Γράφει ο Δημήτρης Προβάδος
«Άσπρη, μαύρη η φωτογραφία,
Είχε ένα χαμόγελο μισό,
Στο δεξί πλευρό του η κυρία
Και στο στήθος του ένα φυλαχτό…»
Στεκόταν ακίνητος, ακουμπισμένος στον τοίχο του σαλονιού. Σκούρο γκρι κουστούμι, λευκό πουκάμισο με χρυσή καρφίτσα στο γιακά, όπως ήταν η μόδα της εποχής, και καλοδεμένη μονόχρωμη γραβάτα. Άνδρας γύρω στα τριάντα, σαράντα. Καλοχτενισμένος και ξυρισμένος άψογα με ύφος σοβαρό αγέλαστο και βλέμμα που κοιτούσε ίσια μπροστά. Δίπλα του, στο δεξιό του πλευρό, η σύζυγός του, με ανάλογο ύφος, ντυμένη με το καλό της το φόρεμα, ριχτό με ζώνη στη μέση, που δεν αναδεικνύει καθόλου τη μέση της (σάκος) όπως η μόδα της εποχής, ίσως εγκυμονούσα, ίσως όχι. Τα μαλλιά της τραβηγμένα και δεμένα σε κότσο, έτσι όπως της άρεσε πάντα να τα χτενίζει. «Κάνε κότσο τα μαλλιά σου, να φανεί η αρχοντιά σου», όπως έλεγε και το τραγουδάκι της εποχής. Στο λαιμό της κρέμεται μια αλυσίδα με κόσμημα.
Το φόντο στους τόνους του γκρίζου έως το λευκό της άκρης, το κάδρο τους σκαλιστό και βαμμένο με χρυσή μπογιά, σε μεγάλη διάσταση η φωτογραφία σίγουρα ρετουσαρισμένη, από τον καλλιτέχνη φωτογράφο της εποχής, τραβηγμένη σίγουρα πριν, ή μετά από κάποιο σπουδαίο γεγονός. Αρραβώνα, γάμο, ή βάφτιση. Πάντα αυτά τα γεγονότα αποτέλεσαν την ευκαιρία για να απαθανατιστούν τα ζευγάρια, οι γονείς και οι παππούδες.
Η φωτογραφία κάλυπτε μόνο τη στιγμή της λήψης της. Το πριν ή το μετά των προσώπων που απεικόνιζε δεν φαινόταν πουθενά. Ίσως είχαν υποφέρει μέχρι να ορθοποδήσουν στη ζωή τους, ίσως να τα βρήκαν όλα έτοιμα. Ίσως να παλεύουν ακόμα να τα καταφέρουν. Έχουν παιδιά; Είναι άκληροι; Αγαπιούνται ή μισούνται; Είναι ευτυχισμένοι ή όχι; Είναι ο γάμος τους προϊόν έρωτα ή συνοικεσίου; Είναι ερωτευμένοι; Κανείς δεν ξέρει. Μόνο οι ίδιοι, αν μιλούσαν, ίσως μας έλεγαν.
Όμως δεν ζουν , είναι από χρόνια φευγάτοι, έχουν συγχωρεθεί, όπως συνηθίζεται να λέμε. Είναι απλά ένα κάδρο. Μια φωτογραφία ενός ζευγαριού, μια στιγμή. Δεν είναι η ζωή τους, είναι μόνο η ανάμνησή τους και η απόδειξη ότι κάποτε έζησαν κι αυτοί.
*Τραγούδι των Λουκιανού Κελαηδώνη – Κωστούλας Μητροπούλου. Πρώτη εκτέλεση Μανώλης Μητσιάς
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.