοημοσύνη που έχει αρχίσει να αμφισβητεί την ύπαρξή της.
3. A Clockwork Orange (Stanley Kubrick, 1971)
Η μεταφορά του 1971 του Stanley Kubrick του μυθιστορήματος A Clockwork Orange του 1962 του Anthony Burgess θαυμάζεται παγκοσμίως ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα του δυστοπικού είδους, παρέχει μια οδυνηρή ματιά στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα της νεανικής παραβατικότητας ως αποτέλεσμα της πλήξης και της έλλειψης ηθικής κατεύθυνσης, του αυξανόμενου χάσματος στην οικονομική ισότητα και την αμφισβήτηση της ψυχιατρικής παρέμβασης.
4. The Matrix (The Wachowskis, 1999)
Το Matrix θα μπορούσε αναμφισβήτητα να βρει τον δρόμο του σχεδόν σε οποιαδήποτε λίστα “καλύτερων” ταινιών που έχει ποτέ φτιαχτεί, τόσο εκτεταμένη είναι η πολιτιστική του επίδραση, για να μην αναφέρουμε τη θεματική και οπτική αριστεία της ίδιας της ταινίας. Ωστόσο, το πιο σημαντικό πράγμα για το The Matrix είναι ότι απεικονίζει ένα μέλλον που, όσο τραβηγμένο στην επιφάνεια και να φαίνεται, θα μπορούσε εύκολα να γίνει η δική μας πραγματικότητα, ειδικά με τη σημερινή άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης.
5. The Lobster (Yorgos Lanthimos, 2015)
Ενώ πολλές από τις ταινίες αυτής της λίστας βασίζονται στη δράση με κάποιο τρόπο, σε σχήμα ή μορφή, η μαύρη κωμωδία-δράμα του Γιώργου Λάνθιμου του 2015 The Lobster υποβαθμίζει αυτή την ανάγκη, υποστηρίζοντας ότι η αληθινή φρίκη του μέλλοντος βρίσκεται στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και στο πώς η ίδια η έννοια της ομορφιάς και της αγάπης φαίνεται να έχει απορροφηθεί από τον τρόπο που νομίζουμε πως ζούμε.
