Του Κώστα Μαυρίδη
Στην πολιτική κρινόμαστε για την διορατικότητά μας. Ο σφετερισμός κατεχόμενων περιουσιών, ιδιωτικών Ελληνοκυπριακών περιουσιών ή κρατικής γης, δεν ξεκίνησε σήμερα αλλά εδώ και δεκαετίες. Προσωπικά, ασχολούμαι με το θέμα για δεκαετίες, θέτοντας προτάσεις και μέτρα σε διαδοχικές Κυβερνήσεις. Σήμερα, αφού χτίστηκε μια ολόκληρη πολιτεία με ξενοδοχεία, σπίτια, δρόμους κι άλλες υποδομές στην κατεχόμενη περιοχή Τρικώμου, για τα οποία το κυπριακό κράτος είχε γνώση όπως δηλώνει ο Κυβ. Εκπρόσωπος, οι συσκέψεις συνεχίζονται με την Κυβέρνηση να «παρακολουθεί στενά»…. Οι Κυβερνήσεις στην Κύπρο αλλάζουν αλλά η προσέγγιση παραμένει αναλλοίωτη κι ανεπίδεκτη μαθήσεως. Παραθέτουμε αυτούσιο άρθρο μου, από τον Δεκέμβριο 2020:
«Tο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (το ΕΔΑΔ είναι άλλο κι ανήκει στο Συμβούλιο της Ευρώπης), είχε εκδώσει μια απόφαση-σταθμό το 2009. Το Δικαστήριο της ΕΕ, επικυρώνοντας απόφαση Κυπριακού Δικαστηρίου, αποφάσισε οριστικά και τελεσίδικα ότι η ανέγερση οικοδομής από το ζεύγος των βρετανών Όραμς στην κατεχόμενη περιουσία του Αποστολίδη στην Λάπηθο, ήταν παράνομη, έπρεπε να κατεδαφιστεί και η περιουσία να παραδοθεί στον νόμιμο Ελληνοκύπριο ιδιοκτήτη. Από πολιτικής άποψης, κατοχυρώθηκε πλήρως το περιουσιακό δικαίωμα, με βάση αυστηρά το Κτηματολόγιο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οτιδήποτε άλλο κρίθηκε παράνομο, παρά την τουρκοβρετανική συνεργασία. Ούτε η παρέλευση του χρόνου επηρέασε, ούτε η ηλικία του ιδιοκτήτη, ούτε υπήρξε αναφορά σε δικαιώματα «χρήστη» ή σε άλλο ένδικο μέσο (π.χ. “Επιτροπή” Αποζημιώσεων που λειτουργούσε στο ψευδοκράτος). Εκδικάζοντας βάσει του συνόλου της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας (κοινοτικού δικαίου), το Δικαστήριο της ΕΕ αποφάσισε οριστικά ότι οποιαδήποτε παρέμβαση στην κατεχόμενη περιουσία του Ελληνοκύπριου ιδιοκτήτη συνιστά ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ.
Η πολιτική σημασία της απόφασης υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε:
α) η Τουρκία παρενέβη προς τα Ηνωμένα Έθνη για να απαλειφθεί η αναφορά στην συγκεκριμένη δικαστική απόφαση, η οποία περιλαμβανόταν στην εξαμηνιαία έκθεση του Γεν. Γραμματέα/ΟΗΕ για την Κύπρο.
β) Βάσει εγγράφων που αποκάλυψα στις 7/2/2010, ο περιβόητος Ντάουνερ (Σύμβουλος του ΓΓ/ΟΗΕ για το Κυπριακό), παρενέβη προς τα έδρανα του Δικαστηρίου της ΕΕ, για να επηρεάσει την απόφαση και εκμίσθωσε νομικούς οίκους για να την ακυρώσει.
γ) Ο Ταλάτ, τότε επικεφαλής του κατοχικού καθεστώτος, προέβη σε κατεπείγον «διάγγελμα» προσπαθώντας να καθησυχάσει τους σφετεριστές Ελληνοκυπριακών κατεχομένων περιουσιών και ιδιαίτερα τους ξένους, Ευρωπαίους και μη.
Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ αποτελεί την πλέον ξεκάθαρη νομική κατοχύρωση του δικαιώματος περιουσίας, με αυτονόητη πολιτική σημασία. Μάλιστα, επειδή δέσμευσε οριστικά όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, η ανάδειξη της απόφασης θα λειτουργούσε και ως ανάχωμα στις παράνομες επεμβάσεις σε Ελληνοκυπριακές (Ε/κ) κατεχόμενες περιουσίες, αλλά η απόφαση-σταθμός «εξαφανίστηκε» με πρωτοβουλία της Ε/κ διαπραγματευτικής πλευράς, η οποία πρότεινε στην Τ/κ πλευρά: «να μην προβάλλουμε εμείς την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ, για να μην αντιπαραβάλλει η άλλη πλευρά την απόφαση του ΕΔΑΔ που αναγνώρισε την Τουρκο-Επιτροπή Αποζημιώσεων». Έκτοτε η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ παραμένει «εξαφανισμένη» από τις εκάστοτε Κυπριακές Κυβερνήσεις ενώ φυσικά η Τουρκο-Επιτροπή υπάρχει.»
Συνοπτικά, όλοι οι παρανομούντες στα κατεχόμενα θορυβήθηκαν, αλλά οι Κυπρ. Κυβερνήσεις με τους διαπραγματευτές στο Κυπριακό φρόντισαν να τους καθησυχάσουν αποσιωπώντας την απόφαση εντός κι εκτός Κύπρου, ενώ συνεχίζουν να «παρακολουθούν την κατάσταση» προσδοκώντας στην σωστή επίλυση του Κυπριακού.
Καλά Χριστούγεννα.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής (ΔΗΚΟ – S&D), Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
