Ανδρέας Α. Αρτέμης: «Σπουδαίων Ασθημάτων Μουσικές Ιστορίες»

Της Κικής Περικλέους

Μια μεγάλη νέα μουσικοχορευτική φιλανθρωπική παράσταση υπό τον τίτλο «Σπουδαίων Αισθημάτων Μουσικές Ιστορίες», παρουσιάζει ο Παφίτης μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Αρτέμης, με διοργανώτρια τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα και την υποστήριξη του Δημάρχου Πάφου.

Σύμφωνα με τον μουσικοσυνθέτη, στόχος είναι η στήριξη της Φιλοπτώχου Αδερφότητας, ενισχύοντας το έργο και την κοινωνική προσφορά της. Όπως ανέφερε ο κ. Αρτέμης πρόκειται για πολυπρόσωπη παράσταση, με διαθέσεις ανάλογες «Σπουδαίων Αισθημάτων», εμπλουτισμένη με χορό.

Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του εκάστοτε έργου σου στη σκηνή και ποιοι είναι προβληματισμοί που διαπερνούν στην εποχή μας;

Α.Α: Το σκεπτικό μιας παράστασης έχει πολύπλευρο χαρακτήρα με κύρια χαρακτηριστικά κατ’ αρχήν, τη μελωδική υφή τραγουδιών που μελοποιήθηκαν με κύριο στόχο την ανάταση ψυχής, αυτό που ουσιαστικά αυτόν τον καιρό στερούμεθα με τις γίγαντες ειδήσεις που κυριαρχούν παντού γύρω μας. Αν τελικά η μουσική και κατ’ επέκταση το τραγούδι μπορεί να «μετα-μορφώσει» το εσώτερο μας διάστημα, τότε ναι, τα τραγούδια που επιλέγω να μοιραστώ με το κοινό (σε μικρές ή μεγάλες παραστάσεις) μπορούν να διεισδύσουν με «ανοιχτοσύνη» νου και καρδιάς ,ώστε να χωρέσει η λυτρωτική δύναμη της αγάπης . Από παλιά το να έχεις μια άλλη οπτική για όλα όσα συμβαίνουν αποτελεί σοβαρό παράπτωμα καθότι μας θέλουν μελαγχολικούς κι ενημερωμένους για όλα… Λέω ότι είναι καιρός να ανοίξουμε τους ασκούς του Αιόλου ή το κουτάκι με τα παλιά μυστικά και τις παλιές συνταγές, με την ανάλογη μουσική, με βηματισμούς χορευτικούς . Δύσκολη δουλειά βέβαια η προσπάθεια άμα δεν έχεις μάθει να είσαι ανοιχτός στις χαρές της εφήμερης ζωής! Κι εμείς; Είμαστε πάντοτε έτοιμοι κι αποφασισμένοι κι έτοιμοι να δώσουμε το καλύτερο κομμάτι της καρδιάς ,των δυνατοτήτων μας, χαρίζοντας το σε όσους μας βλέπουν –ακούνε. Είναι γεγονός ωστόσο ότι είμαστε πάντοτε αφοσιωμένοι σε αυτό που σκεφτόμαστε με πολύωρες πρόβες με πολλές δραστηριότητες παραστάσεων εντός κι εκτός Κύπρου. Με λατρεία πάντοτε δημιουργικότητας, με εξάσκηση φωνής κι αισθητικής. Η Αγάπη ξέρετε είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να πληγώσει κανένα. Το παράδοξο με την Αγάπη, είναι πώς μολονότι σου δίνει εξαιρετική ελευθερία, την ίδια στιγμή σε δένει με τον άλλο, με δεσμούς δυνατούς. Δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Ουδέποτε υπήρξε Αγάπη στον πλανήτη. Όλα είναι προϊόντα μίσους κι επιβολής εξουσίας σε όλους του ανυποψίαστους κατοίκους του. Η Αγάπη μας για τη μουσική μας ενώνει με τους άλλους κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία.

Τι μηνύματα θέλεις να δώσεις με την συγκεκριμένη παράσταση της 3ης Δεκεμβρίου 2023 με τον τίτλο: «ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ»

Έχουμε πλοηγήσει τη μεγάλη καινούργια μας παράσταση με διοργανώτρια (κι ευχαριστώ θερμά γι αυτό) τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα, και για την ευγενική υποστήριξη κι αιγίδα του Δημάρχου Πάφου. Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023 στο Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο στις 5.00 το απόγευμα θα υλοποιήσουμε την υπόσχεση που έδωσε ο γράφων συνθέτης στις κυρίες της Φιλόπτωχου, στηρίζοντας και ενισχύοντας το έργο και την κοινωνική προσφορά τους . Η Φιλόπτωχος Αδελφότητα στην Πάφο ιδρύθηκε το 1916 και είναι δραστηριοποιημένη μέχρι σήμερα με πολλαπλές ευαισθησίες και δράσεις, στον τόπο μας.

Πολυπρόσωπη η παράσταση μας, με διαθέσεις ανάλογες «Σπουδαίων Αισθημάτων» θα επεκτείνουμε την συνθετική και τραγουδιστική δραστηριότητα μας εμπλουτισμένη με χορό. Αυτή τη πολυμορφία μουσικής, ερμηνείας και κίνησης την έχουμε επαναλάβει και στο παρελθόν και σε παλαιότερες μεγάλες παραστάσεις μας. Πέρασε καιρός από τότε που δημιούργησα ως Συνθέτης και δάσκαλος τραγουδιού-ορθοφωνίας το Φωνητικό Σύνολο «Ηχώ», αποτελούμενο πάντοτε από ενδιαφερόμενους /ες, όσους/ες δηλαδή μαθητεύουν στον συνθέτη .Όραμά μας είναι να συνεχίσουμε να είμαστε ένας χώρος αφιερωμένος στη σπουδή και τη χαρά του τραγουδιού. Οι άνθρωποι μας κρίνουν από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε, από την ποιότητα της φωνής μας και από την εντύπωση που αυτή προκαλεί.

Ευχαριστώ όλες/ους που με πλαισιώνουν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Αυτή τη φορά λαμβάνουν μέρος: Η εξ Ελλάδος ερμηνεύτρια Μαρία Μπεγνή (που θα έρθει ειδικά από την Αθήνα για την παράσταση μας), Ελένη Ευσταθίου, Νόρα Οικονόμου, Κική Μανώλη, Jacqueline Anna Crickitt, Θεανώ Ιωαννίδου, Άννα Ιορδάνους, Μάρω Ηροδότου, Ερατώ Παναγιωτάκη, Δημήτρης Γερμανός, Ντίνα Χασάπη (& στο φλάουτο). Στο μαντολίνο και το μπουζούκι ο Χρυσόστομος Κκέλης. Στα πλήκτρα και τη γενική σκηνοθεσία και διεύθυνση την έχει ο γράφων συνθέτης.

Θερμές ευχαριστίες επίσης, στον Χάρη Πάζαρο και τους χορευτές/τριες του (πολιτιστικός όμιλος “Ιεροί Κήποι”),που θα εμπλουτίσουν εντυπωσιακά την παράσταση μας.

Στις παρουσιάσεις -αφηγήσεις (που και πάλι ευχαριστώ ) θα είναι από το χώρο της δημοσιογραφίας, η Κική Περικλέους και η Λένια Τσαδιώτου.

Ο αρχαίος Πλάτωνας έλεγε ότι «η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη. Είναι η κίνηση του ήχου να φτάσει την ψυχή και να της δείξει την αρετή». «Η μουσική της ποίησης είναι μουσική μαθηματική εγκεφαλική πράξη που μέσα της κρύβει ολόκληρο τον κόσμο της νόησης».

Μια μελωδία μπορεί να ξυπνήσει μέσα μας πολλαπλές διεργασίες. Ελπίζω ότι πολλοί θα είναι μαζί μας στο Μαρκίδειο στις 3 Δεκεμβρίου.

Όλοι σχεδόν γνωρίζουμε πως έχεις σημαντικότατη συνεισφορά στα μουσικά, ποιητικά κι άλλα πολιτιστικά δρώμενα Κύπρου-Ελλάδας όπως (κι αλλού) και σε όγκο και σε ποιότητα. Πως βλέπεις την σύγχρονη μουσική πραγματικότητα στην Κύπρο;

Α.Α: Στην εποχή μας υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη δημιουργίας καλών προϋποθέσεων από ευαίσθητους ανθρώπους. Στην Κύπρο υπάρχουν πολλοί και σπουδαίοι δημιουργοί είτε μέσα από οργανωμένα σύνολα, είτε από ατομικές πρωτοβουλίες ή μεθοδεύσεις. Δεν είμαι όμως πολύ αισιόδοξος στο πόσο τελικά βοηθούν οι κρατικές υπηρεσίες του Πολιτισμού σε όλα αυτά. Χωρίς οικονομικούς πόρους δεν μπορεί να δημιουργηθεί τίποτα… Η ατομικές διαθέσεις καταλήγουν πολλές φορές σε αποτυχία όπως αν δεν μπορείς να έχεις την οικονομική δυνατότητα να απογειώσεις το ζητούμενο σου.. Η απουσία ρευστού ακινητοποιεί τον δημιουργό.

Υπάρχουν πρακτικές διεθνούς επιπέδου που θεωρείτε ότι θα έπρεπε να εφαρμόζονται στον πολιτιστικό ιστό στην Κύπρο;

A.Α: Η Τέχνη είναι για τους λίγους! Η Μεγάλη Τέχνη είναι για τους πολλούς! Διαλέξτε και πάρτε…. κι ως εδώ χαμογελάτε, γιατί το σύμπτωμα είναι σοβαρό κι επικίνδυνο… μια αρρώστια που διώχνει το κοινό… Αν θέλουν δηλαδή να αποκτήσεις κοινό. Γι αυτό καλού κακού πρέπει ο ενδιαφερόμενος να γνωρίζει εκ των προτέρων τι κάνει ,γιατί το κάνει και πως το κάνει..για να μην βρεθεί κι εκτεθειμένος στον κόσμο, που άμα πρόκειται να δώσουν 30 και 50 ευρώ για μια «ντίβα» τρέχουν πάραυτα, ενώ έχουν πάντα απαίτηση στις εγχώριες παραγωγές-να έρχονται δωρεάν. «Ο Πολιτισμός δε γίνεται με προσποιημένο ή μη χαμόγελο, με κέφι και καλή καρδιά. Θέλει γνώση και διοίκηση, οργανωτικές ικανότητες, μέθοδο, πρόγραμμα, μέθοδο και κυρίως μυαλό..».Βεβαίως και χρήματα. Η πρώτη ικανότητα ενός καλού μάνατζερ είναι να βρίσκει τους τρόπους και τους πόρους. Κι αν δεν κάνει …να παραιτείται, γιατί με 0,5% δεν υπάρχει πολιτισμός και δεν θα ανθίσει ποτέ τίποτα. «Στη φύση δεν υπάρχουν ούτε ανταμοιβές, ούτε τιμωρίες. Υπάρχουν συνέπειες.» έγραψε κάποτε ο Robert G. Ingersoll (1833-1899). Κάποιοι δημιουργοί υπάρχουμε πεισματικά και θα συνεχίσουμε δημιουργούμε παντού και θα πολεμούμε πάντα την τσαπατσουλιά, την προχειρότητα. Γι αυτό πρέπει να μας επεξεργάζονται γενικότερα οι βαστάζοντες τις καρέκλες των αποφάσεων καλά, και να βλέπουν με άλλο πρίσμα. Σαφώς τα έργα μας μιλούν καλύτερα από τα λόγια.

Ζούμε σε μια εποχή που η ψαλίδα μεταξύ μορφωμένων κι αμόρφωτων μεγαλώνει δραματικά. Όλοι αυτοί οι κρατούντες τις εξουσίες στα κέντρα των αποφάσεων που κόπτονται διεθνώς για την πολιτιστική ανάπτυξη ενός τόπου ,χώρας κλπ, δεν είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ούτε στο ελάχιστο την οικονομική ευημερία της Τέχνης, που εξασφαλίζει «ανοικτά» σύνορα προς άλλες κατευθύνσεις εκτός Κύπρου. Σε γενικές γραμμές όποιος παρακολουθεί τις συζητήσεις για την πολιτιστική πολιτική μάλλον τείνει προς την απαισιοδοξία. Μοιάζει εδώ να ισχύει η αρχή του «όταν δεν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα κάνε επιτροπές για να ασχοληθούν μ’ αυτό». Κι έτσι λοιπόν φτιάχνουν επιτροπές ,υποεπιτροπές αλλά… δουλειά δε γίνεται!

Στο «γενναίο νέο κόσμο» που έρχεται τίποτα δε θα είναι δεδομένο. Αν όλοι κολυμπούν σε ένα ομοιόμορφο πολιτιστικό τέλμα… και δε μπορούμε φυσικά όλοι να γίνουμε θαυμαστές της όπερας, ούτε μαέστροι, ούτε αυτόματα να συνυπηρετήσουμε την εικαστική τέχνη, τη λογοτεχνία κλπ, χωρίς παιδεία! (Και φυσικά αφού δεν έχουμε παιδεία… φέρνουμε συχνά ειδικούς από το εξωτερικό, που καμιά σχέση δεν έχουν με τη όλη δική μας φυσιογνωμία).

Πρόκειται για «πραγματικότητα» εντός πολλών εισαγωγικών, αλλά θα είναι πιο ενδιαφέρουσα από τον ομογενοποιημένο πολιτιστικά κόσμο και πρέπει οι επιλογές των κρατούντων στα κέντρα αποφάσεων να γίνονται πολύ προσεκτικά, τώρα που οι στέγες των σπιτιών μας είναι η μια δίπλα στην άλλη! αν θέλουμε να διεκδικούμε απολαμβάνοντας εν τέλει, οφίτσια και προνόμια!

Ένας σημερινός ακροατής που είναι ενήμερος της μουσικής σου αλλά και του τρόπου με τον οποίο φτιάχνεται, θα μπορούσε να καταλάβει ότι ξεπερνούσαν την εποχή τους τα “επιτεύγματα” σου; Π.χ. στις συνθετικές σου δραστηριότητες (δισκογραφία, μικρές ή μεγάλες παραστάσεις εντός κι εκτός συνόρων) συνδυάζεις την ηλεκτρονική μουσική με κλασσικά όργανα αλλά και φωνές που ηχούν και δένουν όλα μεταξύ τους μοναδικά. Μίλησε μας γι αυτό.

A.A: Η μουσική της ποίησης και των βαθύτερων νοημάτων των όλων των ήχων που επιλέγω, με κρατά σε ενδιαφέρον από χρόνια κι επιθυμώ να τα μοιραστώ όλα ,με όσους επιθυμούν να με ακούσουν.

Η Μουσική είναι ένας από τους τρόπους επικοινωνίας που μάλιστα μπορεί και αναγάγει την τέχνη αυτή, σε ενδιαφέρουσα ιστορία, μέσα από την ποίησης, τους στίχους, αλλά και

μέσα από την σύνθεση. Η μουσική αντικατοπτρίζει την κουλτούρα κάθε τόπου ξεχωριστά σε ολόκληρο τον κόσμο και δίνει τα φώτα της, ανταλλάσσοντας την γνώση των πολιτισμών μέσα από αυτή. Γι αυτό και συχνά ταξιδεύω είτε με συνεργάτιδες, είτε μόνος, με τις μουσικές του κι εκτός Κύπρου! Μέσα από την μουσική γεννιέται η ανάγκη να γνωρίσουμε τα είδη εκείνα που μιλάνε στην ψυχή, στο μυαλό και στην συνείδησή . Αν και η μουσική μεταβάλλεται, εξελίσσεται και τα ακούσματα αλλάζουν κάθε φορά που κάτι καινούργιο προστίθεται, είναι πάντα εκείνη που η ανθρώπινη φύση θα έχει ανάγκη. Μέσα από την μουσική δημιουργούνται εικόνες και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο που αφορά ίσως πολλούς! Στις παραστάσεις που οργανώνω ,παρουσιάζω έργα από δισκογραφημένες εργασίες μου αλλά παρουσιάζω και καινούργια τραγούδια. Συνήθως επιλέγω στις εμφανίσεις μου να με πλαισιώσουν φωνές, που τα ηχοχρώματα τους μπορούν να συγκινήσουν…,Ίσως γιατί οι μελωδίες μου (όπως έχουν γράψει εθνο-μουσικολόγοι κ.α) «είναι αύρες απαλές, που δονούν τις χορδές της καρδιάς. Η μουσική είναι τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα που χτυπούν τη θύρα των αισθήσεων».

Η μουσική στην οποία υπάγεται η τέχνη και της οποίας ο ποιητικός λόγος είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία της, ισοδυναμεί με μια ανοδική κίνηση προς τα εμπρός. Είναι τελικά η ίδια η κίνηση της γνώσης που επιμηκύνει τις αξίες της ζωής μας να φαίνονται μεγαλύτερες.

Έχεις αναπτύξει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πολλές συνθετικές και τραγουδιστικές δραστηριότητες. Πες μου δύο λόγια για την εσωτερική σου ανάγκη να κάνεις τόσα ωραία πράγματα με την μουσική που εσύ γράφεις.

Α.Α: Αν μπορούσε ένα μουσικό έργο να άλλαζε το σκηνικό της εποχής μας, πιθανόν να επιστρέφαμε στο σημείο «μηδέν», φτιάχνοντας τον κόσμο απ΄την αρχή του….

Αν μπορούσε έστω κι ένα τραγούδι να πει τη δική του ιστορία θα είχε μια γιορτινή ελπίδα που θα αγκάλιαζε όλες τις ατίθασες κι ονειροπόλες καρδιές του κόσμου. Τώρα οι φοβισμένοι άνθρωποι δεν σε αφήνουν να τους πλησιάσεις, αλλά ένα έργο μουσικό τα δίνει όλα για σένα και στα εξηγεί όλα. Λέω ότι ήρθε ο καιρός να αγαπηθούμε και να βαδίσουμε στο Φως της γνώσης, που θα μας δώσει όλα τα εφόδια για την προσωπική μας βελτίωση και εξέλιξη με τους άλλους. Κι όλα θα κυλήσουν μαγικά όταν η αρετή της γενναιοδωρίας γίνεται πανίσχυρη και μεταδοτική. Ο Φιλανδός μουσικοσυνθέτης Jean Sibelius, (1865-1957) είπε ότι η μουσική αρχίζει εκεί που σταματούν οι δυνατότητες της γλώσσας. Μπορεί να είναι κι έτσι…

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έγραψε πριν από χρόνια, πως: «Αυτός ο κόσμος τσακίζει τους ανθρώπους και στο μέρος που τσακίζονται εμφανίζεται ένα ράγισμα. Κι όσοι αρνούνται να τσακιστούν, αυτούς ο κόσμος τους σκοτώνει. Σκοτώνει χωρίς να λογαριάζει τους πολύ γενναίους, τους πολύ δυνατούς και τους πολύ ρομαντικούς. Αν δεν είστε από αυτούς θα σας σκοτώσει επίσης. Όμως τότε θα αφήσει τον χρόνο να κάνει την δουλειά του». Δεν γνωρίζω τελικά αν τελικά μπορεί ένα συνθετικό μου έργο να αλλάξει τις συνθήκες που εγώ βιώνω…Γνωρίζω όμως πως υπάρχει ο οριοθετημένος χώρος υπό την οπτική της δεκτικότητας και Χρόνος όπου το μοιράζεσαι μέσω σκέψεων και δράσεων. Να προσθέσω ότι μια γερή δόση «Αγάπης και σεβασμού των ανθρώπων που παράγουν Τέχνη» με όλες καλές προθέσεις, μπορεί να μας γλιτώσει από ερημοποίηση .

Είχες σπουδάσει κοντά σε σπουδαίους εμπνευσμένους δασκάλους. Σήμερα κι εσύ διδάσκεις ορθοφωνία..δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς/ες που μαθητεύουν κοντά σου να επιδείξουν σε παραστάσεις ή δίσκους σου, τις φωνητικές-τραγουδιστικές ικανότητες τους. Ποιό είναι τελικά το «μυστικό» ενός τέτοιου επιτυχημένου αποτελέσματος;

Α.Α: Πρόκειται για τον «μαγικό» κόσμο της μουσικής τραγουδιστικής έκφρασης, καθότι το «τραγούδι» είναι μια σοβαρή υπόθεση. Η σπουδή κι ενασχόληση του γράφοντα με το τραγούδι, την ερμηνεία, μελετώντας ή γράφοντας μελέτες και συνθέτοντας παράλληλα, τον οδήγησε με πίστη κι αφοσίωση, στη διδασκαλία της τέχνης του «Τραγουδιού», που προϋποθέτει «τεχνική» με την ανάλογη «Αγωγή» στην εφαρμογή του «Λόγου», με ασκήσεις βέβαια, φωνητικές . Αυτός είναι ο στόχος των μαθημάτων: «η σωστή τοποθέτηση της φωνής κι η σωστή άρθρωση».Όταν φτάνει λοιπόν η στιγμή να ορθώσουμε το καλλιτεχνικό μας ανάστημα σε μικρές ή μεγάλες παραστάσεις ή σε προσωπικές δισκογραφικές εργασίες, τα αποτελέσματα μπορούν να επιδείξουν ή να αναδείξουν τι προηγήθηκε γι’ αυτό! με την αδιάκοπη εξάσκηση- δραστηριότητα των φωνητικών χορδών και των εσώτερων μας σωματικών δονήσεων. Η φωνητική τέχνη βοηθά να αναπτυχθεί εποικοδομητική, συγκινησιακή και νοητική δραστηριότητα. Στο χέρι κάθε σπουδαστή της φωνητικής τέχνης είναι να προοδεύσει, ν ’αναπτυχθεί χαρίζοντας ωραίες Φωνητικές εντυπώσεις στους γύρω του. Ο εσωτερικός αυτός δρόμος οδηγεί όλο και πιο πολύ στο βάθος της συνείδησης. Εκεί που προσανατολίζουμε πιο πολύ την σκέψη και ζωή μας προς το Θείο μουσικό Σύμπαν και δραστηριοποιούμε την κυκλοφορία μεταξύ της ψυχής και του σώματος. Τι είναι άλλωστε το όραμα του καλλιτέχνη; Ασφαλώς η ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης, η σπουδή και σωστή καθοδήγηση. Συχνά γράφω για τη διδασκαλία σαν πρόκληση-πρόσκληση σε κάθε ενδιαφερόμενο/η: «Ελάτε να κάνουμε «αναρριχήσεις», συν πλοηγοί, σε ένα ηχητικό κόσμο που ξέρει πως κάθε ενέργεια σωματικά ηχητική με το μοναδικό αυθεντικό όργανο εκείνο της ανθρώπινης φωνής μπορεί να λύσει πολλούς κόμπους σε ανοιχτό ορίζοντα»!

Ποιά είναι τα επόμενα σου επαγγελματικά βήματα;

Α.Α:Η χρονιά που φεύγει μας άφησε καλές αναμνήσεις κι επιτυχίες με πέντε ουσιαστικά μεγάλες και δύσκολες παραστάσεις. Η νέα χρονιά θα αποκαλύψει τους προγραμματισμούς μου, για όλα όσα δεν υλοποιήθηκαν. Ο προγραμματισμός λειτουργικά, εξελίσσεται μέσα από πολλές διαδικασίες κι αποφάσεις, κυρίως οικονομικής φύσεως, για να λειτουργήσουν οπουδήποτε τα «θαύματα» μιας ολοκληρωμένης πρότασης για να στηθεί και να υλοποιηθεί κάποιο συνθετικό μου έργο.

Η δημιουργία σε δύσκολες εποχές είναι μια διαδικασία «ανατρεπτική» για την απλή καθημερινότητα όταν κυρίως ανήκεις στην κατηγορία των δημιουργών που έχουν πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Γνωρίζω ταυτόχρονα ότι δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους..εμείς ή τα δημιουργήματα μας. Άλλωστε αν συνέβαινε αυτό θα ήταν πολύ μονότονο κι ύποπτο για τον γράφοντα. Η «τέχνη και τεχνική» των δικών μου πραγμάτων κινείται σε άλλες διαστάσεις ή άλλους πλανήτες ,έχοντας σαν στόχο να επιδείξει παραμέτρους μελωδικότητας , αλλά και την αξία και ανάδειξη της ερμηνείας ποίησης και μουσικής. Περισσότερα δεν μπορώ να αποκαλύψω. Σίγουρα η νέα χρονιά θα φανερώσει όλα. Για την ώρα τελικά το μόνο που κινείται εντός μου, είναι μια «μπαρουταποθήκη» πολλαπλών τραγουδιών που ζητούν «έξοδο» κι αποδέσμευση από το συρτάρι μου.

Κλείνοντας θέλω γι’ άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω θερμά για τις καλές προθέσεις σου μέσα από τις συνεντεύξεις , παρουσιάσεις κλπ ,με στόχο την ανάδειξη κι ενίσχυση του ενδιαφέροντος του κοινού. Ευχαριστώ επίσης για το ρόλο σου ως αφηγήτρια, στις προσωπικές μου παραστάσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ