του Στέλιου Παπαντωνίου
Μια εκπληκτική ποιητική συλλογή, στην οποία η ποιήτρια καταθέτει την πείρα της ζωής της, όσα αγάπησε και όσα την συγκίνησαν σ’ αυτό τον κόσμο, είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό, όπου ζει για πολλά χρόνια.
Περισσότερο όμως συγκινητικά είναι τα ποιήματά της που αναφέρονται στην κυπριακή ζωή, στο παρελθόν εκείνο το άδολο, στην ονειρική τους διάσταση, μαζί με τους δικούς της, τους στενούς συγγενείς, ιδιαίτερα τη γιαγιά, τον πατέρα, τη μητέρα, τους γείτονες, τα λουλούδια, φορτωμένα βιώματα και θύμισες της ομορφιάς του τόπου. Ζώντας στο εξωτερικό, συνεχίζει να αναπολεί την Κύπρο, ερχόμενη εδώ συνεχίζει να ξαναζεί όλα όσα την μάγεψαν στην παιδική της ηλικία σε διάφορους τόπους, μερικούς της σκλαβωμένης τώρα Κύπρου, εξ ου και ο πόνος για τη χαμένη πατρίδα.
Μικρά ποιήματα, μικροί στίχοι, που αναδεικνύουν τη σημασία της κάθε λέξης ξεχωριστά , αφού η κάθε μια λέξη είναι και φορέας ενός πράγματος, ενός γεγονότος ή πλήρης συναισθήματος και ζωής. Μια συλλογή ποιημάτων που μιλά κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη, γιατί μεταφέρει στο γλυκύτατο εκείνο παρελθόν αλλά και ταυτόχρονα στην πίκρα του παρόντος για τον χαμένο παράδεισο.
Σε λίγες γραμμές η ζωή στο εξωτερικό, με περισσότερες πινελιές η ζωή στον τόπο, το παρελθόν και το παρόν. Μια ποιητική συλλογή που αξίζει να διαβαστεί, για να ταξιδέψει μαζί της ο αναγνώστης και να ξαναζήσει τον παιδικό κυπριακό παράδεισο, αλλά και να προβληματιστεί για το παρόν και το μέλλον του τόπου και του πλανήτη.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.