Τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου, όσα βιώνουμε στην Κύπρο σήμερα, αλλά και μνήμες τόπων και ανθρώπων, διατρέχουν τη νέα ποιητική συλλογή της Θάλειας Τάσου με τίτλο «Κατάθεση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γερμανός.
–Μέσα από τους στίχους σας είναι φανερή η αγάπη και η έγνοια για τον τόπο σας. Το γεγονός ότι ζείτε στο Μοντρεάλ έχει κάνει ακόμη πιο δυνατή αυτή την αγάπη για την Κύπρο; Την αγάπη για την πατρίδα την κουβαλούμε μέσα μας. Από παιδί, στον Πάνω Αμίαντο όπου γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής μου, έζησα τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τα κέρφιου, την παθητική αντίσταση, η δασκάλα μάς μάθαινε τραγούδια αντίστασης, είδα τις καταστροφές που έκαναν οι Άγγλοι όταν έκαναν έρευνες στα σπίτια μετά από ενέδρες που έκαναν οι αντάρτες, κι έτσι αναπτύχθηκε από νωρίς η εθνική μου συνείδηση. Ύστερα έζησα στον Καλοπαναγιώτη, το χωριό των γονιών μου. Και μεγαλώνοντας θα ακολουθήσουν και τα άλλα, όσα τραγικά συνέβησαν στον τόπο μας, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Τότε σπούδαζα στο Παρίσι. Κι όλα αυτά πονούν. Φυσικά, όταν ζεις στο εξωτερικό αυτή η αγάπη για τον τόπο σου γίνεται ακόμη πιο δυνατή, μετατρέπεται σε νοσταλγία.
–Είναι αυτή η ποιητική συλλογή μια «συνομιλία» με τη μνήμη; Ναι! Πάντα συνομιλούμε με τη μνήμη. Αυτή μας τρέφει. Οι παιδικές αναμνήσεις πριν από την εισβολή, σε γνώριμα μέρη που τώρα είναι κατεχόμενα, μας ακολουθούν. Μνήμες τόπων και ανθρώπων.
–«Οδυσσέα, βγήκαν λανθασμένοι οι ποιητές κι η Ιθάκη πια δεν υπάρχει» γράφετε σ’ ένα στίχο σας. Γιατί αυτή η απαισιοδοξία; Ναι, το ποίημα είναι λίγο «αντικαβαφικό»! Λίγο σε αντίθεση και με την ομηρική Ιθάκη του Οδυσσέα. Είναι όμως βαθιά ρεαλιστικό και αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα, τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου και αυτά που βιώνουμε σήμερα στην Κύπρο. Όμως σε ένα άλλο ποίημά μου, Έκπτωτος Άγγελος και Μαθητευόμενοι Μάγοι, επανέρχεται η ελπίδα: Κι όμως/ θα περιμένουμε τον άγγελο/ ν΄αναστηθεί/ Πρέπει/ Να τον αναστήσουμε/…… /Για να μπορούν/ να χαμογελούν τα παιδιά.
–Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσφέρει η ποίηση σ’ αυτή την ταραγμένη εποχή που ζούμε; «Η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε, αλλά μας βοηθάνε να πεθάνουμε», έγραψε ο γοητευτικός ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος. Η ωραιοποίηση των πραγμάτων δεν ωφελεί σε τίποτα. Ούτε η ομφαλοσκόπηση και ο ατομικισμός. Η ποίηση μάς βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει, την ανάγκη για ένα κόσμο της ελπίδας, ένα κόσμο που δεν θα δολοφονεί τα παιδιά.
–Αν πρέπει να κλείσουμε με ένα στίχο από την συγκεκριμένη συλλογή, ποιος θα ήταν αυτός; Δύσκολο εγχείρημα να διαλέξω και να απομονώσω ένα μονάχα στίχο από τα ποιήματά μου. Ας είναι όμως. Ένας στίχος από το ποίημα Ορφέως επίκληση: Πρέπει να αναλύουμε/ τα γεγονότα/ η διαλεκτική/ το αίτιο/ και το αιτιατό.
Κι αν μου επιτρέπεται να συμπληρώσω με ένα δεύτερο στίχο: Ω Ορφέα/ λύτρωσέ μας με την μαγεία/ της λύρας σου.
«Κατάθεση»
Εκδ. Γερμανός
Σελ. 75Τιμή €10
Πηγή : philenews.com
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
