της Δρ.Άννας Κωνσταντινίδου*
Τα αποτελέσματα της συνάντησης Μητσοτάκη με Ερντογάν αντικατοπτρίζονται πλήρως στο κείμενο της Κοινής Διακήρυξης που υπέγραψαν, όπου ευκρινέστατα οι δύο ηγέτες αποδέχονται ότι δεν αναιρεί/αντίκειται στις νομικές θέσεις των δύο κρατών, αλλά αποτελεί ένα πρώτο βήμα παρουσίασης των προθέσεών τους για καλή γειτονία, που ωστόσο είναι εξαρτωμένη από ένα σύμπλεγμα πραγμάτων και “συμπεριφορών”.
Η ελληνική πλευρά τόσο δια μέσου της Προέδρου της Δημοκρατίας, κυρίας Σακελλαροπούλου όσο και του πρωθυπουργού, κυρίου Κυριάκου Μητσοτάκη δήλωσε ευθέως τα εθνικά θέματα που έχει ανοιχτά με το τουρκικό κράτος, το Κυπριακό και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, μη αφήνοντας εκτός των άλλων τον Τούρκο πρόεδρο να προπαγανδίσει τις εθνικές του θέσεις ως προς το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Συγχρόνως, τα επιμέρους πρωτόκολλα που υπέγραψαν και κυρίως αυτό για τη χορήγηση άμεσης βίζας για την επίσκεψη Τούρκων τουριστών σε 10 νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αυτομάτως αποτελεί μία σαφέστατη νίκη της ελληνικής Κυβέρνησης, καθώς αφενός εμμέσως πλην σαφώς δεσμεύει την Τουρκία από τις παράλογες και παράνομες αξιώσεις της, καθώς παραδέχεται το τουρκικό κράτος την νομοτελειακή κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά που τεχνηέντως το ίδιο αμφισβητεί ως προς το νομικό καθεστώς τους, αφετέρου ο έλεγχος των Τούρκων τουριστών εντός του ελληνικού εδάφους αυτομάτως ελαχιστοποιεί τη δυνατότητα διέλευσης σε εθνικό και ευρωπαϊκό έδαφος τρομοκρατικών ομάδων.
Από εκεί και ύστερα, η ελληνοτουρκική διένεξη δεν είναι μία νομική διαφορά που θα λυθεί ή θα φτάσει ποτέ σε σημείο να πάει σε κάποιο δικαιοδοτικό όργανο, όπως είναι η Χάγη… Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, γιατί οι Έλληνες με τους Τούρκους έχουν πρώτα και κύρια ιστορικές διαφορές. Παρά τις προθέσεις και τα δημόσια ευχολόγια, η Ιστορία είναι αυτή που δεν θα αφήσει ΠΟΤΕ Ελλάδα και Τουρκία να τα βρούνε, γιατί πολύ απλά ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πολιτισμικού αποθέματος δόθηκε/παραχωρήθηκε από τους Συμμάχους μας στο νέο κρατικό μόρφωμα που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923…
…το Αιγαίο είναι ένα προφανές στοιχείο…που και πάλι νομοτελειακά ανήκει στην Ελλάδα… όμως στην πραγματικότητα, αν το καλοσκεφτούμε και αυτή αποτελεί τη δαμόκλειο σπάθη των δύο γειτονικών χωρών είναι η αντίπερα πλευρά του Αιγαίου, που αφέθηκε διπλωματικά, πάνω σε αυτήν να “οικοδομηθεί” ένα νέο Κράτος… ένας χώρος που επειδή στην πραγματικότητα καπηλεύτηκε και οι Τούρκοι το γνωρίζουν αυτό, είναι το κατ’ουσίαν εμπόδιο…η ίδια η Ιστορία είναι το εμπόδιο, ώστε Ελλάδα και Τουρκία να φτάσουν ποτέ σε σημείο να τα ξαναβρούν…
Η Ελλάδα με την Τουρκία δεν έχουν απλά νομική διαφορά που λύνεται από τους ανθρώπους. Η Ελλάδα με την Τουρκία έχουν ιστορική διαφορά που λύνεται ως εκ τούτου μόνο με τα Όπλα. “Μεθ’ορμής ακαθέκτου και με τη δύναμη του Θεού”, όπως ανέφερε ο Κουντουριώτης, πριν την Ναυμαχία της Έλλης. Θα φτάσουμε ποτέ εκεί; Όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες.
Προς το παρόν μένουμε στην Κοινή Διακήρυξη των Αθηνών, που κάθε άλλο παρά είναι ένα δεσμευτικό νομικό κείμενο εκτός όλων των άλλων, και ως εκ τούτου λανθασμένα παραλληλίζεται με το Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας του 1930, που μπήκε η ταφόπλακα στο ζήτημα των ελληνικών περιουσιών στο μικρασιατικό έδαφος. Άλλωστε, αλλά τετελεσμένα σε θεσμικό επίπεδο δημιουργεί μία Συμφωνία και άλλα μία Διακήρυξη και ως εκ τούτου και μόνο από την ονοματοδοσία του κειμένου, κάθε άλλο παρά είναι δόκιμο να παραλληλίζεται η Διακήρυξη των Αθηνών με τη Συμφωνία Φιλίας και Συνεργασίας του 1930, η οποία είχε υπογραφεί ανάμεσα σε Βενιζέλο και Ινονού.
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
